Υπάρχει κι αυτή η... Ελλάδα

Θα αναθεωρήσει ο Διαμαντίδης; Θα επιστρέψει ο Παπαλουκάς; Θα επιλέξει να ξεκουραστεί ο ταλαιπωρημένος Σπανούλης; Θα υπάρξει κάποια ακόμη απώλεια από την παλιά φρουρά; Ερωτήματα που μπορεί να φαντάζουν άκαιρα παραμονές έναρξης των τελικών της Α1, μεγάλων (Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός) και μικρών (ΠΑΟΚ-Άρης), αλλά απασχολούν τους φίλους του μπάσκετ και της Εθνικής ομάδας εν όψει του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Λιθουανίας.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Επειδή, ωστόσο, η ιστορία γράφεται από τους παρόντες και όποιος ψάχνει αυτούς που λείπουν χάνει την ουσία, η «επίσημη αγαπημένη» είναι υποχρεωμένη να πορευτεί με ή χωρίς τα «βαριά» της χαρτιά. Στην απευκταία περίπτωση που υπάρξουν επιπλέον σημαντικές απώλειες πέραν της δεδομένης (;) του Διαμαντίδη, η μεμψιμοιρία και η εύκολη δικαιολογία που προσφέρουν αυτές μόνο επιζήμιες μπορούν να αποδειχτούν. Αντιθέτως, φαίνεται πως πέραν των παικτών που κουβάλησαν στις πλάτες τους την ομάδα από το 2004 και μετά, δεν υπάρχει... χάος. Υπάρχει «υλικό» που μπορεί να μην δείχνει έτοιμο να καλύψει τα κενά ενός Διαμαντίδη, ενός Παπαλουκά ή ενός Σπανούλη, αλλά αν μη τι άλλο αξίζει την ευκαιρία να προσπαθήσει.

Στην περιφέρεια, γιατί εκεί θα εστιαστεί κυρίως το πρόβλημα, πέραν του αναβαθμισμένου κι έτοιμου ενδεχομένως να αναλάβει και ηγετικό ρόλο Νικ Καλάθη, αλλά και της σίγουρης λύσης που λέγεται Νίκος Ζήσης, υπάρχουν επιλογές με ρίσκο μεν, αλλά με χαρακτήρα επένδυσης. Ο πληθωρικός Βαγγέλης Μάντζαρης και ο ώριμος Κώστας Σλούκας προέρχονται από καταπληκτική σεζόν, και μάλιστα πλέον σε ρόλο όχι ταλέντου αλλά πρωταγωνιστή με Περιστέρι και Άρη αντίστοιχα, ενώ ο Νίκος Παππάς μπορεί να μην έφτασε στα περσινά στάνταρ απόδοσης, αλλά αποτελεί σίγουρα μία ελπιδοφόρα περίπτωση και ό,τι πλησιέστερο σε... Σπανούλη έχει αναδείξει το ελληνικό μπάσκετ τα τελευταία χρόνια. Αν, δε, κριθεί προτιμότερη η εμπειρία από την... επένδυση, ο Δημήτρης Τσαλδάρης που κάνει πολύ καλή χρονιά στη Σασάρι και ο Γιάννης Καλαμπόκης που δεν είναι πρωτάρης με το εθνόσημο σε μεγάλη διοργάνωση είναι πάντα διαθέσιμοι. Και φυσικά ίσως ήρθε η ώρα για τον καλύτερο Έλληνα σουτέρ, Κώστα Βασιλειάδη, ο οποίος διαπρέπει με την Μπιλμπάο στην Ισπανία, να μπει στους 14.

Στη θέση «3» υπάρχει η απουσία του-θαρρείς καταραμένου-Παναγιώτη Βασιλόπουλου, αλλά οι επιλογές μοιάζουν περισσότερες από ποτέ. Ο πιο ώριμος Στράτος Περπέρογλου πιθανώς να μη χρειαστεί ενισχύσεις με «μετάθεση» Καϊμακόγλου και Πρίντεζη από τη θέση του πάουερ σε αυτή του σμολ φόργουορντ. Κι αυτό γιατί ο Κώστας Παπανικολάου συνεχώς ξεψαρώνει και μετά από δύο προετοιμασίες με τους Άνδρες διεκδικεί πλέον θέση στη δωδεκάδα, ενώ υπάρχουν και «ρεζέρβες» από την ομογένεια. Ο Πατ Καλάθης, ένας σμολ φόργουορντ παγιδευμένος σε μπόι πάουερ φόργουορντ, με σουτ και χειρισμό μπάλας που αρμόζουν σε γκαρντ, αλλά και ικανότητα στο ριμπάουντ, με προίκα τη σούπερ χρονιά του στον Κολοσσό έχει δικαίωμα στο όνειρο, όπως και ο Μάικ Μπράμος που είναι ένας ικανότατος ρολίστας στη Γκραν Κανάρια. Ακόμη και ο Χρήστος Ταπούτος, που δεν τον πήραν τα χρόνια (28 ακόμη γαρ) θα μπορούσε να πάρει την ευκαιρία που τόσα χρόνια περιμένει, αλλά φταίει μόνο ο ίδιος που δεν του δόθηκε μέχρι τώρα σπαταλώντας το ταλέντο του.

Ο μεγαλύτερος «πονοκέφαλος» για τον... τρεμπλούχο Ηλία Ζούρο αφορά τη στελέχωση της front line. Αν θεωρήσουμε τους Μπουρούση, Σχορτσανίτη και Φώτση σίγουρους, αλλά βάλουμε ένα ερωτηματικό στον Τσαρτσαρή εφόσον θελήσει να ξεκουραστεί, από εκεί και πέρα γίνεται «σφαγή». Ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης έχει γίνει πλέον πρωταγωνιστής στον Ολυμπιακό και αποτίναξε από πάνω του τη ρετσινιά του παίκτη που κρύβεται στα σπουδαία ματς. Ο Ίαν Βουγιούκας μέσω του Παναθηναϊκού έχει αποδείξει, όχι με σταθερότητα αλλά με φοβερές εκλάμψεις, πως έχει θέση σε μία μεγάλη ομάδα. Ο Δημήτρης Μαυροειδής είναι ένας ρολίστας πολυτελείας στην αντίπαλη ρακέτα και έρχεται με... φόρα από την παρουσία του σε μία ομάδα τετράδας στην ACB Liga. Και φυσικά, ο Κώστας Κουφός επιστρέφει, από σχετική απραξία μεν, αλλά δύο χρόνια ωριμότερος και σίγουρα βελτιωμένος από τον ήδη χρήσιμο ψηλό που παρουσιάστηκε στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας.

Μη βιαστεί, λοιπόν, κανένας να... κλάψει για την Ελλάδα. Άλλωστε δεν πέρασαν παρά δύο χρόνια από τότε που χωρίς Διαμαντίδη, Παπαλουκά και Τσαρτσαρή αυτή η ομάδα κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com