Η έναρξη της Ευρωλίγκας πλησιάζει και το επίπεδο του ανταγωνισμού αναμένεται υψηλότερο από κάθε άλλη χρονιά. Οι 18 ομάδες έκαναν το καλύτερο δυνατό (οι πιο πολλές τουλάχιστον) για να ενισχυθούν ακόμη περισσότερο, με πρώτους και καλύτερους τους δύο «αιώνιους» που σχεδόν μονοπώλησαν το ενδιαφέρον με τις κινήσεις τους. Όμως σε κάθε ομάδα, ακόμη και σε αυτές που θεωρητικά έχουν τα… πάντα, υπάρχουν ερωτηματικά για τη σεζόν που αρχίζει. Και εδώ θα επιχειρήσουμε να τα παρουσιάσουμε, μέχρι να λάβουμε απαντήσεις όταν αρχίσει η δράση. Για τους δύο «αιώνιους», πάντως, το ζήτημα είναι μόνο πώς θα διαχειριστούν τα υπερπλήρη ρόστερ τους, καθώς υπερκάλυψαν τα (όποια) κενά είχαν.
Ο μεν Παναθηναϊκός με την προσθήκη του Λορέντζο Μπράουν και την ανανέωση του Κέντρικ Ναν έχει την πληρέστερη γραμμή γκαρντ στην Ευρώπη. Η αναβάθμιση είναι δεδομένη και στο «5» με τον Ομέρ Γιουρτσεβέν να πλαισιώνει τον Ματίας Λεσόρ ως back up σέντερ. Το κερασάκι στην τούρτα μπήκε όταν η μοναδική θέση για την οποία υπήρχαν ερωτηματικά, το «3», καλύφθηκε από τον Τσεντί Οσμάν.
Ο δε Ολυμπιακός με την επιστροφή του Σάσα Βεζένκοφ διαθέτει την καλύτερα στελεχωμένη, σε συνδυασμό ποιότητας και βάθους, front line στην Ευρωλίγκα. Η προσθήκη του Εβάν Φουρνιέ απογείωσε αναλόγως και την ποιότητα και στην περιφέρεια, αφού πλέον δε θα χρειαστεί να περιμένει την επιστροφή του Κίναν Έβανς για να λύσει το πρόβλημα στον χειριστή που θα σκοράρει και θα πάρει τις αποφάσεις.
Εργκίν Αταμάν και Γιώργος Μπαρτζώκας έχουν-δίχως υπερβολή-ρόστερ 15 παικτών αξίας, με (τουλάχιστον) τρεις επιλογές ανά θέση. Έτσι η μεγαλύτερη έγνοια τους είναι η διαχείριση του δυναμικού, προκειμένου να δημιουργήσουν την καλύτερη δυνατή χημεία, να αξιοποιήσουν στον μέγιστο βαθμό το τεράστιο ταλέντο που έχουν στα χέρια τους, αλλά και να αποφύγουν τα… παράπονα όσων-μοιραία-δεν θα έχουν τον επιθυμητό χρόνο συμμετοχής. Την ίδια ώρα, οι υπόλοιποι 16 του ανταγωνισμού έχουν αρκετά μεγαλύτερα προβλήματα. Ας δούμε, ανά ομάδα, ποια είναι αυτά:
Ρεάλ Μαδρίτης: Διαθέτει την καλύτερη πρώτη πεντάδα της Ευρωλίγκας, με Καμπάτσο, Μούσα, Χεζόνια, Ντεκ και Ταβάρες. Όμως σε βάθος δωδεκάδας υστερεί σε αρκετές θέσεις, ειδικά στα γκαρντ, καθώς αποχώρησαν οι Τσάτσο, Κοζέρ και Ρούντι και είναι αμφίβολο αν Φελίς και Ρατάν-Μέις μπορούν να σταθούν σε αυτό το επίπεδο. Επιπλέον, προέκυψε κενό στο «4» μετά την αποχώρηση του Γιαμπουσελέ (ο Γκαρούμπα δεν έχει την ίδια ποιότητα), ενώ στο «5» πίσω από τον 32χρονο πλέον Ταβάρες υπάρχει ο ευπαθής σε τραυματισμούς και 35χρονος Ιμπάκα.
Φενέρμπαχτσε: Πολύ δυνατές κινήσεις με τις προσθήκες των Μπόλντγουιν και Κόλσον αλλά και αρκετά ερωτηματικά. Ο πρώτος δεν είναι κλασικός «άσος», ο Ζάγκαρς-που θα δοκιμαστεί για πρώτη φορά σε αυτό το επίπεδο-είναι άγνωστο πώς θα έχει επανέλθει από τη ρήξη χιαστού και το playmaking του Καλάθη πιθανώς θα λείψει. Επίσης είναι αμφίβολο πώς θα κάνουν… χωριό στα γκαρντ παίκτες που διακρίνονται μόνο με την μπάλα στα χέρια, όπως ο Μπόλντγουιν, ο Γουίλμπεκιν και (κατά δεύτερο λόγο) ο Γκούντουριτς. «Πονοκέφαλος» για τον Γιασικεβίτσιους είναι πώς θα χωρέσει στα φόργουορντ τους Χέιζ-Ντέιβις, Πιέρ, Κόλσον και Μπιμπέροβιτς. Πάλι καλά που προστέθηκε-έστω και αργά-ο Κεμ Μπιρτς γιατί υπήρχε μόνο ένα κλασικό πεντάρι, ο μέτριος Σανλί, με τον Μέλι να είναι περισσότερο «4άρι» και τον Σάμανιτς να είναι στην έξοδο.
Μπαρτσελόνα: Η επιλογή του Ζοάν Πενιαρόγια για τον πάγκο αντί του πρωτάρη Ρότζερ Γκριμάου δεν αποτελεί εγγυημένη αναβάθμιση και ενέχει ρίσκο, δεδομένου ότι στην αγορά υπήρχαν πολύ πιο σίγουρες λύσεις, όπως των Ιτούδη ή Πασκουάλ. Η θέση του «άσου» θα είναι ένα στοίχημα, καθώς με τις αποχωρήσεις Ρούμπιο και Γιοκουμπάιτις η κύρια ευθύνη πέφτει στον Σατοράνσκι και στον υπερταλαντούχο μεν αλλά πρωτάρη σε επίπεδο Ευρωλίγκας Νούνιεθ. Λαπροβίτολα και Πάντερ έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά αλλά και κοινές αδυναμίες, ενώ σε αντίθεση με τις θέσεις «3» και «4», υπερφορτωμένη μοιάζει η θέση «5», όπου δίπλα σε Βέσελι και Ερνανγκόμεθ προστέθηκαν ο Φαλ και ο Μέτου.
Μονακό: Στοχευμένες κινήσεις από τους Μονεγάσκους, που πλαισίωσαν τον Μάικ Τζέιμς με τον Νικ Καλάθη στα γκαρντ και πλέον θα δούμε τον Αμερικανό σε ρόλο περισσότερο εκτελεστή παρά δημιουργού. Μπορεί όμως ο Νικ στα 35 του να είναι αποτελεσματικός σε off ball καταστάσεις, αφού ο Τζέιμς δεν παραχωρεί τόσο εύκολα την μπάλα; Κορκμάζ και Παπαγιάννης θα δώσουν λύση στο πρόβλημα του σουτ, ωστόσο μετά και τον τραυματισμό του Τζον Μπράουν ένα ζητούμενο είναι η σκληράδα στη front line, από την οποία αποχώρησε κι ο Χολ. Ίσως όμως το μεγαλύτερο ερωτηματικό να είναι αν ο Σάσα Ομπράντοβιτς μπορεί να οδηγήσει τη Μονακό στο επόμενο επίπεδο, το υψηλότερο, της Ευρωλίγκας. Στις αρκετές ευκαιρίες που έχει πάρει ως τώρα πλησίασε μεν στην πηγή αλλά κάτι μοιάζει να του λείπει για να κάνει τη Μονακό πραγματική διεκδικήτρια.
Μακάμπι Τελ Αβίβ: Η αποχώρηση των τεσσάρων κορυφαίων παικτών της περσινής πολύ καλής ομάδας, Μπράουν, Μπόλντγουιν, Κόλσον και Νίμπο, δημιούργησε ένα τεράστιο κενό που μοιάζει αδύνατο να καλυφθεί λόγω και των περιορισμών που βάζει η εμπόλεμη κατάσταση του Ισραήλ στο μπάτζετ. Ο Όντεντ Κάτας αναγκάστηκε να ρισκάρει με επιλογές παικτών που δεν διέπρεψαν ακριβώς την τελευταία σεζόν, όπως Γιοκουμπάιτις και Λόιντ, και στοιχήματα χωρίς παρελθόν στην Ευρωλίγκα όπως οι Γκάμπριελ, Χορντ και Ράντολφ, ενώ ο Μέικον «κόπηκε» ετεροχρονισμένα στα ιατρικά μετά τον περσινό σοβαρό τραυματισμο. Χωρίς την αύρα του Τελ Αβίβ και με τέτοια πτώση σε ποιότητα, μοιάζει δύσκολο να μπει έστω στα play in.
Μπασκόνια: Πιστή στη… συνήθεια να αιμορραγεί σε ταλέντο κάθε καλοκαίρι, έχασε τον Μίλερ-ΜακΙντάιρ από τον Ερυθρό Αστέρα. Ο Πάμπλο Λάσο, που επέστρεψε στις ρίζες του μετά από 29 χρόνια, δεν προικίστηκε με κάποιο μεγάλο μπάτζετ και ποντάρει και πάλι στην παράδοση των Βάσκων να ανακαλύπτουν χρυσάφι εκεί που δεν καταδέχονται να κοιτάξουν οι άλλοι. Οι Φόρεστ και Κ. Μπόλντγουιν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, ενώ για αναβαθμισμένο ρόλο προορίζονται οι Γιάραμαζ και Χολ, μαζί με τον Ρογκαβόπουλο που φέτος δεν θα έχει μπροστά του τον Μαρίνκοβιτς. Παρά την παραμονή των εξαιρετικών πέρσι Χάουαρντ, Σεντεκέρσκις και Μονέκε, το ρόστερ στερείται της ποιοτικής και ποσοτικής αναβάθμισης για να διεκδικήσει κάτι παραπάνω φέτος.
Αναντολού Εφές: Μετά από δύο αποτυχημένες σεζόν, δεν χωρά δικαιολογία για τρίτη. Το μπάτζετ ανέβηκε κι άλλο με προσθήκες από το πάνω ράφι της Ευρωλίγκας όπως οι Πουαριέ και Σμιτς, αλλά και ΝΒΑερς ικανούς να πρωταγωνιστήσουν-εφόσον προσαρμοστούν-όπως οι Τζόρνταν Νουόρα και Στάνλεϊ Τζόνσον. Το ρόστερ φαίνεται υπερπλήρες, καθώς παρέμειναν τα «βαριά χαρτιά» της περιφέρειας, Λάρκιν, Μπομπουά, Μπράιαντ και Τόμπσον, ενώ Κλάιμπερν και Πλάις δεν θα λείψουν ιδιαίτερα, ωστόσο το μεγαλύτερο ερωτηματικό έχει να κάνει με τον Τόμισλαβ Μιγιάτοβιτς. Είναι ικανός ο Κροάτης να διαχειριστεί ένα τέτοιο ρόστερ ή θα θυμίσει έναν κοινό θνητό που κλήθηκε να οδηγήσει ένα αγωνιστικό μονοθέσιο;
Βίρτους Μπολόνια: Πέρσι ήταν η ευχάριστη έκπληξη, αλλά σταδιακά ήρθε η αναμενόμενη πτώση. Δύσκολα θα ξεφύγει και φέτος από την μετριότητα, καθώς δίπλα στους ηλικιωμένους Χάκετ και Μπελινέλι προστέθηκε ένας ακόμη, ο Κλάιμπερν. Τάκερ και Μόργκαν πρέπει να αποδείξουν ερχόμενοι από χαμηλότερο επίπεδο της Ευρώπης πως μπορούν να καλύψουν το κενό του καθοριστικού πέρσι Λούντμπεργκ. Η μεγαλύτερη αδυναμία του ρόστερ, πάντως, δείχνει να είναι στο «5», καθώς Ζίζιτς και Κέικοκ συνθέτουν ένα τουλάχιστον ανεπαρκές δίδυμο.
Παρτίζαν: Αυτό θα πει ξήλωμα και αναδόμηση. Αποχώρησαν 13 παίκτες, παρέμεινε μόνο ο συμπληρωματικός Μπάλσα Κοπρίβιτσα και μετά την παταγωδώς αποτυχημένη περασμένη περίοδο εντός κι εκτός των τειχών, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε τη δυνατότητα να χτίσει ένα ρόστερ από το μηδέν. Επέλεξε ένα κράμα από παίκτες που έχουν δείξει πράγματα στην Ευρωλίγκα, όπως οι Λούντμπεργκ, Μαρίνκοβιτς, Μπράουν, Μπόνγκα, Τ. Τζόουνς και Ντέιβις, αλλά και «στοιχήματα» με μεγάλη πιθανότητα να βγουν, όπως οι πρωτάρηδες στη διοργάνωση Κ. Τζόουνς, Ντιλικινά, Γουάσινγκτον, Ποκουσέφσκι και Μάικ. Μπορούν όμως τόσοι ετερόκλητοι παίκτες να αποκτήσουν εγκαίρως χημεία χωρίς να χαθεί πολύς χρόνος και πολύτιμο έδαφος; Αυτό που πέτυχε πέρσι ο Παναθηναϊκός με λιγότερες αλλαγές δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνεται κάθε χρόνο.
Αρμάνι Μιλάνο: Μετά από μία ακόμη αποτυχημένη σεζόν, άλλαξε και πάλι το μισό ρόστερ. Όχι όμως προπονητή, καθώς ο Έτορε Μεσίνα συνεχίζει στη θέση του παρά τα απογοητευτικά αποτελέσματα και έχει αρχίσει να μουντζουρώνει την παρακαταθήκη του. Μπολμάρο και Ντιμιτρίεβιτς θα φέρουν άλλο άνεμο στο «1», ωστόσο η ριζική αναδόμηση της front line, με Χάινς, Μέλι, Βόιτμαν και Πόιθρες να αποχωρούν και τους Νίμπο, ΛεΝτέι, ΜακΚόρμακ και Ντιόπ, δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί αναβάθμιση. Στο «3», δε, έχει ξεμείνει μόνο ο πολύ καλός πλην όμως ευπαθής σε τραυματισμούς Σιλντς.
Ζάλγκιρις Κάουνας: Όπου «φτωχός» και η μοίρα του… Οι δύο καλύτεροι παίκτες της περσινής ομάδας, Έβανς και Σμιτς, αποχώρησαν και ο Αντρέα Τρινκιέρι καλείται και πάλι να «ξεζουμίσει» ένα ρόστερ με περιορισμένο ταλέντο. Οι Φρανσίσκο, Μπραζντέικις και Σμάιλαγκιτς μετά από μέτριες ως κακές σεζόν ελπίζουν να βρουν χώρο και χρόνο για να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους, Σιρβίντις, Μίτσελ και Γουάλας καλούνται να αποδείξουν πως μπορούν να σταθούν καλά στο επίπεδο της Ευρωλίγκας μετά τα πολύ καλά δείγματα γραφής στο Eurocup. Το ρόστερ μοιάζει να έχει αδυναμίες σε όλες τις θέσεις, που ούτε η μονίμως κατάμεστη «Ζαλγκίριο Αρένα» δεν θα μπορεί να καμουφλάρει.
Μπάγερν Μονάχου: Σημαντικές αλλαγές στους Βαυαρούς, με πρώτη τον Πάμπλο Λάσο, που έδωσε τη θέση του στον Γκόρντον Χέρμπερτ ο οποίος θριάμβευσε μεν με τη Γερμανία, αλλά σε συλλογικό επίπεδο δεν έχει ανάλογα διαπιστευτήρια. Ηχηρές αποχωρήσεις υπήρξαν και από το ρόστερ, καθώς Μπολμάρο, Φρανσίσκο, Μπόνγκα και Ιμπάκα δεν συνεχίζουν στο Μόναχο και ουσιαστικά αντικαταστάθηκαν από Νέιπιερ, Μαντάρ, Ντα Σίλβα και Βόιτμαν. Δεν το λες και αναβάθμιση, για μια ομάδα που και πάλι πήγε σε μετρημένες κινήσεις προσέχοντας τον ισολογισμό της και δύσκολα θα ξεφύγει από τη μετριότητα.
Ερυθρός Αστέρας: Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έπιασε… πελάτισσα την Παρτίζαν και κέρδισε το δικαίωμα να χτίσει από την αρχή την ομάδα της νέας σεζόν. Έγιναν πολύ σημαντικές προσθήκες, όπως των Κόντι Μίλερ-ΜακΙντάιρ, Αϊζέια Κέιναν, Όγκνιεν Ντόμπριτς, Κάλινιτς και Ντάουμ, ενώ η πιο… ηχηρή απώλεια ήταν αυτή του Χάνγκα. Το ρόστερ μοιάζει αρκετά γεμάτο πλην της θέσης «5», καθώς ο Μπολομπόι έχει ως συμπλήρωμα μόνο τον πρωτοεμφανιζόμενο σε αυτό το επίπεδο Πλάβτσιτς, ενώ η απόκτηση του Πετρούσεφ παραμένει ερωτηματικό.
Βιλερμπάν: Χωρίς ιδιαίτερες φιλοδοξίες και με περιορισμένο μπάτζετ μπαίνει σε μια ακόμη σεζόν η Βιλερμπάν. Οι βετεράνοι Ντε Κολό, Τζάκσον, Λάιτι, Καουντί και Λοβέρν είναι στη θέση τους, ο Μαλεντόν μετά από τετραετή περιπλάνηση στο ΝΒΑ επέστρεψε στη βάση του, ενώ αποκτήθηκαν από τα… αζήτητα της αμερικανικής λίγκας οι Χάρισον και Σκόφιλντ. Το ρόστερ έχει αρκετές αδυναμίες και ερωτηματικά, αλλά τα περισσότερα επικεντρώνονται στη θέση του σέντερ, με τους μεγάλους πλέον και ευπαθείς σε τραυματισμούς Λοβέρν και Μπλακ. Συν τοις άλλοις, ο Πιερίκ Πουπέ θα πρέπει να αποδείξει πως μπορεί να σταθεί προπονητικά σε αυτό το επίπεδο.
Άλμπα Βερολίνου: Ομάδα σε τέλμα, χωρίς στόχους, που δεν προσφέρει τίποτα στη διοργάνωση πέρα από ταξίδια στο όμορφο Βερολίνο, μοιάζει και φέτος η Άλμπα. Οι δύο καλύτεροι παίκτες της περσινής ομάδας, Μπράουν και Τίμαν, αποχώρησαν, ενώ μοναδικά νέα πρόσωπα είναι ο Αυστραλός γκαρντ ΜακΝτάουελ-Γουάιτ και ο Αμερικανός σέντερ Τρέβιον Γουίλιαμς που έχει όλα τα φόντα να δείξει το ταλέντο του και πέρα από το επίπεδο του Eurocup για να τον δούμε του χρόνου στην Ευρωλίγκα. Με ίδιο προπονητή, εκνευριστικά ίδιο ρόστερ και γνωστές αδυναμίες, αναμένεται να κάνει πάλι λίγες ζημιές, αλλά θα είναι και πάλι σάκος του μποξ για τους περισσότερους.
Παρί: Η πρωτάρα στην Ευρωλίγκα κάτοχος του Eurocup απέφυγε τις οικονομικές υπερβάσεις αντιλαμβανόμενη πως λογικά θα είναι… περαστική από τη διοργάνωση. Οι Σορτς και Ιφί έχουν όλα τα φόντα να ξεχωρίσουν στο παραπάνω επίπεδο, αλλά το υπόλοιπο ρόστερ μοιάζει μάλλον «φτωχό», καθώς και οι προσθήκες των μέτριων τις προηγούμενες σεζόν στην Ευρωλίγκα Λο, Χέιζ, Χόουμς και Ουαταρά δεν ενθουσιάζουν. Συν τοις άλλοις ο αρχιτέκτονας της ομάδας, ο 42χρονος Φινλανδός Τουόμας Ισάλο, αποχώρησε για να γίνει βοηθός στους Γκρίζλις.
_105317.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
