Τρέξε-τρέξε Ελλάδα

Αν μη τι άλλο η παρουσία της Εθνικής ομάδας μπάσκετ ως τώρα στο Προολυμπιακό Τουρνουά είναι εντυπωσιακή. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως δεν αποτελεί δα και μεγάλο επίτευγμα να συντρίβεις το Λίβανο και να νικάς άνετα τη Βραζιλία χωρίς τους τρεις ΝΒΑερ της μέσα στο «σπίτι» σου, αλλά το κέρδος δεν συνίσταται αποκλειστικά στις νίκες και τις μεγάλες διαφορές. Η ελληνική ομάδα δείχνει να έχει ανεβάσει ταχύτητα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και είναι εντυπωσιακό το πόσο πιο γρήγορο έχει γίνει το παιχνίδι της μετά από τόσο μικρό διάστημα προετοιμασίας. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στα εργαλεία που έχει στη διάθεσή του ο κόουτς, αφού οι παίκτες που δεν είναι πια στην ομάδα προσέφεραν μεν πάρα πολλά, αλλά δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν σε τόσο γρήγορο στυλ παιχνιδιού (κυρίως ο Λάζαρος Παπαδόπουλος).

Η εποχή που η Εθνική έχοντας ως βασικό της μέλημα την άμυνα έπαιρνε τις νίκες με δυσκολία, χωρίς (σχεδόν) ποτέ να «πατά» τον αντίπαλό της, φαίνεται πως έχει περάσει. Επίσης τουλάχιστον ως τώρα φαίνεται πως έχουν εκλείψει τα νεκρά διαστήματά της στη διάρκεια των αγώνων και οι εκάστοτε παίκτες που βρίσκονται στο παρκέ παρουσιάζουν αξιοζήλευτη χημεία με αποτέλεσμα το πόδι να μην... ξεκολλά ποτέ από το γκάζι.

Το βασικό όπλο της ομάδας ασφαλώς και παραμένει η άμυνα, η οποία όμως παρουσιάζεται ακόμη καλύτερη. Έχοντας στη διάθεσή του παίκτες με σπουδαία αθλητικά προσόντα, μακριά χέρια και πάνω από όλα πάθος και διάθεση να υπηρετήσουν τις οδηγίες του προπονητή, η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη «σφίγγει» τη θηλιά στο λαιμό του αντιπάλου πιέζοντας από την επαναφορά και την πρώτη πάσα μέχρι και το σουτ του αντιπάλου, αν έχει προλάβει βέβαια να εκτελέσει και δεν έχει πελαγώσει χάνοντας νωρίτερα την κατοχή της μπάλας. Η πληθώρα εναλλακτικών λύσεων δίνει τη δυνατότητα συνεχών αλλαγών χωρίς να μειώνεται η αποτελεσματικότητα της ομάδας σε άμυνα κι επίθεση λόγω της κούρασης. Στον επιθετικό τομέα ουδέποτε τα τελευταία χρόνια η Εθνική παρουσίαζε τόσους εναλλακτικούς τρόπους να φτάσει στο καλάθι. Άριστη κυκλοφορία, υπομονή, σωστές και ώριμες επιλογές, ευστοχία στα μακρινά σουτ και ικανότητα να χτυπήσει μέσα στη ρακέτα συνθέτουν ένα πλήρες επίθετο ρεπερτόριο για την επίσημη αγαπημένη. Φανταστείτε πόσο καλύτερη ακόμη μπορεί να γίνει αυτή η Εθνική με την προσθήκη των υπερ-ταλαντούχων επιθετικών Κώστα Κουφού και Νικ (αλλά και Πατ) Καλάθη, που όμως όταν θα ενταχθούν στην ομάδα θα πρέπει να υπηρετήσουν πιστά και το αμυντικό της δόγμα.

Πλέον ο δρόμος για το Πεκίνο είναι ορθάνοιχτος. Η ιαχές του πολεμικού χορού «Χάκα» της Νέας Ζηλανδίας δεν τρομάζουν κανέναν στις τάξεις της Εθνικής και ο προημιτελικός της Παρασκευής φαντάζει ως ένα πολύ καλό ζέσταμα εν όψει Σαββατοκύριακου. Φτάνοντας στα ημιτελικά πλέον η ελληνική ομάδα χρειάζεται στη χειρότερη περίπτωση μία νίκη σε δύο αγώνες για να είναι παρούσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι ομάδες που θα συμπληρώσουν την τετράδα δεν αποτελούν αμελητέες ποσότητες, αλλά αν η Εθνική παρουσιάσει και πάλι τα στοιχεία αυτά που έδειξε ως τώρα θα «τσεκάρει» το εισιτήριο για την Κίνα από το Σάββατο και μάλιστα εύκολα. Ο κόσμος που χθες έκανε το καθήκον του καλείται και πάλι να βοηθήσει γεμίζοντας το ΟΑΚΑ για μία ομάδα που-προσωπική άποψη-είναι η καλύτερη Εθνική όλων των εποχών.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο mesastiraketa@yahoo.com