Ο Παναθηναϊκός που έχει ένα τέρας πλέον και στην άμυνα και ο Φουρνιέ που δίνει το παράδειγμα

Φαίνεται πως με την έλευση του δευτέρου γύρου οι δύο «αιώνιοι» αποφάσισαν να κόψουν τα αστεία. Και φαίνεται πως το new year’s resolution τους είναι πως πλέον θα παίζουν και άμυνα, η οποία ήταν και το «κλειδί» για να έρθουν οι δύο μεγάλες νίκες τους σε Μόναχο και Μιλάνο. Γιατί, όπως έχει μαλλιάσει η γλώσσα να υπογραμμίζεται, το ταλέντο δεν αρκεί, όταν δεν είσαι διατεθειμένος να παλέψεις τουλάχιστον όσο και ο αντίπαλός σου. Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός έκλεισαν με χαμόγελα το 2024 όχι βασιζόμενοι μόνο στο πλεόνασμα ποιότητας, αλλά στη σκληράδα τους που άγγιξε τα περσινά επίπεδα.

Δικέφαλο τέρας στο Μόναχο

Ο Παναθηναϊκός, για να λέμε την αλήθεια, είχε βγάλει αντίδραση και είχε παρουσιάσει αμυντική συμμόρφωση από την περασμένη εβδομάδα, ωστόσο υπήρχε μια διπλή αμφιβολία στον ορίζοντα: πρώτον, πώς θα συμπεριφερόταν η ομάδα μακριά από τη θαλπωρή του ΟΑΚΑ και απέναντι σε μια καλύτερη από Μιλάνο και Μπασκόνια ομάδα και, δεύτερον, πώς θα αντιδρούσε χωρίς τον Λεσόρ, που πέρα από την κομβική παρουσία του σε άμυνα κι επίθεση είχε μάθει την ομάδα να ζει με αυτόν ως σημείο αναφοράς εδώ και μιάμιση σεζόν.

Το γεγονός ότι λειτούργησε ακόμη καλύτερα στη μοναδική αήττητη έδρα της Ευρωλίγκας κι απέναντι στην τρίτη καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης, δείχνει πολλά για το μέταλλο της ομάδας. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα γινόταν όμως αν δεν είχε αποκτηθεί εγκαίρως ο Γκέιμπριελ. Ο παίκτης που ήρθε για αναπληρωματικός του Γιουρτσεβέν αλλά έδειξε με δύο προπονήσεις πολύ καλύτερη προσαρμογή από τον Τούρκο. Ο Νοτιοσουδανός μπορεί να πετούσε τούβλα στις βολές, αλλά… συγχωρείται γιατί έκανε εκπληκτική δουλειά στην άμυνα. Τάπες, αλλοιώσεις, φόβος στις εκτελέσεις των αντιπάλων, σωστές βοήθειες, καλή συμπεριφορά σε άμυνα με αλλαγές, γρήγορες έξοδοι και επαναφορές στα χετζ άουτ, μαχητής στα ριμπάουντ σε άμυνα κι επίθεση, συγκεντρωμένος στις περιστροφές πλην ελαχίστων εξαιρέσεων… Θα δοκιμαστεί, βέβαια, απέναντι σε ογκωδέστερους αντιπάλους, αλλά το πρώτο δείγμα ήταν υπεράνω κάθε προσδοκίας.



Ο πρώην ΝΒΑερ ήταν παντού στην άμυνα κι αυτό αποτυπώνεται στατιστικά με εντυπωσιακά νούμερα. Με εκείνον στο παρκέ ο Παναθηναϊκός ήταν στο +31 (!), ενώ το παθητικό της ομάδας ήταν το απίστευτο 77,8 πόντοι ανά 100 κατοχές, την ώρα που με τον Γιουρτσεβέν ο αντίστοιχος αριθμός ήταν 41 πόντους μεγαλύτερος (118,8). Με εκείνον κεντρικό άξονα, αλλά και τους υπόλοιπους, ακόμη και τον Σλούκα, να κάνουν καλή δουλειά στα μετόπισθεν, ο Παναθηναϊκός έκανε με διαφορά το καλύτερο αμυντικό του παιχνίδι εκτός έδρας. Και κάπως έτσι, οι πρωταθλητές Ευρώπης που πριν την περασμένη διαβολοβδομάδα είχαν τη χειρότερη άμυνα των πέντε προηγούμενων αγωνιστικών, έχουν στις τρεις τελευταίες την καλύτερη με μόλις 100 πόντους παθητικό ανά 100 κατοχές (μόλις 70,6 πόντους κατά σε τρεις αγώνες).

Επειδή όμως για να κερδίζεις δεν αρκεί να έχεις ένα τέρας στην άμυνα, αλλά θες κι ένα στην επίθεση, ο Κέντρικ Ναν συνεχίζει σε beast mode. Στα τρία τελευταία παιχνίδια έβαλε 92 πόντους (14/19 δίποντα, 18/40 τρίποντα) με 13 ασίστ και έκανε μόλις 7 λάθη, έχοντας κάθε άμυνα προσαρμοσμένη πάνω του, με τους αντιπάλους να επιστρατεύουν πάνω του τους καλύτερους αμυντικούς τους και να δίνουν πολλές βοήθειες. Πλέον με 20,6 πόντους ανά αγώνα είναι πρώτος σκόρερ στην Ευρωλίγκα και φροντίζει να μην λείψουν στον Παναθηναϊκό οι πόντοι που στερείται από το «5» με την απουσία του Λεσόρ. Ίσως το μυστικό να είναι ότι έχει πάψει να ασχολείται με τους διαιτητές και τα φάουλ που δεν παίρνει, αλλά παραμένει locked in. Κι όταν ο Ναν είναι… poker face, οι αντίπαλοι δεν έχουν αντίδοτο.

Όταν το κάνει ο Φουρνιέ, πρέπει να το κάνουν όλοι

Ανάλογης σπουδαιότητας ήταν και η νίκη του Ολυμπιακού στο Μιλάνο. Ομοίως οι «ερυθρόλευκοι» βελτίωσαν την αμυντική τους συμπεριφορά και καρπώθηκαν το πλεονέκτημα που τους δίνει η ποιότητα στο ρόστερ τους. Ό,τι δηλαδή τους έλειψε σε παιχνίδια που έχασαν ή κέρδισαν με την ψυχή στο στόμα, όπως συνέβη την περασμένη εβδομάδα στο ματς με την Άλμπα. Κι αν ένας παίκτης ενσαρκώνει τη νοοτροπία που πρέπει να διαποτίσει όλο το ρόστερ είναι ο Εβάν Φουρνιέ.

Όταν ο παίκτης που έχει το περισσότερο ταλέντο, τη σπουδαιότερη καριέρα και τα μεγαλύτερα παράσημα από όλους είναι διατεθειμένος να βάλει το κορμί του στη φωτιά και να κάνει την έξτρα πάσα, τότε οφείλουν να το κάνουν όλοι οι υπόλοιποι. Ο Γάλλος είναι το παράδειγμα, όχι γιατί έβαλε 18 πόντους και γύρισε το μομέντουμ του αγώνα με ένα κρεσέντο στο τρίτο δεκάλεπτο, αλλά… για όλα τα άλλα. Γιατί μπορεί να πήρε 16 σουτ και κάποια εξ αυτών τραβηγμένα, αλλά σέρβιρε επτά ασίστ με κορυφαία αυτή στα δυόμισι λεπτά πριν το τέλος για το καθοριστικό τρίποντο του Πίτερς. Αλλά και γιατί μπορεί να διαχειρίστηκε πρακτικά 1/3 κατοχές όσο ήταν στο παρκέ (32,8% στο usage), αλλά παράλληλα έκανε πέντε κλεψίματα, πίεσε στην μπάλα, δεν επέτρεψε να τον ποστάρουν και δεν φοβήθηκε τα φάουλ.



Σύμφωνοι, δεν θα γίνει ποτέ… Γουόκαπ στην άμυνα, αλλά αν ένας παίκτης κάνει όλα τα άλλα πολύ καλά ή τουλάχιστον δείχνει διάθεση να τα κάνει με ένταση, τότε δικαιούται καμιά φορά και να το παρακάνει στην επίθεση, ειδικά αν λέγεται… Φουρνιέ. Κι αν οι εξαιρετικά ποιοτικοί παίκτες του Ολυμπιακού παίζουν με τη διάθεση του Φουρνιέ στην άμυνα και τον αλτρουισμό του στην επίθεση, τότε η φετινή σεζόν δεν μπορεί να είναι αποτυχημένη.

ΥΓ1: Με 16 αγωνιστικές να απομένουν, το πιο πιθανό είναι το πλεονέκτημα έδρας να πάει στις 21 νίκες και η εξάδα στις 20. Οι «αιώνιοι» μετά τις νίκες αυτής της εβδομάδας είναι σε πολύ καλό δρόμο για τα playoffs και στο σωστό μονοπάτι για την τετράδα.

ΥΓ2: Καλή χρονιά με υγεία γιατί είναι η προϋπόθεση όλων, περισσότερη αυτοκριτική και λιγότερη κριτική.