Ο Ολυμπιακός χρειάζεται περισσότερο τον Στρέλνιεκς από τον… Γκριν

Πολλοί νοστάλγησαν τον Έρικ Γκριν βλέποντας τους αριθμούς του στο ξεκίνημα της σεζόν με τη Βαλένθια. Όμως το χθεσινό παιχνίδι απέδειξε γιατί ο Ολυμπιακός έπραξε ορθότατα προτιμώντας τον Γιάνις Στρέλνιεκς από τον Αμερικανό.

Ναι, ακόμη και στη βραδιά που ο τελευταίος είχε 26 πόντους, ο Λετονός με τους 12 αποδείχτηκε πολύ περισσότερο χρήσιμος για την ομάδα του. Γιατί ο μεν κατάφερε να παίξει για 32:20 γράφοντας μηδέν ασίστ και ριμπάουντ ζητώντας διαρκώς την μπάλα θαρρείς και ήθελε να αποδείξει πράγματα στην… πρώην του και αποτελώντας μονίμως τον αδύναμο κρίκο στην άμυνα με τους «ερυθρόλευκους» να τον σημαδεύουν και να τον εκθέτουν σε κάθε ευκαιρία. Και γιατί ο δε παίζοντας επτάμισι λεπτά λιγότερο σκόραρε σε καθοριστικά σημεία, μοίρασε σωστά την μπάλα, έμοιαζε να κάνει πάντα το σωστό δίχως μεταπτώσεις στη συγκέντρωσή του (χαρακτηριστικό παράδειγμα το τρίποντο που βάζει λίγα δευτερόλεπτα μετά από δικό του air ball), δεν ήταν «τρύπα» στην άμυνα κι έδειχνε να αδιαφορεί πλήρως για συνειδητές ή υποσυνείδητες συγκρίσεις με τον «προκάτοχό» του εστιάζοντας όχι στο πώς θα κερδίσει στο μπρα ντε φερ αυτός αλλά η ομάδα του.

Στα δικά μου μάτια, ο Στρέλνιεκς είναι η επιτομή του παίκτη ομάδας. Που δεν απαιτεί μπάλες ή χρόνο, που κάνει το μέγιστο για τις ευθύνες που του αναλογούν με την ελάχιστη ζημιά για την ομάδα του, που ξέρει πότε πρέπει να πασάρει ή να σουτάρει και που με αυτά τα στοιχεία κάνει τη διαφορά σε ένα σύνολο με ξεκάθαρες αρχές και ευδιάκριτους ρόλους. Ο δε Γκριν θα κέρδιζε σίγουρα τον Στρέλνιεκς σε… μονό, θα τελειώσει τη σεζόν με μεγαλύτερο μέσο όρο πόντων, αλλά μοιάζει καταδικασμένος να διαπρέπει σε ομάδες που δεν λειτουργούν όλα ρολόι και ένας από τους λόγους που αυτό συμβαίνει είναι παίκτες με τα δικά του χαρακτηριστικά. Βγάλτε στην κατσαρόλα και το μικρότερο συμβόλαιο του Λετονού, αλλά και ότι λόγω ιδιοσυγκρασίας και χαρακτηριστικών δεν θα «τρακάρει» με τον Σπανούλη (όπως συνέβαινε πέρσι) και αντιλαμβάνεστε γιατί ο Στρέλνιεκς είναι πολύ πολυτιμότερος του Γκριν για τον Ολυμπιακό.

Περιττό να ειπωθεί πόσο σημαντικό ήταν το «διπλό» στη Βαλένθια, το τρίτο μέσα σε 16 μέρες και τέταρτο σε πέντε ματς. Κι όλα αυτά με μοναδική «παραφωνία» στο συνολικό ταμείο την ήττα από τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ, απόντος Σπανούλη στο 1/3 της κανονικής περιόδου και χθες δίχως Μάντζαρη και Αγραβάνη. Τη στιγμή που η Βαλένθια έμοιαζε να χάνει τη μισή και βάλε δυναμική της χωρίς Ντιό και Ντούμπλιεβιτς, ο Ολυμπιακός μοιάζει ικανός να αντιπαρέλθει οποιαδήποτε απουσία. Ή μάλλον οποιεσδήποτε. Αυτά βλέπει και ο Σπανούλης και παρότι δεδομένα «βράζει» μέσα του που μπήκε Δεκέμβριος και έχει παίξει μόνο στη Λάρισα, παίρνει το χρόνο του για να αποθεραπευτεί πλήρως και να επιστρέψει όπως ακριβώς πρέπει και σε τίποτα κατώτερος από ό,τι μας έχει συνηθίσει. Σε έναν Ολυμπιακό που θα παραπατούσε, ο λαβωμένος Σπανούλης δύσκολα θα συγκρατείτο να μην μπει μέσα αγνοώντας γιατρούς και λογική. Τώρα όμως είναι διαφορετικά. Μέχρι να γιάνει ο αρχηγός, υπάρχει ο Γιάνις! Και οι υπόλοιποι φυσικά.

ΥΓ: Αλήθεια, πώς νιώθουν τώρα όσοι πριν τρεις εβδομάδες, μετά την ήττα του Ολυμπιακού από τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ ζητούσαν την κεφαλή του Σφαιρόπουλου επί πίνακι; Η διοίκηση της ΚΑΕ στήριξε τον προπονητή και το σερί τεσσάρων νικών με τρία σπουδαία «διπλά» αποτελεί τη δικαίωσή της απέναντι σε όσους παρακολουθούν μόνο τα ντέρμπι και κρίνουν αποκλειστικά εξ αυτών. Ας έχουν υπόψη τους ότι στην Ευρωλίγκα οι «αιώνιοι» δεν παίζουν μόνοι τους και υπάρχει ισχυρότατος ανταγωνισμός.

Follow @ChristosRobolis