Ο Μπαρτζώκας κέρασε στον Αταμάν το δηλητήριό του-Ο closer που έλειπε και το μόνιμο πρόβλημα του Παναθηναϊκού

*Ο Ολυμπιακός κέρασε στον Παναθηναϊκό το… φάρμακό του. Έντεκα μέρες μετά την ήττα του στο ΣΕΦ, κέρδισε στο ΟΑΚΑ εφαρμόζοντας κάποια πράγματα που τότε είχαν κάνει πολύ καλύτερα οι «πράσινοι».

*Οι «ερυθρόλευκοι» ήταν πολύ πιο ενεργητικοί και επιθετικοί στην άμυνα, όταν κράτησαν τους αντιπάλους τους στα 10/25 σουτ (6/16 δίποντα, 4/9 τρίποντα) με 7 λάθη.

*Όμως το βασικό ήταν πως ο Ολυμπιακός εφάρμοσε την τακτική των τριών γκαρντ που είχε αποδειχτεί κομβική για τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας χρησιμοποίησε σχήματα με τρία γκαρντ για 30,1 λεπτά, με το Γουόκαπ-Βιλντόσα-Φουρνιέ να μένει στο παρκέ για 17,1 λεπτά (πετυχαίνοντας 45 πόντους και δεχόμενο 41) και να προκαλεί πολλά προβλήματα στην άμυνα του αντιπάλου.

*Αντίθετα, ο Εργκίν Αταμάν επιστράτευσε σχήματα με τρία γκαρντ για μόλις 14,4 λεπτά και όλα είχαν αρνητικό συντελεστή, πλην του Μπράουν-Σλούκας-Ναν, που ήταν στο +3 αλλά έπαιξαν μαζί για μόλις 2,8 λεπτά.

*Τη μεγάλη διαφορά, ωστόσο, σε ένα ματς που κρίθηκε σε 1-2 σουτ, έκαναν οι κατοχές. Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε το παιχνίδι με επτά περισσότερες από τον Παναθηναϊκό, χάρη κυρίως στη δράση του Νίκολα Μιλουτίνοφ.



*Είναι χαρακτηριστικό πως ο Ολυμπιακός πήρε 10 από τα 33 διαθέσιμα επιθετικά ριμπάουντ, ενώ ο Παναθηναϊκός μόλις 4 από τα 29 παίρνοντας το πρώτο του 7:12 πριν το τέλος. Είναι, δε, εντυπωσιακό πως οι «πράσινοι» στο τρίτο δεκάλεπτο δεν πήραν ούτε ένα αμυντικό ριμπάουντ, καθώς στα μόλις τρία άστοχα σουτ τους οι Πειραιώτες ανανέωσαν τις επιθέσεις τους.

*Υπενθυμίζεται πως μέχρι την 5η αγωνιστική ο Ολυμπιακός ήταν η χειρότερη ομάδα της Ευρωλίγκας στα ριμπάουντ, παίρνοντας μόλις το 61,4% των διαθέσιμων αμυντικών και το 24,6% των διαθέσιμων αμυντικών. Στις τρεις που ακολούθησαν και παίζοντας με Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκό, είναι η καλύτερη ομάδα στα ριμπάουντ παίρνοντας το 84,6% των διαθέσιμων αμυντικών και το 37,6% των διαθέσιμων επιθετικών. Προφανώς και αυτό σχετίζεται με την επιστροφή του Σέρβου σέντερ αλλά και του Μουστάφα Φαλ σε καλύτερο επίπεδο φόρμας.

*O Εβάν Φουρνιέ απέδειξε πως είναι αυτό που έλειπε από τον Ολυμπιακό τα προηγούμενα χρόνια. Είναι ένας closer, που χθες είχε στην τελευταία περίοδο 10 πόντους με 2/3 δίποντα, 2/2 τρίποντα, 2 ασίστ και κανένα λάθος. Σπουδαίος σκόρερ είναι και ο Σάσα Βεζένκοφ, ωστόσο ο closer πρέπει να λειτουργεί με την μπάλα στα χέρια και ο Γάλλος είναι πολύ καλύτερος στο κομμάτι αυτό.



*Ο Τόμας Γουόκαπ δεν… κοίταξε καν το καλάθι στα 23:55 που αγωνίστηκε, καθώς δεν πήρε ούτε ένα σουτ. Ωστόσο με τις 11 ασίστ που έδωσε σέρβιρε 24 πόντους και αυτό σε συνδυασμό με την παραδοσιακά καλή του άμυνα τον έκανε έναν από τους αφανείς ήρωες της νίκης του Ολυμπιακού. Πολύ θετικός και ο Λούκα Βιλντόσα, που πέρα από τους 8 πόντους που πέτυχε, έδωσε άλλους 6 με ασίστ, ενώ βοήθησε αρκετά και στην πίεση στην μπάλα.

*Όμως δεν ήταν ο μόνος τέτοιος. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας πήρε πράγματα από όσους παίκτες χρησιμοποίησε πλην του Μόουζες Ράιτ (ο Τάιλερ Ντόρσεϊ δεν μπορεί να αξιολογηθεί σε 1:35 συμμετοχής). Ο Άλεκ Πίτερς στα 11:45 που πάτησε παρκέ ήταν πολύ ωφέλιμος αλλά χωρίς να σκοράρει πολύ. Στο διάστημα της παρουσίας του στο παρκέ ο Ολυμπιακός ήταν στο +7, όπως και ο Κώστας Παπανικολάου στα δικά του μόλις 9:55, οι κορυφαίες επιδόσεις μαζί με αυτή του Νίκολα Μιλουτίνοφ. Αρχηγού παρόντος οι «ερυθρόλευκοι» είχαν +40,8 πόντους ανά 100 κατοχές, ενώ με τον Αμερικανό φόργουορντ +36,8!

*Συνοπτικά, ο Γιώργος Μπαρτζώκας διαχειρίστηκε υποδειγματικά την κρίση που υπήρξε μετά τις ήττες από Μπάγερν και Παναθηναϊκό. Ο Ολυμπιακός έκτοτε παρουσιάζεται μεταμορφωμένος, έχει επιστρέψει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις της άμυνάς του κι αυτό σε συνδυασμό με τη χημεία που βρίσκει επιθετικά, το φορμάρισμα παικτών που προέρχονταν από απραξία (Φουρνιέ, Μιλουτίνοφ, Φαλ) αλλά και το πιο ορθολογικό ροτέισον (με βάση τις ανάγκες κάθε αγώνα και όχι με το ρολόι) έχει δημιουργήσει αυτό το αποτέλεσμα.

*Αντίθετα, στον Παναθηναϊκό η μεγάλη νίκη στο ΣΕΦ προ δεκαημέρου δεν λειτούργησε ως ώθηση, αλλά μάλλον έφερε εφησυχασμό. Ακόμη και στη νίκη επί του Ερυθρού Αστέρα στο Βελιγράδι η απόδοση δεν ήταν καλή, καθώς κυνηγούσε στο σκορ για το μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα. Ενώ και χθες η γλώσσα του σώματος πρόδιδε μια ομάδα που πίστευε πως θα κερδίσει μόνο με το ταλέντο της και χωρίς να καταβάλλει την απαιτούμενη προσπάθεια. Συνδυασμός που αποδείχτηκε καταστροφικός στα παιχνίδια με Παρί, Ρεάλ και… παραλίγο ΠΑΟΚ.



*Ο Τούρκος προπονητής φέρει πρώτος την ευθύνη, αφού ήταν εκτός πνεύματος αγώνα. Είναι χαρακτηριστικό πως σε όλο το παιχνίδι πήρε ένα τάιμ άουτ (!), 1:21 πριν το τέλος, με το σκορ στο 85-89. Σε όλο το προηγούμενο διάστημα της αναμέτρησης, τόσο στο πρώτο κάκιστο ημίχρονο, όσο και στο τρίτο δεκάλεπτο όπου η άμυνα δεν λειτούργησε ποτέ, δεν κάλεσε ούτε μια φορά τους παίκτες του για οδηγίες, παρά μόνο στα τηλεοπτικά τάιμ άουτ.

*Παράλληλα, εγκατέλειψε πολύ γρήγορα και εύκολα τα σχήματα με τα τρία γκαρντ, παρότι δεν τον βοήθησε η κακή μέρα στην οποία βρέθηκαν και οι τέσσερις περιφερειακοί του. Δεν αντέδρασε όταν στο τρίτο δεκάλεπτο, κυρίως, ο Ολυμπιακός έβαζε μονίμως σημάδι στον Κώστα Σλούκα στην άμυνα, ενώ έκανε και ακατανόητες επιλογές, όπως την χρησιμοποίηση του χειρότερου των γκαρντ, Λορέντζο Μπράουν, στα τελευταία λεπτά, όπου έκανε τα πάντα λάθος σε άμυνα κι επίθεση.

*Ο Εργκίν Αταμάν είχε το σθένος να αναγνωρίσει τις ευθύνες του στο τέλος του αγώνα. Είναι προφανές πως και ο ίδιος διακρίνει ένα ζήτημα νοοτροπίας στην ομάδα του, καθώς ο Παναθηναϊκός εμφανίζεται συχνά με αίσθηση υπεροχής και χωρίς διάθεση να παλέψει, η οποία τονώνεται όταν κερδίζει και παιχνίδια στα οποία δεν είναι καλός αλλά αρκεί το ταλέντο και η προσωπικότητα των παικτών του, όπως με τον ΠΑΟΚ ή τον Ερυθρό Αστέρα. Δεν αρκεί όμως πάντα.



*Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που ο Τούρκος προπονητής αποφεύγει για την ώρα τις γνωστές του μεγαλοστομίες για Final 4 και τίτλους. Πέρσι αντιλαμβανόταν πως μια ομάδα που είχε μάθει τα προηγούμενα χρόνια να… χάνει είχε ανάγκη τη μετάγγιση αυτοπεποίθησης από έναν κόουτς που είχε βαρεθεί να κερδίζει. Φέτος φαίνεται να διστάζει να κάνει αντίστοιχες βαρύγδουπες τοποθετήσεις, φοβούμενος πως μια ομάδα που μοιάζει να έχει συχνά πρόβλημα πνευματικής προσέγγισης θα αγγίξει τα όρια της αλαζονείας αν βαπτιστεί πρόωρα ομάδα Final 4 ή τίτλου από τον προπονητή της.

*Για την ποιότητα του ρόστερ του Παναθηναϊκού δεν αμφιβάλλει κανείς. Όμως αν αυτή δεν συγκεραστεί με σκληράδα και διάθεση αυτοθυσίας, σαν αυτή που με συνέπεια ως τώρα μόνο ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ και ο Τζέριαν Γκραντ δείχνουν, η σεζόν θα επιφυλάσσει αρνητικές εκπλήξεις. Δεν είναι σύμπτωση πως σε όλες του τις ήττες στην Ευρωλίγκα ο Παναθηναϊκός έχει τα ίδια συμπτώματα, με κάκιστη άμυνα και λάθος πνευματική προσέγγιση. Στα τρία χαμένα παιχνίδια του έχει παθητικό 89,3 πόντους, ενώ στις πέντε νίκες του 75,4. Τυχαίο;

ΥΓ: Όχι πια δίχτυα ή τεράστιες νεκρές ζώνες, ένας αντίπαλος που κερδίζει δίκαια στην έδρα του αντιπάλου και φεύγει ήσυχα από το γήπεδο, αλλά και ένα κοινό που χειροκροτεί την ομάδα του και στην ήττα. Λες και είμαστε σε άλλη χώρα. Και μας αρέσει.