H αυτοκρατορία… αντεπιτίθεται

Μία χρονιά NBA έφτασε αισίως στο τέλος, ένα παραμύθι ολοκληρώθηκε και ώς είθισται, οι Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς αναδείχθηκαν πρωταθλητές για τέταρτη φορά μέσα σε οχτώ χρόνια. Σε μία κορυφή είχαν στήσει στον θρόνο τους, μεθοδικά και μελετημένα, παρουσίασαν στα παρκέ ένα στυλ μπάσκετ που τις περασμένες δεκαετίες θεωρούταν ανίκανο να σε οδηγήσει στο πρωτάθλημα, όπως οι Ντένβερ Νάγκετς την δεκαετία του ’80 ή τους Γουόριορς του σπουδαίου Ντον Νέλσον, παραθέτοντας μερικά από τα σκόρπια παραδείγματα στην Βίβλο του αθλήματος.

Φυσικά, οι "πολεμιστές" αποτελούν μία από τις πιο πολυσύνθετες αγωνιστικές μηχανές στην ιστορία του NBA. Έχοντας στην περιφέρεια ένα δίδυμο που έπιασε την Λίγκα από τον γιακά με τα κατά συρροή τρίποντα πίσω από την μεγάλη άρκτο και τον Ντρέιμοντ Γκριν που ενσάρκωσε έναν ξεχασμένο ρόλο στα συρτάρια του Λας Βέγκας, όπου περνούσε συχνά την ώρα του ο Ντένις Ροντμαν.

Πρωτοπαλίκαρο, πρωτεργάτης και ειδοποιός διαφορά, δικαίως λογίζεται ο Στεφ Κάρι με την αύρα ενός πολύτιμου λίθου να τον πλαισιώνει. Η επίδρασή του στο άθλημα είναι αδιαπραγμάτευτη, εξάλλου κατά κάποιο τρόπο πέρασε στην μπασκετική κοινή γνώμη ότι ένα σουτ από την σέντρα δεν είναι απαγορευτικό ή αιτία ο προπονητής σου να σε πετάξει με τις κλωτσιές στα αποδυτήρια και επί της ουσίας να σε «παρκάρει» στον πάγκο.

Στην σειρά κόντρα στους Μπόστον Σέλτικς ήταν πραγματικά εξωπραγματικός. Επιθετικά κινήθηκε στα επίπεδα που μας είχε κακομάθει: απελπιστικά κυνικός στις προσπάθειές του, ψυχρός δολοφόνος με την πρώτη αφορμή που έβρισκε από τα 7.25μ., προσεκτικός στην διαχείριση της μπάλας και την αποφυγή αβίαστων λαθών, εξαιρετικός δημιουργός. Και πρέπει να σταθούμε εκεί σημαντικά, υπήρξε ο βασικός υπεύθυνος για την κυριαρχία του τριπόντου την τελευταία δεκαετία, όμως όλοι μας θαμπωμένοι από την επιθετική διαύγειά του συχνά-πυκνά αγνοούμε πως πρόκειται για έναν πολύ καλό και ώριμο δημιουργό, που αντιλαμβάνεται τη ροή της αναμέτρησης και βλέπει δύο-τρία καρέ πριν διαδραματιστούν.

Άλλωστε, όταν παλαιότεροι θρύλοι μιλούν για σένα με τόσο σεβασμό, με τόση αγάπη και αναγνώριση των όσων έχεις πράξεις, γνωρίζεις πως το legacy σου έχει εξασφαλιστεί. Για να μην αναφέρουμε πως ήδη για πολλούς έπειτα την κατάκτηση του πρωταθλήματος έχει ανοίξει για τα καλά η συζήτησης σχετικά με το αν ανήκει στους δέκα κορυφαίους παίκτες που έχουν πατήσει στα αστραφτερά παρκέ του NBA… με την ψηφοφορία να γέρνει σαφέστατα υπέρ του.



Χαρακτηριστική είναι η ατάκα του Πάτρικ Γιούινγκ πριν χρόνια, τοποθετώντας τον μικρόσωμο πρώην αθλητή του κολεγίου του Ντάβιντσον με τον Αυτού Μεγαλειότης που «πετούσε» με το 23 στην πλάτη!

«Ο Στεφ, όπως ο Μάικλ άλλαξε το παιχνίδι! Βλέπεις πλέον να σουτάρουν μακρινά σουτ και να κάνουν ό,τι κάνει στο παρκέ! Δεν πίστευα ότι μπορούσε να έχει αυτή την εξέλιξη. Είναι σίγουρα μαθητής του παιχνιδιού. Του βγάζω το καπέλο».

Τα δαιμόνια επιτέλους ξορκίστηκαν και όποιες αμφιβολίες πλανιόνταν στον αέρα έφυγαν μονομιάς. Το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη των τελικών επισφράγισε την καριέρα του, έσπασε μία κατάρα που κρατούσε για χρόνια και τρεις αποτυχημένες εκστρατείες, παρακολουθώντας τους συμπαίκτες του να λαμβάνουν την συγκεκριμένη τιμή.

Πλέον, με τις δικαιολογίες να γκρεμίζονται σαν ντόμινο, η αξία του Στεφ Κάρι λάμπει πιο φωτεινά από ποτέ…

Αναγεννήθηκε από τις στάχτες του, αναγεννήθηκε δεόντως, ο έτερος ''splash brother’’ πέρασε από 40 κύματα, χειρουργεία…. απογοήτευση, απελπισία και τις ελάχιστες πιθανότητες του κόσμου να επιστρέψει στην αφηνιασμένη κατάσταση μέχρι τον τραυματισμό στο έκτο αγώνα των τελικών του 2019 εναντίον των Τορόντο Ράπτορς του επικεφαλής Καουάι Λέοναρντ.

Δύο χρόνια στα πιτς, καθημερινώς οι αμφιβολίες να του βασανίζουν το μυαλό και οι σκέψεις του να περιπλέκονται στα ''αν''. Έλαβε το ελεύθερο από το ιατρικό επιτελείο, φόρεσε την φανέλα του με το ίδιο άγχος σαν την πρώτη φορά, ίσως ακόμα μπερδεμένος με το σύμπαν και το τι του επιφυλάσσει. Ένας ακόμα τραυματισμός; Το τέλος μίας καριέρας ή την δυνατότητα να συνεχίσει να πορεύεται με το ίδιο πάθος και αυταπάρνηση; Ευτυχώς για όλους, το δεύτερο: στην αναμέτρηση με τους Κλίβελαντ Καβαλίερς πήρε τον διάδρομο, μέτρησε τα βήματα, απογειώθηκε και κατεδάφισε την μπασκέτα, χαρίζοντας μία αποστομωτική απάντηση σε όσους ενστερνίζονταν την άποψη ότι ο επίλογος γράφτηκε ένα κρύο βράδυ στον Καναδά.

Μέρα με τη μέρα ο καρπός του ζεσταινόταν ολοένα και περισσότερο, τα αγωνιστικά λεπτά αυξανόταν και ο Στιβ Κερ χρησιμοποιούσε στο μπλοκάκι του με μεγαλύτερη άνεση τα γνωστά συστήματα που ανέδειξαν τους Γουόριορς. Ούτε με ένα πόδι ρισκάρεις να τον αφήσεις αμαρκάριστο, διότι το τίμημα κρίνεται μοιραίο. Ουδέποτε υπήρξε καθηλωτικός στο μάτι του απλού φιλάθλου, η διάθεση του να αμυνθεί μέχρι τελικής πτώσης και να εκτοξεύσει… ρουκέτες από την περιφέρεια μπορεί να μην σε ωθούν να χοροπηδάς στο κρεβάτι σου, αλλά η συνέπεια είναι ο βασικός δρόμος που σε οδηγεί στο Σπρίνγκφιλντ!



Η καρδιά του πρωταθλητή δεν σηκώνει από παιχνίδια και ο Ρούντι Τομγιάνοβιτς επιβεβαίωσε την θεωρία του στην άκρη του πάγκου των Χιούστον Ροκετς, καθώς τους καθοδήγησε στο δεύτερο συναπτό πρωτάθλημα της ιστορίας το 1995, σε μία χρονιά που στην κανονική διάρκεια έμοιαζαν φαντάσματα του περσινού εαυτού τους και η κοινή λογική μας ομολογούσε πως θα αποχαιρετήσουν νωρίς. Βέβαια, η ιστορία δεν γράφτηκε έτσι: με τους Χακίμ Ολάζουον, Κλάιντ Ντρέξλερ, Κένι Σμιθ και Μάριο Έλι να διαπράττουν το αδύνατο.

Μερικοί γεννιούνται να πετύχουν, άλλοι μαθαίνουν την διαδικασία από την ιεροτελεστία των play-offs. Ο Άντριου Γουίγκινς υπάγεται στην δεύτερη κατηγορία, με τα πρώτα του χρόνια στους Μινεσότα Τίμπεργουλβς να ξεκινούν με τεράστιες προσδοκίες και να καταλήγουν σιγά-σιγά προς τα τάρταρα. Ένα ''τέρας'' της φύσης με ασύγκριτα φυσικά προσόντα, αλλά με μέτριο χειρισμό της μπάλας, ιδιαίτερα άστοχος από την περιφέρεια και μέση απόσταση, παίρνοντας τραβηγμένα σουτ δίχως να λογαριάζει τους συμπαίκτες του. Οι υποστηρικτές του με την σειρά τους τον εγκατέλειπαν. Η επιλογή των Γουόριορς να τον εντάξουν ενεργά στο ρόστερ, να τον ''δουλέψουν'' και να τον βελτιώσουν αποδείχθηκε λίρα εκατό και οι καρποί άνθησαν εδώ και λίγες ώρες.

Λίγες… σε σύγκριση με αυτές που απομένουν για την έναρξη την επόμενης χρονιάς!

Ίσως ο Τομγιάνοβιτς να υπήρξε μάντης, του χρωστάει και η Εθνική Ελλάδας στον δρόμο για τον τελικό του Μουντομπάσκετ στην Σαϊτάμα το 2006, την ανεπανάληπτη μέρα στον ημιτελικό με την Αμερική και τον σπουδαιότερο άθλο … προς έκπληξη όλων – λίγοι γνώριζαν- επαίνεσε τον Δημήτρη Διαμαντίδη, τονίζοντας ότι είναι καταπληκτικός σουτέρ.

Αφιερώνοντας μία ακόμη παράγραφο, την πιο λιτή και ταυτόχρονα πιο ουσιαστική. Ο Στιβ Κερ σε οκτώ χρόνια προπονητικής καριέρας και εννέα κατακτήσεις δαχτυλιδιών (πέντε ως παίκτης), όχι μόνο τροποποίησε το μπάσκετ με την καινοτόμα ιδέα του, αλλά ακολούθησε πιστά τα βήματα του μέντορά του, Γκρεγκ Πόποβιτς, δίνοντας στο άθλημα που τόσο λάτρεψε την εξέλιξη το αύριο που με τα χρόνια εδραιώθηκε σε παρόν!