Είναι σαν να βλέπεις από τον καναπέ σου στις διεθνείς ειδήσεις να «καίγεται» ο υπόλοιπος κόσμος κι εσένα να μη σου καίγεται καρφί, αφού δεν σε αγγίζει η συμφορά… Κάπως έτσι ζούσαμε μέχρι το απόγευμα της Παρασκευής και τη συντριβή από τη Λετονία, βλέποντας τη Σλοβενία του Ντόντσιτς και του Ντράγκιτς να μένει εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2019 αν και πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2017 ή τη Λετονία του Πορζίνγκις να μην πηγαίνει καν στο τελευταίο Ευρωμπάσκετ.
Όσο βάσταγαν τα πόδια του Μπουρούση και του Βασιλόπουλου, όσο βρισκόταν ένας Λαρεντζάκης ή ένας Αγραβάνης να δίνουν τη λύση, όσο ο Σλούκας ή ο Καλάθης έκαναν υπερωρίες και ο Παπαγιάννης έπαιρνε ταξί από τα Λιόσια στο ΟΑΚΑ για να μην κακοκαρδίσει κανέναν… γινόταν η δουλειά. Η Εθνική ομάδα προκρίθηκε χωρίς να βρέξει τα πόδια της στο Παγκόσμιο του 2019 και το τελευταίο Ευρωμπάσκετ, αλλά πλέον κινδυνεύει να την πατήσει άσχημα.
Η παράνοια του ευρωπαϊκού μπάσκετ όχι απλώς δεν βρήκε λύση εδώ και πάνω από μια τετραετία πλέον, αλλά μέρα με τη μέρα μεγαλώνει και απειλεί να καταδικάσει την Εθνική ομάδα του Γιάννη Αντετοκούνμπο και των λοιπών αστέρων σε ρόλο τηλεθεατή το προσεχές καλοκαίρι. Πέρα από τα… γνωστά εδώ και χρόνια στη διαδικασία, με τη δεδομένη απουσία των ΝΒΑερ, τη συμμετοχή των Ευρωλιγκάτων που εναπόκειται στην αυτοθυσία των παικτών και τη γενναιοδωρία των ομάδων, είδαμε σε αυτό το «παράθυρο» να γίνονται εξυπηρετήσεις σε κάποιες εθνικές ομάδες (όπως με τη μετάθεση του Αρμάνι Μιλάνο-Βίρτους Μπολόνια) ή κάποιοι σύλλογοι-βλέπε Παρτιζάν-να επιτρέπουν στους γηγενείς διεθνείς να παίξουν στα προκριματικά αλλά όχι και στους ξένους της βάζοντας στοπ σε Παπαπέτρου και Μαντάρ ενεργώντας προφανώς με βάση το… εθνικό συμφέρον και μόνο. Προσθέστε σε αυτά τις απουσίες των λαβωμένων Αγραβάνη και Κασελάκη και το 60-80 από τη Λετονία, που… έτυχε να έχει εκτός Ευρωλίγκας παίκτες του επιπέδου του Στρέλνιεκς, του Μπέρτανς και του Τίμα, δεν φαντάζει τελικά… αδικαιολόγητο.
Όποιος φορτώσει το ανάθεμα στους παίκτες, τον προπονητή ή την ομοσπονδία, θα είναι απόλυτα άδικος. Οι παίκτες βρίσκονται στη μέση καλούμενοι να τιμήσουν τα μεγάλα τους συμβόλαια αλλά και να υπηρετήσουν την πατρίδα, όμως στο τέλος κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν από αντιεπαγγελματίες μέχρι προδότες, ου μην και να τραυματιστούν από τις υπερωρίες. Οι προπονητές καλούνται να προπονούν διαφορετική ομάδα όχι πλέον σε κάθε «παράθυρο» αλλά σε κάθε… αγωνιστική, ανάλογα με τη διαθεσιμότητα των παικτών, δεχόμενοι απολύτως αβάσιμη κριτική από τους αδαείς. Και οι ομοσπονδίες αναγκάζονται… παρακαλάνε και να κάνουν διπλωματικούς χειρισμούς για αυτό που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, δηλαδή να έχουν τους καλύτερους παίκτες της χώρας στην υπηρεσία της εθνικής ομάδας.
Μιλάμε για πραγματική τρέλα, που δεν ωφελεί κανέναν. Ούτε τη FIBA, ούτε την Ευρωλίγκα, ούτε φυσικά προπονητές και παίκτες. Η Εθνική ομάδα μπορεί να κερδίσει το ματς της Δευτέρας στο Βέλγιο και τελικά να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά το πρόβλημα δεν θα έχει λυθεί. Όχι αν επιτέλους οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές βάλουν στην άκρη τα μικρά ή μεγάλα συμφέροντά τους και δουν τη μεγαλύτερη εικόνα. Γιατί όσο αρνούνται έστω να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και επιμένουν εγωιστικά στις θέσεις τους, θα βλέπουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ να καίγεται μπροστά στα μάτια τους. Και ό,τι χτίστηκε με το καταπληκτικό Ευρωμπάσκετ που θαυμάσαμε τον Σεπτέμβριο, θα είναι απλώς η βιτρίνα μπροστά από ένα σάπιο εμπόρευμα. Κι αν δεν την πατήσει τώρα η Ελλάδα, θα συμβεί με μαθηματική ακρίβεια στο μέλλον. Και στο τέλος της ημέρας αρκετές καλές εθνικές ομάδες θα συνεχίσουν να απουσιάζουν από μεγάλες διοργανώσεις.
*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.
Follow @ChristosRobolis
ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
_105317.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
