Εικόνα αποσύνθεσης ο Παναθηναϊκός που θέλει λύσεις, αποφάσεις και όχι… mind games

Τα ψέματα τελειώνουν για τον Παναθηναϊκό πλέον και το «λίπος» από την μυθική περσινή σεζόν κάποια στιγμή στερεύει μαζί με την υπομονή… Οι «πράσινοι» όχι απλώς δεν διορθώνουν τα πολλά προβλήματά τους, αλλά παιχνίδι με παιχνίδι παρουσιάζονται και χειρότεροι, με αποκορύφωμα τον διασυρμό στην Κωνσταντινούπολη, που θύμισε εποχές «εσόδων-εξόδων» και δεν αρμόζει σε πρωταθλητή Ευρώπης με 20 εκατ. ευρώ μπάτζετ.

Αν κάποιος αποδώσει την αποκαρδιωτική τους εμφάνιση απέναντι στην Εφές στην απουσία του Ναν θα προσπαθήσει απλώς να βρει μία ακόμη δικαιολογία αρνούμενος να δει κατάματα την πραγματικότητα. Όχι ότι ο κορυφαίος σκόρερ της Ευρωλίγκας δεν του έλειψε-απεναντίας-ωστόσο το μικρότερο από τα προβλήματα του Παναθηναϊκού-γιατί ο Αμερικανός θα επιστρέψει στο επόμενο ματς-είναι η επίθεση. Η πηγή του κακού αρχίζει από την άμυνα κι από εκεί σαν σε καρκίνο σε μετάσταση μεταφέρεται σε όλα τα ζωτικά όργανα της ομάδας και όλους τους τομείς του παιχνιδιού της.



Μάλλον πλέον συμφωνούμε όλοι πως τα περί κακής νοοτροπίας, κορεσμού μετά το περσινό σπουδαίο νταμπλ ή ακόμη και αλαζονείας δεν υφίστανται. Γιατί είναι αδιανόητο παίκτες τέτοιας εμπειρίας και κλάσης να μην έχουν θορυβηθεί μετά από τόσα στραπάτσα ή να έχουν χορτάσει από πέρσι και να μην έχουν… όρεξη να παίξουν. Το πρόβλημα είναι βαθύτερο και πρωτίστως αγωνιστικό. Ο Παναθηναϊκός δείχνει μια βαριά ομάδα, με παίκτες που αδυνατούν να ακολουθήσουν τον ρυθμό των αντιπάλων τους, να πιέσουν επαρκώς την μπάλα, να λειτουργήσουν σωστά στις περιστροφές ή να παρουσιάσουν ένα αποδεκτό αμυντικό τρανζίσιον. Οι 90άρες έχουν πλέον γίνει «ταρίφα» για την περσινή δεύτερη καλύτερη άμυνα της Ευρωλίγκας που πλέον έχει γίνει μια από τις χειρότερες των τελευταίων 5-6 αγωνιστικών. Οι αντίπαλοί του μονίμως κάνουν ελάχιστα λάθη, μοιράζουν 20+ ασίστ και εκτελούν τρίποντα με ελευθερία ανάλογη διαγωνισμού σε All Star Game. Το εργαλείο των φάουλ, δε, μένει αχρησιμοποίητο και είναι χαρακτηριστικό ότι το πρώτο στο ματς με την Εφές έγινε 2:24 πριν τελειώσει το πρώτο δεκάλεπτο, ενώ συνολικά έγιναν μόλις 18 στο ματς.

Μια τόσο ευάλωτη άμυνα είναι λογικό να μην επιτρέπει στον Παναθηναϊκό να βρει ποτέ επιθετικό ρυθμό, καθώς δημιουργείται εκνευρισμός, απουσιάζει το καθαρό μυαλό και αυτό φαίνεται τόσο στις επιλογές, όσο και στις εκτελέσεις. Αμέτρητα τα ελεύθερα σουτ ή και τα λέι απ κάτω από το καλάθι που χάθηκαν και στην Πόλη, με πιο ενδεικτικό το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός πήρε 18 επιθετικά ριμπάουντ, 10 παραπάνω από την Εφές, αλλά μόλις 12 πόντους από δεύτερες επιθέσεις, όσους και οι Τούρκοι. Κάπως έτσι χάνεται με κάτω τα χέρια ένα ματς στο οποίο οι «πράσινοι» είχαν οκτώ παραπάνω κατοχές!

Τέρμα τα τρικ και τα mind games, ώρα για ενδοσκόπηση και λύσεις

Ασφαλώς, παρά τις διαδοχικές συντριβές, η χρονιά δεν έχει χαθεί και ο Παναθηναϊκός έχει χρόνο να βγάλει το καράβι από τη φουρτούνα και να το βάλει σε ρότα για το Άμπου Ντάμπι. Όμως για να συμβεί αυτό είναι πασιφανές πλέον πως δεν χρειάζονται τρικ και mind games από εκείνα που λατρεύει ο Εργκίν Αταμάν. Μπορεί αυτά πέρσι να ήταν χρήσιμα για μια ομάδα που προσπαθούσε να χτίσει την αυτοπεποίθησή της και να ξαναμάθει να νικά μετά από μια πολύ δύσκολη δεκαετία όπου είχε συνηθίσει να χάνει. Φέτος όμως δεν βοηθούν, γιατί φαίνεται πως προσφέρουν εύκολες δικαιολογίες στην ομάδα που δεν σκύβει πάνω από τα προβλήματά της αλλά μοιάζει να τα αποδίδει κάθε φορά αλλού αποφεύγοντας όπως ο διάολος το λιβάνι να κοιταχτεί στον καθρέφτη.

Το πρόβλημα του Παναθηναϊκού δεν είναι ούτε το «χλιαρό» ΟΑΚΑ, ούτε η (όποια) γκρίνια του Παπαπέτρου, ούτε τα φάουλ που δεν σφυρίζονται στον Ναν, ούτε η κακιά Ευρωλίγκα που τιμώρησε τον Αμερικανό. Όλα αυτά, ακόμη κι αν έχουν βάση, δεν πρέπει να στρέφουν το βλέμμα μακριά από το πρόβλημα. Ο Εργκίν Αταμάν, που όπως ορθώς πιστώθηκε τους περσινούς θριάμβους έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την τωρινή κατάσταση, αντί για τσιτάτα τύπου «θα σας δείξουμε, θα δείτε τι θα πάθετε τώρα» και «κλείστε εισιτήρια για Άμπου Ντάμπι και ετοιμαστείτε για το όγδοο αστέρι», θα πρέπει να αναζητήσει πραγματικές λύσεις στα οφθαλμοφανή αγωνιστικά προβλήματα της ομάδας του.



Ποιες είναι αυτές; Δεν είναι δουλειά μας, αλλά καλό θα ήταν να ψάξει σχήματα με καλύτερη ισορροπία μεταξύ άμυνας κι επίθεσης, να δουλέψει σε πράγματα που πέρσι χωρίς πολύ… χειρότερο ρόστερ λειτουργούσαν πολύ καλύτερα, όπως οι περιστροφές και το αμυντικό τρανζίσιον, να μην έχει παρκαρισμένους παίκτες που μπορούν να του αλλάξουν τον ρυθμό από την άμυνα (σ.σ. ο Καλαϊτζάκης στην Πόλη μπήκε στο 27’ με την ομάδα του στο -19), να αποφεύγει πεντάδες με πάνω από έναν προφανείς στόχους της αντίπαλης επίθεσης, να… να… να… Υπάρχουν πράγματα που μπορούν να γίνουν και τα οποία δεν δείχνει καν διατεθειμένος να δοκιμάσει μέχρι τώρα ο Τούρκος. Κι αν κάποια από αυτά γίνουν και δεν λειτουργήσουν, μπορεί να ληφθούν ακόμη πιο δραστικά μέτρα, όπως ο περιορισμός του ροτέισον, ακόμη ο παραγκωνισμός ή ακόμη η απομάκρυνση όσων αδυνατούν να προσαρμοστούν στον ρόλο τους και τις απαιτήσεις του, ή και κάποια προσθήκη που θα βελτιώσει τη συνολική λειτουργία της ομάδας και δεν θα την μπερδέψει περισσότερο όπως κάνουν μέχρι τώρα οι καλοκαιρινές μεταγραφές.

Λύση δεν είναι φυσικά να αποδοθεί ξανά η κάκιστη εικόνα στην άδικη Ευρωλίγκα, στη μεροληπτική διαιτησία, στην απουσία του Ναν, στη χαλάρωση μετά το έβδομο αστέρι, σε κάποιο άλλο εξιλαστήριο θύμα από το ρόστερ, ούτε φυσικά να επιστρέψει η ομάδα από την Κωνσταντινούπολη με πούλμαν, όπως συνέβη κάποτε στο όχι τόσο μακρινό παρελθόν και «φωτογράφισε» ξανά ο ιδιοκτήτης της ομάδας μετά την ντροπιαστική εικόνα απέναντι στην Εφές. Όπως φυσικά δεν είναι σωστή αντιμετώπιση να κλείνει κανείς τα μάτια στην κρίση που αναμφίβολα πλέον περνά η ομάδα ή να παρηγορεί τον εαυτό του λέγοντας ότι «πέρσι στην αντίστοιχη περίοδο ο Παναθηναϊκός ήταν σε χειρότερη και δείτε πώς κατέληξε ή σεζόν» ή πως «ακόμη και με τέτοιες εμφανίσεις απέχει 2-3 νίκες από την κορυφή».

Αυτά μοιάζουν με παρηγοριά στον άρρωστο, που θέλει θεραπεία και όχι ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη. Ο Παναθηναϊκός απαιτεί… μέτρα ουσιαστικά που θα έρθουν από ενδοσκόπηση και αυτοκριτική, εδώ και τώρα, όχι κάποιο νέο τεχνητό σοκ καθώς τα placebo δεν λειτουργούν, αποδεδειγμένα πλέον. Κι όσο οι «πράσινοι» αποφεύγουν να αντικρίσουν το πρόβλημα αντιλαμβανόμενοι την πραγματική του διάσταση, τόσο θα κινδυνεύσουν να εκτροχιαστεί τελείως η σεζόν σε μια Ευρωλίγκα, όπου φαίνεται πως το πλεονέκτημα έδρας από την απουσία από την δεκάδα μπορεί να απέχει και μόνο 2-3 νίκες.