Ο Κουφός… προκρίθηκε

Η σεζόν στο ΝΒΑ ολοκληρώθηκε άδοξα για τους Νάγκετς, μετά τον αποκλεισμό τους από τους Ουόριορς στον πρώτο γύρο και παρά το πλεονέκτημα έδρας που είχαν εξασφαλίσει. Όχι όμως και για τον Κώστα Κουφό, που στη διάρκεια αυτής της περιόδου έκανε όσα βήματα προόδου δεν είχε κάνει τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια του στο ΝΒΑ.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Θυμάστε το ψιλόλιγνο παλικάρι που το καλοκαίρι του 2007 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων έκανε θραύση επισκιάζοντας με τις εμφανίσεις του παίκτες που εξελίχθηκαν σε «κεφάλαια» για το ελληνικό μπάσκετ, όπως οι Παπανικολάου, Παππάς και Σλούκας; Που θάμπωσε τους σκάουτερ με την τεχνική του, το ρεπερτόριό του που περιλάμβανε εξαιρετικές κινήσεις κοντά στο καλάθι, καλό μακρινό σουτ, ακόμη και ατομικές ενέργειες από ντρίμπλα, τελειώνοντας τη διοργάνωση της Μαδρίτης με 26,5 πόντους (57,8% στα δίποντα), 13 ριμπάουντ και 3,5 τάπες κατά μέσο όρο; Ε, λοιπόν, ξεχάστε το…

Ο Κώστας Κουφός υπέστη αγωνιστική μετάλλαξη μετακομίζοντας στο ΝΒΑ. Έβαλε πολλά κιλά σε μυϊκό όγκο για να αντέξει το ξύλο με τα θηρία του πρωταθλήματος, έκοψε τις… κακές συνήθειες να παίρνει επιθετικές πρωτοβουλίες και από σημείο αναφοράς σε ομάδες όπως το Οχάιο Στέιτ και η Εθνική Εφήβων έγινε θεατής από την άκρη του πάγκου με περιορισμένο χρόνο συμμετοχής. Τζαζ και Τίμπεργουλβς δεν αξιοποίησαν το ταλέντο του και η μοίρα του έμοιαζε προδιαγεγραμμένη, με τη μετακόμισή του στην Ευρώπη να φαντάζει αργά ή γρήγορα αναπόφευκτη.

Ο ομογενής σέντερ δεν το έβαλε κάτω. Με πεποίθηση πως το ταλέντο του θα αδικείτο στην Ευρώπη, ξεκαθάρισε πως θα παλέψει για να καθιερωθεί στο ΝΒΑ και η φετινή σεζόν ήταν η προσωπική του δικαίωση. Κέρδισε την εμπιστοσύνη του Τζορτζ Καρλ, όπως και τον ανταγωνισμό με ΜακΓκι και Μοζγκόφ για τη θέση του σέντερ και καθιερώθηκε σαν starter. Έπαιξε στην πρώτη πεντάδα και στα 81 ματς της κανονικής περιόδου όπου συμμετείχε (ενώ την προηγούμενη πενταετία είχε 35 παρουσίες στην πεντάδα σε 232 ματς), είδε το χρόνο συμμετοχής του να αυξάνεται σημαντικά (από 16,5 σε 22,4 λεπτά ανά αγώνα), ενώ το ίδιο συνέβη και στους αριθμούς του: 8 πόντοι (από 5,5 πέρσι), 6,9 ριμπάουντ (από 5,4) και 1,3 τάπες (από 0,8).

Ο Κουφός χρειάστηκε να γίνει πιο ρεαλιστής στο παιχνίδι του για να τα καταφέρει. Σε μία ομάδα χωρίς σούπερ σταρ μεν, αλλά με τεράστιο πλουραλισμό, υποχρεώθηκε να λειτουργήσει σαν μέρος του συνόλου. Έπαιρνε μόνο όσες επιθέσεις έπρεπε, του έδιναν ή… έχαναν οι συμπαίκτες του, εγκατέλειψε κάθε ιδέα για πρωτοβουλία και μετατράπηκε σε έναν καλό χαμάλη. Ίσως όχι γιατί αυτό μόνο μπορούσε να κάνει σε αυτό το επίπεδο, αλλά γιατί αυτό ΕΠΡΕΠΕ να κάνει για να επιβιώσει στο ΝΒΑ.

Η μεγαλύτερη βελτίωση του Κουφού ήρθε στο άλλο μισό του παρκέ. Εκεί που ήταν η μεγάλη του αδυναμία, στην άμυνα. Έμαθε να διαβάζει καλύτερα τις καταστάσεις, να προσαρμόζεται στις αλλαγές, να καλύπτει ο ίδιος τις αδυναμίες των υπολοίπων και εκείνοι τις δικές του. Κοινώς… έβαλε στην εξίσωση το μυαλό, δεν αρκέστηκε στο ταλέντο και το σώμα του και βγήκε κερδισμένος.

Το φινάλε της περιόδου δεν ήταν το καλύτερο δυνατό. Η παρουσία του στα play offs δεν ήταν επαρκής, όπως και όλης της ομάδας του. Ο Τζορτζ Καρλ έδειξε να εμπιστεύεται περισσότερο τον τρελο-Τζαβάλ ΜακΓκι, αλλά μάλλον στο Ντένβερ ακόμη κλαίνε τα 44 εκατ. δολάρια που του πρόσφεραν το καλοκαίρι για τετραετές συμβόλαιο.

Ο Κουφός ολοκλήρωσε τη σεζόν αποκλεισμένος και… παγκίτης, αλλά σίγουρα κερδισμένος. Στο χέρι του είναι να πάρει τα διδάγματα από τη φετινή περίοδο και να τα αξιοποιήσει. Όχι μόνο του χρόνου στο ΝΒΑ, αλλά πρώτα με την Εθνική που ποντάρει πολλά πάνω του για το Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας. Μην ξεχνάμε πως παρότι μετρά πέντε χρόνια στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου είναι ακόμη 24 ετών και τα περιθώρια εξέλιξής του είναι τεράστια, ενώ ο ίδιος λατρεύει το μπάσκετ και δεν σταματά να προπονείται, χειμώνα καλοκαίρι.

Follow @ChristosRobolis