Χάσαμε... ελληνικά

Είναι από τις λίγες φορές που μία ήττα-όσο κι αν πονά και παρότι μπορούσε να είχε αποφευχθεί-δεν σκορπά προβληματισμό και δίπλα στη φυσιολογική απογοήτευση χωρά η αισιοδοξία. Η Εθνική έπεσε μαχόμενη απέναντι στη Γαλλία και μπορεί να φαντάζει σήμερα χαμένη, αλλά στο (εγγύς) μέλλον θα είναι πολλαπλά κερδισμένη. Ακόμη κι αν δεν εξασφαλιστεί ούτε το εισιτήριο για το προολυμπιακό τουρνουά.

Γράφει από το Κάουνας, ο Χρήστος Ρομπόλης

Η «επίσημη αγαπημένη» πήγε να πάρει το ματς με τον τρόπο που την... αγαπήσαμε και με τον τρόπο που μισούν οι αντίπαλοι. Με άριστη τακτική, εξαιρετικό σκάουτινγκ του αντιπάλου, έμφαση στην άμυνα και έξυπνο παιχνίδι. Αλλά για 33 λεπτά κι όχι για 40. Η απειρία φάνηκε στο φινάλε, όπως και η κλάση του Τόνι Πάρκερ και του Νικολά Μπατούμ. Και μπορεί να γνωρίσαμε την ήττα, αλλά τουλάχιστον χάσαμε ελληνικά. Με τον τρόπο που εμείς ξέρουμε να παίζουμε και με ψηλά το κεφάλι...

Πολλοί θα πουν πως η κατάληξη θα ήταν διαφορετική αν φορούσαν σε αυτό το ματς τη γαλανόλευκη ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης, ο Παπαλουκάς, ο Σχορτσανίτης, ο Τσαρτσαρής, ο Περπέρογλου ή ο Μαυροκεφαλίδης. Και μάλλον έχουν δίκιο, αλλά ταυτόχρονα είναι άδικοι. Άδικοι απέναντι στα παιδιά που έκαναν αυτή την προσπάθεια και που έδειξαν ικανά να κάνουν μία ακόμη υπέρβαση. Οι παρόντες του Ευρωμπάσκετ αποδεικνύεται πως δεν είναι τα... δεύτερα των απόντων.

Ο Ηλίας Ζούρος και οι ηγέτες της Εθνικής, Φώτσης, Ζήσης και Μπουρούσης, προς τιμήν τους ουδέποτε επικαλέστηκαν ως δικαιολογία τις ελλείψεις. Είπαν «είμαστε αυτοί που είμαστε», πολέμησαν με τα διαθέσιμα όπλα και τελικά αποδεικνύεται πως υπάρχει πολύ περισσότερο βάθος στην Εθνική από αυτό που νομίζαμε μέχρι αυτό το καλοκαίρι.

Η ήττα από τη Γαλλία ήταν απλώς μία χαμένη ευκαιρία. Μέσα από τέτοιες ήττες «χτίζονται» πρωταθλητές. Ο Παπαλουκάς, ο Διαμαντίδης, ακόμη και ο Πάρκερ ή ο Ντιό, δέχτηκαν πολλές... σφαλιάρες στα νιάτα τους για να φτάσουν στο σημείο να κερδίζουν τέτοιες μάχες. Και σίγουρα η σημερινή θα είναι διδακτική για τον Παπανικολάου, τον Μπράλο, τον Κουφό, ακόμη και μεγαλύτερους αλλά πρωτάρηδες σε αυτό το επίπεδο όπως ο Βασιλειάδης... Αυτοί και κάποιοι άλλοι θα κληθούν αργά ή γρήγορα να ηγηθούν της Εθνικής. Και τα όποια σημάδια αφήνει μία ήττα σαν αυτή από τη Γαλλία θα αποτελούν σε λίγα χρόνια τις αποδείξεις για τις εμπειρίες τους, όπως οι πληγές που δείχνουν οι βετεράνοι πολέμου στα παιδιά και τα εγγόνια τους...