Χρυσή νίκη με απεξάρτηση από το ΟΑΚΑ, αλλά όχι από τον Καλάθη

Ας ξεκινήσουμε από τα προφανή. Η νίκη του Παναθηναϊκού επί της Φενέρ ήταν υπερπολύτιμη, καθώς με αυτή παραμένει φουλ μέσα στον στόχο των playoffs και ταυτόχρονα σε απόσταση πλέον τεσσάρων νικών από μια ομάδα που είναι πάντα πιθανό λόγω ποιότητας να κάνει κάποια στιγμή ένα ντεμαράζ νικών και να μπει στην οκτάδα.

Η σημασία της νίκης είναι ακόμη μεγαλύτερη, καθώς ήρθε σε ένα ασυνήθιστο σκηνικό, με το ΟΑΚΑ της σταθερά πενταψήφιας προσέλευσης ερμητικά άδειο λόγω της δίκαιης πλην όμως άκαιρης επιβολής ποινής από την Ευρωλίγκα. Ο Παναθηναϊκός, πάντως, φέτος έχει δείξει πως δεν είναι τόσο εξαρτημένος από την έδρα του όσο άλλοτε, καθώς έχει χάσει ήδη δύο ματς στο «σπίτι» του και ταυτόχρονα είναι πιο αποτελεσματικός από ποτέ τα τελευταία χρόνια μακριά από αυτό.

Όσο όμως απεξαρτημένος μοιάζει από τη δύναμη της έδρας του, τόσο υπερβολικά εξαρτημένος είναι από τον Νικ Καλάθη. Για όποιον τυχόν δεν πείστηκε γι’ αυτό στο ματς της Κυριακής με το Περιστέρι (όπου έχασε και πέρσι, με την ίδια απουσία), ήρθε η απόδειξη και απέναντι στην Φενέρ. Δίχως τον αρχηγό του στο παρκέ παρά για ελάχιστα δευτερόλεπτα λόγω φάουλ στην τελευταία περίοδο, ο Παναθηναϊκός έμοιαζε δίχως ιδέες στην επίθεση και αναποτελεσματικός στην πίεση πάνω στην μπάλα. Ο Καλάθης αποχώρησε από το παρκέ στο 67-57 με τέσσερα φάουλ, ουσιαστικά δεν επέστρεψε ποτέ και στο διάστημα αυτό οι αντίπαλοι «κέρδισαν» 14-21, με τον Παναθηναϊκό να σκοράρει σχεδόν αποκλειστικά με βολές και την Φενέρ να αγγίζει την παράταση.

Φρεντέτ και Ράις έδειξαν ανήμποροι να σηκώσουν το βάρος και αποδείχτηκε για πολλοστή φορά πως ένας ή και αμφότεροι μπορούν να προσφέρουν αρκετά, έστω κι αν όχι πάντα με συνέπεια, δίπλα στον Νικ, με αυτόν είτε να απασχολεί τους αντιπάλους είτε να καλύπτει τις αμυντικές τους αδυναμίες, αλλά σπανίως μπορούν να τα καταφέρουν εξίσου καλά δίχως εκείνον στο γήπεδο. Τροφή για σκέψη, δε, αποτελεί το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός των επτά ξένων πήρε πράγματα για ένα ακόμη ματς μόλις από τρεις εξ αυτών, ενώ Γουάιλι, Τζόνσον, Μπέντιλ και Μπράουν ήταν απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα και δείχνουν να μην έχουν την εμπιστοσύνη του προπονητή τους (παίζοντας όλοι μαζί συνολικά 14 λεπτά). Είναι μπασκετικό παράδοξο που δεν έχει… ταίρι στην Ευρωλίγκα, για ομάδα που διεκδικεί θέση στα playoffs να παίρνει τόσο λίγα πράγματα από τους ξένους της. Και είναι κρίμα η ομάδα που παίρνει τόσα από τους γηγενείς της, να μην έχει τουλάχιστον ανάλογη προσφορά από τους «λεγεωνάριους».

Ο Παναθηναϊκός επέδειξε αυτοκαταστροφικές τάσεις, καθώς σχεδόν διπλασίασε τον μέσο όρο λαθών του. Είχε 9,69 ανά αγώνα, τον μικρότερο στην διοργάνωση πριν το τζάμπολ, αλλά κόντρα στη Φενέρ είχε 9 μόνο στο πρώτο ημίχρονο και συνολικά 17 προσφέροντας 24 πόντους από δικά του σφάλματα στον αντίπαλο. Κάλυψε, ωστόσο, την χασούρα στις κατοχές με τα 12 επιθετικά του ριμπάουντ και έχασε μόλις 9 αμυντικά από μια ομάδα που ούτως ή άλλως δεν πηγαίνει με θέρμη στην διεκδίκηση αυτών (προτελευταία στην διοργάνωση με 8,15). Έτσι η πλάστιγγα των κατοχών έγειρε οριακά προς το μέρος του, με τέσσερις περισσότερες, κάτι που σε παιχνίδι που κρίνεται στο σουτ είναι πολύ σημαντικό.

Ο Ρικ Πιτίνο αδίκως «κατηγορείται» για την επιλογή να γίνει η τελευταία επαναφορά από το μισό στο οποίο αμυνόταν η ομάδα του. Όχι γιατί εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκε, αλλά γιατί έτσι απέφυγε να «στριμωχτούν» οι παίκτες του στο μισό γήπεδο που θα επιτίθετο ο Παναθηναϊκός και προτίμησε να τους προσφέρει μεγαλύτερο χώρο να ανοιχτούν για να πάρουν την επαναφορά. Αν, ωστόσο, το… no foul σε όχι μία αλλά δύο περιπτώσεις στα σουτ του Ντε Κολό στο φινάλε ήταν δική του εντολή, τότε έσφαλε. Γιατί τη μία φορά σώθηκε από το μεγάλο νούμερο παπουτσιού του Ντε Κολό και στην άλλη από την αβλεψία των διαιτητών στην επαφή του Ράις με το χέρι του Γάλλου. Η μπασκετική του καταγωγή, από τις ΗΠΑ όπου τέτοια φάουλ τακτικής συχνά θεωρούνται μέχρι και unfair, αυξάνει τις υποψίες πως δεν ήθελε φάουλ. Εδώ ολάκερος Πόποβιτς έχασε πρωτάθλημα με τους Σπερς από τους Χιτ για αυτόν τον λόγο. Εδώ όμως είναι Ευρώπη και τέτοιες αβλεψίες συνήθως τιμωρούνται.

Ο Παναθηναϊκός πλέον μπορεί να πάει δίχως άγχος στο Τελ Αβίβ για να μετρήσει τις δυνάμεις του με την εξαιρετική Μακάμπι. Μια ήττα δεν θα είναι καταστροφή, καθώς η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου μοιάζει ομάδα όχι απλώς οκτάδας αλλά και τετράδας. Ενδεχόμενη νίκη, ωστόσο, μπορεί να βάλει στο τραπέζι, έστω και σαν σκέψη για την ώρα, ακόμη και την διεκδίκηση πλεονεκτήματος έδρας από τους «πράσινους».

*Την Κυριακή τα λέμε στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis