Λες και το έκανε επίτηδες ο Φώτσης

Η αποχώρηση του Αντώνη Φώτση ήταν η πρώτη μεγάλη απώλεια για τον Παναθηναϊκό στη νέα πραγματικότητα στην οποία καλούνται να ζήσουν οι «πράσινοι». Ο 30χρονος φόργουορντ είπε «ναι» σε μία πρόταση πολύ καλύτερη αυτής της Μπαρτσελόνα και εκείνης που θα μπορούσε να του κάνει ο Παναθηναϊκός, έδωσε τα χέρια με την Αρμάνι Τζινς Μιλάνο και θα αγωνίζεται εκεί για τα επόμενα δύο χρόνια. Απόφαση σεβαστή, όπως για κάθε επαγγελματία που αποφασίζει να αλλάξει εργασιακή στέγη, με όλα τα πλεονεκτήματα αλλά και τα ρίσκα που μπορεί κάθε φορά να ενέχει μία τέτοια επιλογή.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Για το τι χάνει ο Παναθηναϊκός με την αποχώρηση του Φώτση δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Φρόντισε να το δείξει εκείνος και με το παραπάνω στις τελευταίες του παραστάσεις με την πράσινη φανέλα. Θαρρείς και το έκανε επίτηδες κρατώντας το καλύτερο για το τέλος στον κόσμο του «τριφυλλιού». Το καθοριστικό του τρίποντο στο φινάλε του πρώτου αγώνα των τελικών, που οδήγησε στο «σπάσιμο» της έδρας του Ολυμπιακού, αλλά και τα... υπόλοιπα έξι σε ισάριθμες προσπάθειες από τα 6,75μ. στον τέταρτο και τελευταίο αγώνα, έρχονται να λειτουργήσουν σαν μία επιπλέον τρανταχτή απόδειξη για το πόσο θα λείψει αγωνιστικά στον Παναθηναϊκό. Χωρίς φυσικά να συνυπολογίζονται και όλα τα μεγάλα ή μικρά πράγματα που δίχως πολλές φανφάρες και χωρίς πάντα να αποτυπώνονται στη στατιστική έκανε στο παρκέ...

Ο Φώτσης ουδέποτε κατείχε κάποια από τις πρώτες θέσεις στις καρδιές του κόσμου του Παναθηναϊκού. Απολάμβανε πολύ λιγότερη... αγάπη (ή λατρεία) από τον Διαμαντίδη, τον Μπατίστ, τον Γιασικεβίτσιους, πιθανώς και από άλλους συμπαίκτες του ακόμη και με μικρότερη προσφορά από τη δική του. Ίσως γιατί η παρουσία του στους αγώνες δεν ήταν «θορυβώδης» και οι δηλώσεις του πάντα ήταν από μετρημένες μέχρι... τετριμμένες. Όμως υπήρξε κομβικός στους τίτλους που κατέκτησε η ομάδα του βοηθώντας με την παρουσία του την εύρυθμη λειτουργία της.

Σύμφωνοι, δεν είχε την εξέλιξη που προσδοκούσαν όλοι όταν έφηβος ακόμη ξεπρόβαλε σαν σούπερ ταλέντο, δεν έμαθε ποτέ να παίζει με πλάτη στο καλάθι ή να βάζει την μπάλα στο παρκέ... Όμως κάλυπτε τις αδυναμίες σε ριμπάουντ και άμυνα του δεύτερου ψηλού της πεντάδας, «άνοιγε» την αντίπαλη άμυνα με τα τρίποντά του και πρόσφερε αυτό που είναι τόσο δυσεύρετο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, το παιχνίδι πάνω από το ύψος της στεφάνης. Και μάλλον ανήκει σε εκείνη την κατηγορία παικτών που η αξία τους φαίνεται πολύ περισσότερο όταν λείψουν ή φύγουν, παρά όταν παίζουν.

Αντίστοιχα μεγάλη απώλεια για τον Ολυμπιακό αποτελεί ο Γιάννης Μπουρούσης και (εκτός απροόπτου) ο Μίλος Τεόντοσιτς. Όσο κι αν με τις αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών ο πρώτος και με την κακή του τελευταία χρονιά ο δεύτερος μετριάζουν το αίσθημα απογοήτευσης του ερυθρόλευκου κόσμου για την αποχώρηση τους. Απλώς αναρωτηθείτε πόσο πιο μεγάλο πλήγμα θα φάνταζε η αποχώρηση του Καρδιτσιώτη σέντερ αν δεν έμπαινε στη ζωή μας το Koriopolis και η αποχώρηση του Σέρβου γκαρντ αν είχε έρθει ένα χρόνο νωρίτερα.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com