Respect, Μάικ Τζέιμς αλλά κάτι σου λείπει - Θα μπορούσαν να στο δώσουν Παναθηναϊκός ή Ολυμπιακός;

Η φράση «Stats don’t lie» είναι μπασκετικός μύθος. Γιατί τα στατιστικά λένε ενίοτε ψέματα ή-πιο σωστά-κρύβουν την αλήθεια πίσω από ένα λαμπερό περιτύλιγμα. Ο Μάικ Τζέιμς στρογγυλοκάθεται από το βράδυ της Πέμπτης στο θρόνο του κορυφαίου σκόρερ στην ιστορία της Ευρωλίγκας, από τον οποίο δύσκολα θα κουνήσει σύντομα κάποιος, αλλά το λαμπερό του στέμμα έχει εδώ και χρόνια ένα αγκάθι που παραμένει ακόμη: το ακριβότερο πετράδι, αυτό του πρωταθλητή Ευρώπης!

Για να μην παρεξηγούμαστε, ουδείς αμφιβάλλει για το μεγαλείο του Τζέιμς. Είναι ο κορυφαίος Αμερικανός άσος στην τουλάχιστον σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκας, από άποψη διάρκειας, συνέπειας και αριθμών. Ένας παίκτης με μοναδική ικανότητα στο ένας εναντίον ενός, με δύναμη, όγκο και έκρηξη που υπερκαλύπτουν το μειονέκτημα του μικρού του μεγέθους, με άγνοια κινδύνου στην ανάληψη της ευθύνης στις τελευταίες κατοχές, αλλά και-όταν θέλει-ικανότατος δημιουργός (στοιχείο που έχει εξελίξει με τα χρόνια) και αποτελεσματικός αμυντικός.

Επειδή όμως τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία, υπάρχουν λόγοι που ο Μάικ Τζέιμς δεν έχει κατακτήσει (ακόμη) την Ευρωλίγκα. Λόγοι που έχουν να κάνουν περισσότερο-αν όχι αποκλειστικά-με τον ίδιο παρά με τους άλλους. Γιατί υπήρξε σε περιβάλλοντα που του πρόσφεραν όλες τις προϋποθέσεις για να τα καταφέρει αλλά δεν τα κατάφερε. Κι ο ίδιος, όσο «ψυχρός» είναι με την μπάλα στα χέρια στο παρκέ όσο ο χρόνος τελειώνει, τόσο ανέκαθεν επέτρεπε στο συναίσθημα να τον κατευθύνει θολώνοντας την κρίση του. Από την τζαμαρία που διέλυσε στο ΟΑΚΑ μετά από διαφωνία με τον Αργύρη Πεδουλάκη και λίγο έλειψε να του σακατέψει το χέρι, μέχρι τις ρήξεις με όλους-ανεξαιρέτως-τους προπονητές του κι από τις φήμες πως δημιουργούσε προβλήματα στα αποδυτήρια ακόμη και στο ΝΒΑ μέχρι το «άδειασμα» σε προπονητή και συμπαίκτες της Μονακό μετά την κατάρρευση στο τρίτο δεκάλεπτο του περσινού ημιτελικού με τον Ολυμπιακό… Όσο «παρεξηγημένο» κι αν τον θεωρεί κανείς, δεν γίνεται να φταίγαν πάντα οι άλλοι. Κι επίσης, μην νομίζετε ότι ο Σπανούλης, ο Διαμαντίδης, ο Παπαλουκάς, ή ο Ναβάρο, ο Γιουλ, ο Ντε Κολό και άλλοι legends της Ευρωλίγκας ένιωθαν σε όλη την καριέρα τους πανευτυχείς στις ομάδες τους. Έπρεπε και οι ίδιοι να κάνουν υποχωρήσεις, να συμβιβαστούν και να προσαρμοστούν για να φτάσουν στη γη της επαγγελίας. Κάτι που φαίνεται πως δεν είχε ποτέ διάθεση να κάνει ο Μάικ Τζέιμς κι επειδή δεν περνούσε πάντα το «my way», εκείνος επέλεγε το… highway αλλάζοντας διαρκώς «στέγες».

Αυτή η ιδιοσυγκρασία κόστισε ακριβά στον ίδιο. Όχι σε χρήματα, αφού πάντα θα υπάρχουν ομάδες για να χρυσοπληρώνουν για το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του, αλλά σε… ασημικά και legacy. Και-κακά τα ψέματα-τα ρεκόρ χωρίς το κερασάκι των τίτλων μοιάζουν συχνά με empty stats. Πάρτε για παράδειγμα σπουδαίους παίκτες όπως ο Άιβερσον, ο Μπάρκλεϊ, ή ο Μαλόουν που πάντα στις συζητήσεις για τους κορυφαίους ever θα υστερούν έναντι αυτών που έχουν γεμίσει τα χέρια τους με δαχτυλίδια. Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον Μάικ Τζέιμς διανύοντας πλέον τα 34. Να μείνει ένας βασιλιάς χωρίς στέμμα. Ένας πραγματικά σπουδαίος που πάντα θα βλέπει δίπλα στο όνομά του ένα «ναι μεν, αλλά».

Θα ταίριαζε τώρα στους «αιώνιους»;

Ο Μάικ Τζέιμς βρίσκεται σε χρονιά συμβολαίου και ουδείς γνωρίζει πού θα τον βρει το ερχόμενο καλοκαίρι. Ανεξάρτητα από το πώς θα ολοκληρωθεί η σεζόν με τη Μονακό, ο ίδιος θα είναι περιζήτητος το καλοκαίρι. Το ερώτημα, ωστόσο, είναι αν θα υπάρξει ενδιαφέρον από πραγματικές διεκδικήτριες ή όχι και αν εκείνος θα επιλέξει ακόμη και να κάνει «σκόντο» στα χρήματα ή και στον ρόλο του για να αυξήσει θεωρητικά τις πιθανότητές του να κατακτήσει έναν τίτλο μαζί τους ή θα προτιμήσει τα περισσότερα λεφτά και τα περισσότερα… λεπτά θυσιάζοντας αρκετές πιθανότητες για να πάρει την κούπα.

Κι εγείρεται τώρα το ερώτημα: Θα έπρεπε Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός να ασχοληθούν μαζί του αυτό το καλοκαίρι; Πρόκειται ασφαλώς για δύο διαφορετικές περιπτώσεις με διαφορετικά δεδομένα και συνθήκες.

Ο Παναθηναϊκός με το μόνιμο σύννεφο πάνω από το μέλλον του Ναν και την κατάσταση του Βιλντόσα δεδομένα θα βγει στην αγορά αναζητώντας τουλάχιστον έναν γκαρντ υψηλής κλάσης. Ειδικά, δε, αν ο Αμερικανός επιλέξει ή περιμένει πολύ το ΝΒΑ, η ανάγκη απόκτησης ενός παίκτη με προσωπική φάση θα είναι δεδομένη. Ο Τζέιμς αναμφίβολα και αμιγώς αγωνιστικά τσεκάρει όλα τα κουτάκια από τα ζητούμενα του μπάσκετ Αταμάν. Υπάρχουν όμως και ερωτηματικά, ουκ ολίγα: Θα μπορούσε να προσαρμοστεί σε ένα ρόστερ όπου δεν θα είχε τόση ώρα την μπάλα στα χέρια παρουσία συμπαικτών όπως ο Σλούκας ή ο Ναν; Θα ανταποκρινόταν στην αμυντική ένταση που απαιτεί ανεξαιρέτως από τους παίκτες του ο Τούρκος προπονητής; Θα διαχειριζόταν ψύχραιμα τη σκληρή αντιμετώπιση στις βραδιές εκείνες που ο Αταμάν θα τον πάρκαρε στον πάγκο ή θα τίναζε τα αποδυτήρια (που φέτος έχουν άριστο κλίμα) στον αέρα; Θα ήταν-γενικότερα-φρόνιμος ως προς την εξωγηπεδική του ζωή; Ο οργανισμός των «πράσινων» έχει γνωρίσει τον Τζέιμς από την καλή κι από την ανάποδη σε άλλες δύο θητείες και ασφαλώς οι λόγοι που αποχώρησε δεν ήταν ποτέ αγωνιστικοί…



Στον αντίποδα, ο Ολυμπιακός είχε ασχοληθεί το καλοκαίρι ζωηρά με την περίπτωσή του και φημολογείται πως μπορεί να το κάνει και το ερχόμενο, αν ο παίκτης υπάρχει στην αγορά. Εδώ-εν αντιθέσει με ό,τι ισχύει για τον Παναθηναϊκό και τον Αταμάν-ο Τζέιμς δεν μοιάζει να «κολλάει» στο μπάσκετ Μπαρτζώκα. Τον… δημοκρατικό τρόπο παιχνιδιού, δηλαδή, όπου όλοι οι παίκτες συμμετέχουν στην επίθεση, η πάσα κυριαρχεί κατά κράτος της ντρίμπλας και ουδείς παίκτης τοποθετείται πάνω από το σύνολο. Ο Αμερικανός ανέκαθεν-ακόμη και σε ομάδες υψηλού επιπέδου-ήθελε να είναι το ξεκάθαρο σημείο αναφοράς, ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης και αυτός που θα παίρνει τις αποφάσεις. Από την άλλη, όμως, αν επιβεβαιωθεί πως ο κόουτς του Ολυμπιακού τον θέλει, σημαίνει πως έχει στο μυαλό του πώς θα τον χρησιμοποιήσει. Και φαίνεται πως έχει διαπιστώσει πως ακόμη και σε μια καλοκουρδισμένη μηχανή χρειάζεται ο παίκτης που θα βγει από το πλάνο όταν αυτό «βραχυκυκλώσει», θα προσφέρει το απρόβλεπτο και εκτός σχεδίου και θα γίνει closer. Κι εδώ, ασφαλώς, υπάρχουν ερωτηματικά: Πόσο… ανεκτικός θα ήταν ο Μπαρτζώκας σε κάτι τόσο «ξένο» για τον οργανισμό του Ολυμπιακού; Και πόσο (αλλά και για… πόσο) θα δεχόταν ο Τζέιμς, στα 34 του, να αλλάξει την αγωνιστική του ιδιοσυγκρασία τοποθετώντας εαυτόν ισότιμα με τους υπόλοιπους σε μια ομάδα;

Ξεκάθαρη απάντηση για το αν Παναθηναϊκός ή Ολυμπιακός θα είχαν ανάγκη τον Μάικ Τζέιμς κι αν αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει προς τη σωστή κατεύθυνση δεν υπάρχει. Ή μάλλον υπάρχει. Αγωνιστικά και μόνο, θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ τους «αιώνιους», δηλαδή δύο ομάδες που είναι ξεκάθαρα διεκδικήτριες της Ευρωλίγκας. Όμως, όπως σε όλη του την καριέρα, το αγωνιστικό κομμάτι δεν ήταν ποτέ υπό αμφισβήτηση για τον Μάικ Τζέιμς. Άλλα ήταν και είναι τα στοιχεία του «πακέτου» που αγοράζει κανείς μαζί με το απεριόριστο ταλέντο του που πάντα προβλημάτιζαν και πάντα ήταν ανασταλτικός παράγοντας για να γίνει ένας ολοκληρωμένος θρύλος της Ευρωλίγκας. Αν ο άνθρωπος τελικά μπορεί να αλλάξει ωριμάζοντας κι αν στη δύση της καριέρας του βάλει νερό στο κρασί του προκειμένου να υπηρετήσει μια ομάδα που θα φτάσει στην κορυφή και δεν θα προτιμήσει την άνεση με την οποία είναι πρώτος στο «χωριό», είναι στο χέρι του και μόνο...

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, τα πάντα. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube