Το πιο λαμπερό δαχτυλίδι του Κόμπι

Ομολογώ πως δεν είμαι μεγάλος fan του Κόμπι Μπράιαντ. Θέλετε οι ιερόσυλες συγκρίσεις που γίνονταν από το ξεκίνημα της καριέρας του με τον Μάικλ Τζόρνταν, θέλετε το γεγονός ότι συχνά δείχνει να κοιτάζει περισσότερο τη στατιστική του παρά το σκορ, θέλετε οι κατά καιρούς αλαζονικές δηλώσεις του ή οι δημόσιες επικρίσεις του ακόμη και για συμπαίκτες… Όλα αυτά τον έκαναν στα μάτια μου-παρότι το ταλέντο του μόνο τυφλός δεν αναγνωρίζει-σχεδόν αντιπαθή.

Όμως ουδείς έμεινε ασυγκίνητος βλέποντάς τον να λυγίζει μπροστά στις κάμερες μετά τον σοβαρό τραυματισμό του στον αχίλλειο. Όχι για αυτό που του συνέβη. Άλλωστε δεν είναι ο πρώτος και δυστυχώς ούτε ο τελευταίος που το παθαίνει και ο ίδιος-σε αντίθεση με αρκετούς άλλους αθλητές-έχει πίσω του κι όχι μπροστά του το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του, την οποία έχει προλάβει να διακοσμήσει με διακρίσεις, δόξα και χρήματα. Αυτό που συγκινεί είναι ο τρόπος που αντιμετώπισε το «κακό».

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Τα δάκρυα στα μάτια του και η «σπασμένη» φωνή του πρόδιδαν πολλά. Απογοήτευση για την ατυχία που τον βρήκε λίγο πριν κλείσει τα 35 του. Οργή για την υπερπροσπάθεια που κατέβαλε (αγωνιζόμενος πολλές φορές τραυματίας ακόμη και για 48 λεπτά) να φέρει την ομάδα του σε τροχιά play offs, αλλά που ένας τραυματισμός θα τον εμποδίσει να την οδηγήσει σε αυτά. Φόβος πως η αχίλλειος πτέρνα μετά τον Αχιλλέα θα αποτελέσει την καταστροφή ενός ακόμη μεγάλου άνδρα.

Ο Κόμπι έβγαλε προς τα έξω ένα θνητό πρόσωπο. Δεν είναι ούτε Θεός, ούτε σούπερ ήρωας, ούτε άφθαρτος. Είναι γήινος, όπως κι όλοι μας. Κι αυτό τον κάνει αυτομάτως πιο συμπαθή, τον φέρνει πιο κοντά στους άλλους ανθρώπους. Τελικά και οι άνδρες κλαίνε. Ακόμη και οι τόσο ισχυροί, πετυχημένοι, πλούσιοι κι αγαπητοί όσο αυτός.

Στην πιο δύσκολη στιγμή της καριέρας του δεν έχασε στιγμή το χιούμορ και την αποφασιστικότητά του απαντώντας υπομονετικά για επτά και πλέον λεπτά στις-συχνά ανόητες-ερωτήσεις των δημοσιογράφων. Και το «πλάκα μου κάνεις;», με το οποίο απάντησε στο αν φοβάται πως τελείωσε μπασκετικά, ήταν τόσο ηχηρό όσο και αποστομωτικό.

Αυτοί που τον έχουν ζήσει, από τους συμπαίκτες του, τον Πάου Γκασόλ και τον Ρον Αρτέστ, μέχρι και τους μεγάλους αντιπάλους του όπως ο Λεμπρόν Τζέιμς, στοιχηματίζουν πως αν κάποιος μπορεί να επιστρέψει (ίσως και ακόμη πιο) δυνατός από τέτοιον τραυματισμό, αυτός είναι ο Κόμπι. «Ήδη τους ακούω να λένε πως τελείωσα κι αυτό με νευριάζει», τόνισε δείχνοντας αποφασισμένος να κλείσει και πάλι στόματα. Όπως έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν. Άλλωστε η αμφισβήτηση είναι συχνά η καλύτερη κινητήριος δύναμη…

Η πρόκληση αυτή ξάφνου μοιάζει η μεγαλύτερη στην καριέρα του. Πάνω ακόμη από το έκτο πρωτάθλημα, ένα βραβείο MVP ή τους μόλις 675 πόντους που τον χωρίζουν από τον Μάικλ Τζόρνταν και την τρίτη θέση των σκόρερ όλων των εποχών. Κι αν τα καταφέρει ξανά-όπως μοιάζει βέβαιο πως θα συμβεί-αυτό θα είναι το πιο λαμπερό δαχτυλίδι στην καριέρα του.

Follow @ChristosRobolis