Για να… Φουρνιέ και Ναν, πρέπει... Βιλντόσα και Γκραντ

Δεύτερη σερί διαβολοβδομάδα με 4/4 για τις ελληνικές ομάδες. Οι δύο νίκες Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού δεν ήρθαν καθόλου εύκολα και πρόσφεραν σε αμφότερους ένα μάθημα με ανώδυνο τρόπο: πως αν δεν συγκεράσουν το σπουδαίο επιθετικό τους ταλέντο με ανάλογη σκληράδα και ένταση στην άμυνα, τότε θα έχουν πρόβλημα απέναντι σε ομάδες που είναι αποφασισμένες να… πεθάνουν στο γήπεδο για να τους κερδίσουν.

Πολλοί θα σταθούν στη μεγάλη κλάση του Ναν, του Φουρνιέ, του Λεσόρ, του Βεζένκοφ και γενικά των παικτών που «κουβάλησαν» επιθετικά τους αιώνιους σε αυτές τις νίκες και δικαίως χρυσοπληρώνονται για να καθορίζουν παιχνίδια. Ωστόσο οι κρυφοί MVP και οι παίκτες που με την παρουσία τους δείχνουν το δρόμο σε όλη την ομάδα είναι εκείνοι που είχαν έναν λιγότερο λαμπερό αλλά εξίσου σημαντικό ρόλο.

Ο Γκραντ και ο… Πι Κέι

Ο Παναθηναϊκός διαθέτει την πιο ταλαντούχα γραμμή γκαρντ στην Ευρώπη. Όμως επειδή ο Σλούκας και ο Μπράουν στα 34 και ο Ναν με την υποχρέωση να παίζει 30+ λεπτά και να υποφέρει την πίεση όλης της άμυνας δεν μπορούν να έχουν τις αντοχές να είναι ανάλογα επιδραστικοί στην άμυνα, ο Εργκίν Αταμάν έχει την ανάγκη παικτών που θα του δώσουν ισορροπία στα μετόπισθεν. Κι αυτοί, στην πρώτη ζώνη άμυνας, είναι κυρίως δύο: ο Τζέριαν Γκραντ και ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης.



Ο πρώτος πέρα από οκτώ πόντους και μια ασίστ στην τελευταία περίοδο του αγώνα της Μπολόνια, είχε και ένα καθοριστικό κλέψιμο δείχνοντας για πολλοστή φορά την πολυτιμότητά του. Αποτελεί σταθερά από πέρσι την δικλείδα ασφαλείας και τον εγγυητή της αμυντικής σταθερότητας. Δεύτερος έχοντας παρακολουθήσει τα πρώτα 34 λεπτά από τον πάγκο, μπήκε στο ματς σαν έτοιμος από καιρό, πέρασε χειροπέδες στον Κορντινιέ που «έτρεχε» όλη την επίθεση της Βίρτους. Τι κι αν δεν έκανε ούτε σουτ; Η συνεισφορά του ήταν καταλυτική και σίγουρα ο Εργκίν Αταμάν θα αντιλήφθηκε πως άξιζε περισσότερο χρόνο από τα 2:15 συνολικά που πάτησε παρκέ στις ήττες από Παρί, Ρεάλ και Ολυμπιακό.

Δεν είναι τυχαίο πως Γκραντ και Καλαϊτζάκης είναι στους τρεις κορυφαίους παίκτες της ομάδας σε +/- ανά 100 κατοχές (net rating). Ο… Πι-Κέι είναι, μάλιστα, πρώτος με +26,7 πόντους ανά 100 κατοχές (!) και ο Γκραντ οριακά τρίτος με +16,4, πίσω από τον Λεσόρ με +16,5. Τυχαίο; Σίγουρα όχι!

Ο Θωμάς και ο… Λουκάς

Ο Ολυμπιακός έχει τους δικούς του ρολίστες που ξεχωρίζουν παρότι οι προβολείς πέφτουν μοιραία στις 20άρες που μοιράζουν αφειδώς Βεζένκοφ και Φουρνιέ ή στην κυριαρχία του Μιλουτίνοφ κάτω από τα καλάθια. Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα «κερνάει»… 94άρες σε συνεχόμενα παιχνίδια, αλλά κι αυτές θα πήγαιναν στράφι αν δεν υπήρχαν οι παίκτες που προσφέρουν την ισορροπία στην άμυνα.



Ο Τόμας Γουόκαπ απαλλαγμένος φέτος από την ανάγκη να κάνει πράγματα που ξέρει και ο ίδιος ότι δεν είναι το φόρτε του και την… υποχρέωση να σουτάρει, αποδεικνύεται στον απόλυτο ρολίστα των Πειραιωτών. Τον δικό τους… Τζρου Χόλιντεϊ, που θα αναλάβει το κυνηγητό στα αντίπαλα γκαρντ και μόνο αν παραστεί ανάγκη θα εκτελέσει. Όπως έκανε απέναντι στη Βιλερμπάν, που ευστόχησε στα σουτ που προκλητικά του έδωσε η αντίπαλη άμυνα υπογράφοντας την ανατροπή.

Ο έτερος ρολίστας πολυτελείας λέγεται Λούκα Βιλντόσα. Δεν είναι ο πρωταγωνιστής που είχαμε θαυμάσει στην Μπασκόνια, την Αργεντινή ή με κάποιες εκλάμψεις στον Ερυθρό Αστέρα, αλλά σε αντίθεση με τον περσινό Παναθηναϊκό ο οποίος διέπρεψε χωρίς να τον έχει ανάγκη, φέτος έχει κερδίσει με το σπαθί του τον χρόνο του στο παρκέ. Με πίεση στην μπάλα, ωριμότητα στις επιλογές του και κρίσιμα καλάθια σε καίρια σημεία, είναι από τους κρυφούς άσους στο μανίκι του Γιώργου Μπαρτζώκα.

Κι εδώ η πολυτιμότητα αμφοτέρων αποτυπώνεται στατιστικά, καθώς «Θωμάς» και «Λουκάς» είναι τρίτος και δεύτερος αντίστοιχα σε net rating, με +11,7 και +11,4 αντίστοιχα ανά 100 κατοχές, πίσω μόνο από τον Φαλ που έχει το εντυπωσιακό +19,7 ανά 100 κατοχές.



Συμπερασματικά, το μπάσκετ είναι… ρόλοι. Καμία «παράσταση» δεν πέτυχε έχοντας μόνο πρωταγωνιστές. Οι δεύτεροι ρόλοι δεν πρέπει να υποτιμώνται ποτέ και είναι αυτοί που κρατάνε τα μπόσικα κάνοντας τη «βρώμικη» δουλειά για να λάμψει το ταλέντο που έχουν οι πριμαντόνες. Και για να ξεδιπλώσουν Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός το πλούσιο ταλέντο τους στην επίθεση (ήδη πρώτη και τρίτη επίθεση στην Ευρωλίγκα με 121,8 και 119,1 πόντους ανά 100 κατοχές αντίστοιχα), είναι αναγκαίοι εκείνοι που θα προσφέρουν την ισορροπία που θα φέρει και τις επιτυχίες. Μια ισορροπία που ακόμη αναζητείται, καθώς οι δύο καλύτερες περσινές άμυνες στην Ευρωλίγκα είναι φέτος έκτη και έβδομη αντίστοιχα (με 113,1 και 113,2 πόντους παθητικό ανά 100 κατοχές). Και σίγουρα μπορούν καλύτερα…