Ο Σπανούλης δεν οφείλει εξήγηση σε κανέναν!

Είναι απίστευτο «είδος» ο Έλληνας οπαδός τελικά! Πέρα από το δικαίωμα που θεωρεί πως έχει να βρίζει όποιον θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, κρυμμένος και «προστατευμένος» άλλοτε στον όχλο της κερκίδας (προ και μετά COVID-19) ή στην ανωνυμία και την ασυδοσία των social media, πιστεύει πλέον πως πρέπει να έχει το ελεύθερο να καθορίζει και τις αποφάσεις ή τις ζωές των άλλων.

Η επιλογή του Βασίλη Σπανούλη να επιστρέψει στην Εθνική ομάδα λίγο πριν κλείσει τα 39 προκάλεσε «πόλεμο» και πραγματικά αυτό ΜΟΝΟ στην Ελλάδα μπορούσε να συμβεί. Από τη μια οι οπαδοί του Παναθηναϊκού απορούν «γιατί επιστρέφει ο παλαίμαχος που κάνει διακοπές από τον Απρίλιο και τρώει μια θέση από τα νέα παιδιά» κι από την άλλη εκείνοι του Ολυμπιακού τον ψέγουν «… που πήγε στην Εθνική του Βασιλακόπουλου και δεν τηρεί το mexri telous». Μιλάμε για την απόλυτη παράνοια, για πολλούς λόγους…

Ο καθένας μπορεί αγωνιστικά και μόνο να έχει τις ενστάσεις του για την επιστροφή του Σπανούλη στην Εθνική και να τις εκφράσει με επιχειρήματα κι όχι με άναρθρες κραυγές. Όμως σε ένα ελληνικό ρόστερ με ήδη πολλές απουσίες, η ποιότητα, η εμπειρία και η προσωπικότητα του Λαρισαίου γκαρντ-τουλάχιστον στα μάτια του υπογράφοντα-μόνο θετικό πρόσημο μπορεί να έχει. Αφήστε που το ελληνικό μπάσκετ δεν ξεχειλίζει και από επιλογές έτοιμων για το top level παικτών, στους οποίους θα «έφραζε» το δρόμο η επάνοδος του Kill Bill. Όταν ο Σκόλα και ο Γκασόλ παίζουν στα 40 τους με Αργεντινή και Ισπανία είναι ήρωες και «στρατιώτες», αλλά όταν επιλέγεται να το κάνει ο Σπανούλης (γιατί ο Ρικ Πιτίνο τον κάλεσε, δεν παρακάλεσε ο ίδιος να επιστρέψει) η οπτική αλλάζει ανάλογα με το χρώμα οπαδικών γυαλιών που το βλέπει κανείς...

Η διαφωνία επί του αγωνιστικού είναι, πάντως, απόλυτα σεβαστή από όποιον εκφράζεται κόσμια. Αυτό όμως που είναι εξοργιστικό είναι ο συνδυασμός αγνωμοσύνης και αχαριστίας του Έλληνα οπαδού. Από τη μια οι μεν του Παναθηναϊκού, που τόσα… έσουραν για χρόνια στον Σπανούλη επειδή «τόλμησε» να κάνει μια επαγγελματική επιλογή και για τους δικούς του λόγους να πάει στον «οχτρό». Κι από την άλλη εκείνοι του Ολυμπιακού που φτάνουν σε σημείο ακόμη και να αποδομούν τον αναμορφωτή του τμήματος μπάσκετ επειδή δεν συντάσσεται στον πόλεμο της ΚΑΕ με την ομοσπονδία.

Σας έχω νέα! Ολόκληρος Βασίλης Σπανούλης δεν έχει καμία υποχρέωση ή ανάγκη να σας βάλει συνέταιρο στις αποφάσεις για τη δική του ζωή. Ούτε καν να… απολογηθεί ή να δώσει εξηγήσεις για αυτές. Κι όπως έκλεισε τα αυτιά στα περί προδοσίας που άκουγε επί σειρά ετών (χωρίς να απαντήσει ποτέ παρά τα όσα εμετικά άκουγε) όταν πήρε το επαγγελματικό ρίσκο να αφήσει τον κυρίαρχο Παναθηναϊκό το 2010 για να ηγηθεί του ανανεωμένου Ολυμπιακού, έτσι και τώρα καλά κάνει και αδιαφορεί για την κριτική πως θα υπηρετήσει το κατεστημένο.

Η καριέρα και η ζωή, μαζί με τις αποφάσεις που καθορίζουν αυτή, ανήκουν μόνο σε έναν. Κι ο Σπανούλης έχει την απόλυτη ελευθερία να πράξει όπως επιθυμεί. Ακόμη δε περισσότερο αν πίσω από την επιλογή για ένα Last Dance με την Εθνική κρύβεται η λαχτάρα των παιδιών του να τον δουν με τη γαλανόλευκη ή ενδεχομένως και η δική του επιθυμία να κλείσει την καριέρα του. Ή ίσως και να δείξει σε πολλούς πως δεν τελείωσε.

ΥΓ: Παρεμπιπτόντως, η Εθνική είναι της Ελλάδας, όχι οποιασδήποτε διοίκησης της ΕΟΚ. Δεν εκπροσωπεί τον Βασιλακόπουλο, τον Λιόλιο, τον Φασούλα ή τον Παπανικολάου, αλλά όλους τους Έλληνες. Εμάς που έχουμε βγει στους δρόμους στις επιτυχίες της ή μελαγχολούμε στις αποτυχίες της. Δικαίωμα του καθενός να έχει ενστάσεις για την κάθε διοίκηση, αλλά η τοξικότητα που διαλύει τον ελληνικό αθλητισμό δεν μπορεί να έχει θέση στην Εθνική ομάδα.