Έτσι γίνεται σημαντικός ο Γιουρτσεβέν, έτσι παραμένει πολύτιμος ο Παπανικολάου

Το εντυπωσιακό ντεμπούτο του Γουένιεν Γκέιμπριελ έκανε πολλούς να… ξεγράψουν τον Ομέρ Γιουρτσεβέν. Όμως ο Παναθηναϊκός δεν έχει την πολυτέλεια να «χάσει» τον Τούρκο, όχι τουλάχιστον όσο ο Ματίας Λεσόρ είναι λαβωμένος στα πιτ. Ο Εργκίν Αταμάν ορθώς επένδυσε στον συμπατριώτη του κόντρα στην Βίρτους Μπολόνια και αυτή τη φορά εκείνος τον έβγαλε ασπροπρόσωπο.

Ασφαλώς κάθε παίκτης μπορεί να παρουσιαστεί πολύ χειρότερος ή πολύ καλύτερος από ό,τι στην πραγματικότητα είναι ανάλογα με το πώς αξιοποιείται από την ομάδα του. Όσο ο Παναθηναϊκός περίμενε από τον Γιουρτσεβέν να παίξει άμυνα με χετζ άουτ, να είναι σβέλτος στις περιστροφές και δεν τον τροφοδοτούσε σωστά στην επίθεση, μοιραίο ήταν να παρουσιάζονται σε… μεγεθυντικό φακό όλα τα αγωνιστικά κουσούρια του. Κόντρα στην Βίρτους ο τρόπος που έπαιξαν οι «πράσινοι» έβγαλε στην επιφάνεια όλες τις αρετές του και καμούφλαρε τις περισσότερες αδυναμίες του.



Η απόφαση το Ιβάνοβιτς να στέλνει δεύτερο παίκτη στον Ναν για να τον αναγκάσει να πασάρει πρόσφερε άφθονη τροφοδότηση του Γιουρτσεβέν στην ακτίνα 2-3 μέτρων από το καλάθι όπου δεν είχε αντίπαλο. Είναι χαρακτηριστικό πως το usage του, δηλαδή το ποσοστό των κατοχών που κατέληξαν στα χέρια του όταν ήταν στην πεντάδα, έφτασε το 35,8% ξεπερνώντας και τον Ναν (26,6%). Κι αυτός σκοράροντας σαν σε προπόνηση έφτιαξε τόσο την αυτοπεποίθησή του, που έβγαλε και κάποιες καλές άμυνες παρουσιάζοντας πολύ διαφορετικό πρόσωπο από αυτό του παίκτη που έμοιαζε στα περισσότερα παιχνίδια να παίζει σε μια και δυο ταχύτητες παρακάτω από τους υπόλοιπους και να αποτελεί τον μόνιμο αδύναμο κρίκο της άμυνας.

Ασφαλώς δεν είναι εύκολο σε κάθε παιχνίδι ο Γιουρτσεβέν να κάνει τέτοια όργια στην επίθεση. Γιατί, πολύ απλά, δεν θα βρίσκει κάθε βράδυ απέναντί του τους… Ντιούφ και Ακέλε, αλλά θα συναντήσει πολύ πιο σκληρές άμυνες και πολύ καλύτερους ψηλούς, αλλά ταυτόχρονα και πολύ πιο ποιοτικές ομάδες που θα χτυπήσουν στην αδυναμία του στην άμυνα. Ο Τούρκος, αλλά όχι μόνον αυτός (βλέπε Μπράουν), πρέπει να αντιληφθεί πως μόνο δείχνοντας μεγαλύτερη διάθεση και ένταση στην άμυνα θα αυξήσει το χρόνο του στο παρκέ και εφόσον αυτό συμβεί θα έχει τα περιθώρια να ξεδιπλώσει το αναμφισβήτητο επιθετικό του ταλέντο.

MVP με… ένα σουτ

Αφού είδαμε, λοιπόν, το πλαίσιο στο οποίο ο Ομέρ Γιουρτσεβέν μπορεί να γίνει σημαντικός για τον Παναθηναϊκό, ας δούμε και πόσο σημαντικός παραμένει για τον Ολυμπιακό ο Κώστας Παπανικολάου. Σε μια σεζόν που τα περισσότερα εγκώμια πηγαίνουν στα πεπραγμένα του Βεζένκοφ και του Φουρνιέ, ο αρχηγός των «ερυθρολεύκων» δείχνει πάντα την πολυτιμότητά του. Μπορεί πλέον η μπάλα να περνά ελάχιστα από τα χέρια του (5,4% usage), μπορεί χθες σε 30 λεπτά συμμετοχής να πήρε μόλις ένα σουτ, αλλά η προσφορά στο μπάσκετ έχει πάψει προ πολλού να προσμετράται αποκλειστικά με πόντους ή άλλα… μετρήσιμα στατιστικά.



Κι ο «Παπ» χθες δεν είχε διόλου τυχαία το μεγαλύτερο +/- από όλους τους συμπαίκτες του, με +15. Έσπαγε σκριν, έδινε βοήθειες, άπλωνε χέρια, έκλεβε μπάλες, έκανε μια εκκωφαντική τάπα και όλα αυτά τα μικρά μεγάλα πράγματα που κρίνουν παιχνίδια. Αποτελεί, σταθερά εδώ και χρόνια, την αόρατη κλωστή που κινεί όλη την άμυνα του Ολυμπιακού και η ένταση με την οποία παίζει, διαποτισμένη πλέον με την εμπειρία των 35 του χρόνων, είναι μεταδοτική. Το δικό του παράδειγμα, μετά το πρόσταγμα του Γιώργου Μπαρτζώκα στα αποδυτήρια, οδήγησε στη μεγάλη ανατροπή του Κάουνας.

ΥΓ: Εφόσον με τα υπάρχοντα δεδομένα το πλεονέκτημα υπολογίζεται πως θα είναι στις 21 νίκες, ο Ολυμπιακός με 13-8 λογικά με 8 νίκες στις 15 τελευταίες αγωνιστικές θα είναι στο αβαντάζ. Ο Παναθηναϊκός με 12-7 χρειάζεται 9 νίκες στα 15 τελευταία ματς. Αμφότεροι, δηλαδή, είναι σε πολύ καλό δρόμο για να είναι στην τετράδα στο τέλος των 34 αγωνιστικών.