Τον κέρδισε στο… παιχνίδι του

Είναι σαφές πως ο Παναθηναϊκός διαθέτει πλούσιο επιθετικό ταλέντο. Όμως είναι επίσης δεδομένο πως για να φτάσει ψηλά θα χρειαστεί την άμυνά του. Αυτή ήταν που υπέγραψε και τις δύο νίκες του φέτος απέναντι στον Ολυμπιακό, που για ένα ακόμη παιχνίδι προβλημάτισε με την επιθετική του εικόνα και την έλλειψη λύσεων. Εν αντιθέσει με τα προηγούμενα χρόνια, οι «πράσινοι» έδειξαν πως πλέον διαθέτουν την ποιότητα για να πετύχουν τους ελαφρούς περισσότερους πόντους που θα τους χάριζαν τη νίκη, την ώρα που οι «ερυθρόλευκοι» για την ώρα προβληματίζουν με την αδυναμία τους να εξαργυρώσουν τα αμυντικά τους κατορθώματα στην άλλη πλευρά του παρκέ.

Ο Ολυμπιακός κατάφερε να αντιστρέψει τους ψυχολογικούς όρους από την αρχή. Με εξωπραγματική ευστοχία πίσω από τα 6,75μ., απόρροια της καλής κυκλοφορίας που τόσο του είχε λείψει στον αγώνα Κυπέλλου στο ΣΕΦ, «ξεχαρβάλωσε» την άμυνα του Παναθηναϊκού. Δεν ήταν, ωστόσο, μονοδιάστατος, καθώς Πρίντεζης και Γιανγκ πρόσφεραν επιθετική ισορροπία χτυπώντας τον αντίπαλο και από το «ζωγραφιστό», την ώρα που οι «πράσινοι» είχαν αρρυθμίες στην επίθεση και παρουσίαζαν τις ίδιες και μεγαλύτερες πληγές σε σχέση με το παιχνίδι στο Κράσνονταρ στις αμυντικές περιστροφές τους. Ο Σπανούλης έμοιαζε απολύτως συμβιβασμένος με το ρόλο του δημιουργού και αποφεύγοντας να εκβιάσει προσπάθειες απέναντι σε μια άμυνα καταφανώς προσαρμοσμένη πάνω του στράφηκε στους συμπαίκτες του, που μετέτρεψαν τις πάσες του σε εννιά ασίστ σε χρόνο ρεκόρ και σε διαφορά 15 πόντων.

Όταν ο Παναθηναϊκός έκανε πιο επιθετική την άμυνά του, χάλασε την κυκλοφορία του Ολυμπιακού και το μυαλό του Σπανούλη. Ο ηγέτης των «ερυθρόλευκων» απώλεσε την «καθαρή» του σκέψη, έκανε ξανά το λάθος να αποφασίσει να κερδίσει μόνος του τον αντίπαλο και μην έχοντας άλλον συμπαραστάτη πλην του Πρίντεζη παρέδωσε τα ηνία του αγώνα στον Παναθηναϊκό. Ο Σφαιρόπουλος το διέγνωσε, τον απέσυρε για ασυνήθιστα μεγάλο διάστημα στον πάγκο για να ηρεμήσει, αλλά δεν υπήρχε ο άνθρωπος που θα γέμιζε τα παπούτσια του αρχηγού και πολλοί νοστάλγησαν τον Σλούκα. Το παιχνίδι υψηλού σκορ του πρώτου ημιχρόνου είχε πάρει πια μια άγρια μορφή, με την έκβασή του να καθορίζεται πλέον από τις άμυνες κι όχι από τις επιθέσεις. Κάτι που θεωρητικά θα εξυπηρετούσε τον Ολυμπιακό, αλλά αυτό δεν συνέβη, γιατί ήταν κάκιστος επιθετικά επιτρέποντας στον ελαφρώς καλύτερο σε αυτό το κομμάτι Παναθηναϊκό που ανέδειξε απρόσμενο πρωταγωνιστή τον Κούζμιτς να φτιάξει παράσταση νίκης με +10. Η… φύση του «άψητου» σε συνθήκες ντέρμπι Φελντίν τον οδήγησε σε επιλογές που λίγο έλειψε να αποδειχτούν καταστροφικές, αλλά ο Ολυμπιακός δεν βρήκε τις λύσεις που περίμενε από τα «βαριά» χαρτιά του στην επίθεση και ήταν αδύνατο να κερδίσει με τον Λοτζέσκι και τον Παπαπέτρου.

Η νίκη δεν εξασφαλίζει τίποτα στον Παναθηναϊκό παρά μόνο ένα ισχνό προβάδισμα για την πρωτιά στην κανονική περίοδο και ταυτόχρονα δεν στερεί τίποτα στον Ολυμπιακό. Τα δύο ντέρμπι μπορεί να ήρθαν πρόωρα για αμφότερους τους «αιώνιους», αλλά σε κάθε περίπτωση είναι χρήσιμα για να διαγνωστούν οι αδυναμίες τους. Και μέχρι τώρα, ζητούμενο για τους μεν «πράσινους» μοιάζει η σταθερότητα των μετόπισθεν, όπου είδαν σε ένα δεκάλεπτο να δέχονται 32 πόντους και στα υπόλοιπα τρία 37, ενώ για τους «ερυθρόλευκους» ζητούνται περισσότερες λύσεις σε δημιουργία και σκορ, προκειμένου να μην πηγαίνει στράφι η σταθερά της καλής (αν κι επιδέχεται βελτίωσης) άμυνας. Στην επόμενη από τις πιθανότατα πολλές ακόμη συναντήσεις των δύο, το δείγμα θα είναι σαφώς περισσότερο ασφαλές.

ΥΓ 1: Με διαιτησία αυτή η στήλη δεν ασχολείται, γιατί δεν βγάζει πουθενά. Όμως είναι λάθος των γκρι να σφυρίζουν κατά διαστήματα ακόμη και τις ανεπαίσθητες επαφές και στο φινάλε του αγώνα να πέφτουν κορμιά και να δείχνουν… «παίζετε».

ΥΓ2: Ίσως να μη μάθουμε ποτέ τι συνέβη μεταξύ Τζόρτζεβιτς, Τόμιτς, Καλάθη ή οποιονδήποτε άλλο. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, είναι λυπηρό να απαιτούμε από τους οπαδούς να είναι κόσμιοι αλλά να δίνουμε πρώτοι το κακό παράδειγμα. Μέχρι τώρα οι πρωταγωνιστές έμεναν έξω από τον «πόλεμο». Αν αρχίσουν να μπαίνουν κι αυτοί, ας το κλείσουμε το μαγαζί...

Follow @ChristosRobolis