Οι Γουόριορς δεν περίμεναν το φετινό πρωτάθλημα για να αναγνωριστούν ως η κορυφαία ομάδα της δεκαετίας στο ΝΒΑ. Όμως ο τέταρτος τίτλος τους τα τελευταία οκτώ χρόνια είναι ξεκάθαρα ο πιο μάγκικος και πιο αποστομωτικός, γιατί ήρθε μέσα από πολλές κακουχίες και ουσιαστικά δεν αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων, αλλά μοιάζει με κάτι που χτίστηκε σχεδόν σε νέες βάσεις.
Η ομάδα που άλλαξε το μπάσκετ το 2015 και το 2016, κι ας έχασε τον τίτλο στη δεύτερη σεζόν από τους Καβαλίερς του Λεμπρόν Τζέιμς, που έβαλε cheat code με την προσθήκη του Κέβιν Ντουράντ και πήρε «σβηστά» άλλα δύο πρωταθλήματα, το 2017 και το 2018, είχε μια συνέχεια καταστροφική. Στους τελικούς του 2019 απώλεσαν περισσότερα από τον τίτλο, καθώς έχασαν με σοβαρούς τραυματισμούς τον KD και τον Κλέι Τόμπσον, τον πρώτο για… πάντα και τον δεύτερο για δυόμισι σεζόν.
Η Dream Team ξάφνου βρέθηκε στα τάρταρα τερματίζοντας τελευταία το 2020 τελευταία με μόλις 15 νίκες (!) και χάνοντας το 2021 στα play in από τους Γκρίζλις για να μείνουν ξανά εκτός playoffs. Όμως εκεί, σε αυτές τις φαινομενικά αποτυχημένες σεζόν, μπήκαν οι σπόροι για την ομάδα που θαυμάσαμε φέτος. Ο Στιβ Κερ ενδυνάμωσε τον κορμό των Στεφ Κάρι και Ντρέιμοντ Γκριν, που είχε απομείνει από το ένδοξο παρελθόν, με νέο «αίμα». Και, όχι, αυτή τη φορά δεν «έκλεψε» τον ανταγωνισμό προσθέτοντας έναν νέο Κέβιν Ντουράντ, αλλά μετέτρεψε σε χρυσάφι αυτό που άλλοι έβλεπαν ως άνθρακα.
Ο πλήρως απαξιωμένος στους Τίμπεργουλβς Άντριου Γουίγκινς βρήκε αργά αλλά σταθερά τον ρόλο του, έστω και δεύτερο, σε μια «κανονική» ομάδα, ο Τζόρνταν Πουλ από το νούμερο 28 του ντραφτ γέμισε τα παπούτσια του λαβωμένου Κλέι όσο απουσίαζε και παρέμεινε ωφέλιμος όταν επέστρεψε, ενώ οι undrafted Πέιτον, Τοσκάνο-Άντερσον, Λι και Κιόζα ανελίχθηκαν στην ιεραρχία προσφέροντας πολύτιμες λύσεις ως ρολίστες, δίπλα στους σταθερούς Λούνεϊ, Ιγκουοντάλα, Πόρτις και Μπιέλιτσα.
Κι ασφαλώς ο Στεφ Κάρι απέδειξε πως είναι πολλά παραπάνω από… απλώς ο καλύτερος σουτέρ στην ιστορία. Επωμίστηκε κι έφερε εις πέρας άψογα τον ρόλο του απόλυτου ηγέτη, αυτή τη φορά χωρίς αστερίσκους ή επιφυλάξεις, διακρίθηκε για τις αποφάσεις του ακόμη και στις σπάνιες βραδιές που ήταν άστοχος, ενώ μέχρι και σε ικανότατο αμυντικό μεταμορφώθηκε από την άλλοτε «τρύπα» που ήταν. Όταν, δε, ο Κλέι επέστρεψε δυνατός-έστω κι αν όχι στο 100%-στη δράση προσφέροντας έναν έξτρα πόλο και μια ακόμη απειλή, αλλά και όταν ο Ντρέιμοντ Γκριν αποφάσισε να κάνει τον κακό λιγότερο με το blog του και προς την αντίπαλη εξέδρα και περισσότερο με όσα κάνει μέσα στο παρκέ, το μείγμα που δημιουργήθηκε ήταν υπεραρκετό για τον τίτλο.
Έναν τίτλο που μάλλον τους χρωστούσε η μοίρα, αφού το 2019 έπεσαν θύμα του άγραφου νόμου των τελευταίων ετών, που υπαγορεύει πως οι τραυματισμοί κρίνουν, άμεσα ή έμμεσα, ποιος θα επιβιώσει για να καθίσει στο θρόνο του πρωταθλητή. Αντίστοιχα, φέτος θα μπορούσε κανείς να πει πως οι ίδιοι ευνοήθηκαν στο συναπάντημα με τους καραβοτσακισμένους Σέλτικς στους τελικούς ή με τον τραυματισμό του Τζα Μοράντ για τους Γκρίζλις στον πρώτο γύρο, ακόμη και με την απώλεια του Κρις Μίντλετον που αποδείχτηκε μη διαχειρίσιμη για τους Μπακς προκειμένου να διεκδικήσουν το back-to-back με μεγαλύτερες αξιώσεις.
Αντίστοιχα, βέβαια, το Μιλγουόκι είχε ευνοηθεί πέρσι από τους τραυματισμούς Χάρντεν και Ίρβινγκ στη σειρά με τους Νετς ή Γιανγκ σε αυτή με τους Χοκς, αλλά και το 2020 στη «φούσκα» οι Λέικερς είχαν πιο εύκολο έργο απέναντι σε ένα Μαϊάμι δίχως τους λαβωμένους Αντεμπάγιο και Ντράγκιτς. Ως γνωστόν, άλλωστε, η επιτυχία έρχεται όταν η συγκυρία συναντά την ικανότητα και την ετοιμότητα. Κι ασφαλώς κανένας από τους τελευταίους πρωταθλητές δεν φόρεσε το δαχτυλίδι απλώς επειδή και μόνο ήταν τυχερός. Όλοι τους ήταν πρωτίστως ικανοί και έτοιμοι να εκμεταλλευτούν τις «ευκαιρίες».
ΥΓ1: Ο Στιβ Κερ είναι ο πραγματικός MVP των Γουόριορς. Στεφ, Κλέι και Ντρέιμοντ υπήρχαν στην ομάδα και πριν από αυτόν, αλλά υπό τη δική του καθοδήγηση έγιναν αυτό που έγιναν και κατάφεραν όσα κατάφεραν. Η μοναδική του ικανότητα να εμπνέει, αγωνιστικά αλλά όχι μόνο, να δημιουργεί υπεραξίες αλλά και να χτίζει ομάδες που επιτίθενται και αμύνονται σαν σε χορογραφία τον καθιστά ήδη έναν από τους κορυφαίους προπονητές στην ιστορία. Και λίγο πριν κλείσει τα 57 του, με μόλις οκτώ σεζόν ως head coach, αποτελεί μια καλή βάση για να πάρει τα σκήπτρα από τον μέντορά του, Γκρεγκ Πόποβιτς, όπως ήδη συνέβη στην Team USA.
ΥΓ2: Μικρή αλλά σημαντική παράμετρος για τον τίτλο των Γουόριορς. Έχουν το μεγαλύτερο payroll στο ΝΒΑ, καθώς πέρα από 176 εκατ. δολάρια για συμβόλαια, θα κληθούν να πληρώσουν και άλλα 170 εκατ. δολάρια σε φόρο πολυτελείας. Χρήματα που μετά και την κατάκτηση του τίτλου θα πάρουν πίσω πολλαπλάσια. Αντίθετα, οι ιδιοκτήτες των Μπακς δεν ήταν ανάλογα ανοιχτοχέρηδες μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος και η πλαισίωση του Γιάννη Αντετοκούνμπο αποδείχτηκε ανεπαρκής φέτος, μετά την απώλεια του Μίντλετον. Ίσως να οφείλεται και στο γεγονός ότι το Μιλγουόκι είναι πολύ μικρότερη αγορά από το Σαν Φρανσίσκο.
*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.
Follow @ChristosRobolis
ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
_105317.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
