Τι σου είναι το DNA...

Η Εθνική απέναντι στο Ισραήλ δεν ήταν τόσο... υποσχόμενη όσο μία μέρα νωρίτερα κόντρα σε μία σαφώς ισχυρότερη ομάδα, όπως η Ιταλία. Τα 15 χαμένα αμυντικά ριμπάουντ από μία κοντή ομάδα και τα πολλά-για ένα ακόμη ματς-λάθη είναι στοιχεία που χρήζουν βελτίωσης και διόρθωσης, αλλά μην ξεχνάμε πως πρόκειται για παιδικές ασθένειες μίας ολοκαίνουριας ομάδας, που έδωσε μόλις το δεύτερο φιλικό της ματς, και μάλιστα δίχως Ζήση, Μπουρούση και Νικ Καλάθη.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Παρά τα πολλά προβλήματα και την ανανεωμένη της σύνθεση, ωστόσο, η Εθνική αποδεικνύει πως διαθέτει το DNA των μεγάλων ομάδων των περασμένων ετών. Διαθέτει το μαχητικό πνεύμα ενός συνόλου που αρνείται να παραδοθεί (refuse to lose που λένε και οι Αμερικάνοι) και αποδεικνύεται πως ξέρει να κερδίζει στο τέλος, έστω και σε ένα αδιάφορο φιλικό. Η σύγχρονη ιστορία της ομάδα είναι γεμάτη από απίθανες ανατροπές και ηρωικά καλάθια από Διαμαντίδη, Παπαλουκά, Ζήση, Σπανούλη και τα άλλα παιδιά. Η σκυτάλη πέρασε το Σαββατόβραδο στον τέταρτο παλαιότερο παίκτη της ομάδας, Κώστα Καϊμακόγλου, που χάρισε τη νίκη κόντρα στο Ισραήλ με ένα παλικαρίσιο γκολ-φάουλ. Νωρίτερα, ο Αντώνης Φώτσης είχε δείξει το δρόμο με ένα απίθανο τρίποντο και με την πληθωρική του παρουσία φαίνεται αποφασισμένος να αναλάβει το ρόλο του ηγέτη, κάτι που ίσως του ζητείται για πρώτη φορά στην καριέρα του.

Για τις θέσεις στην τελική δωδεκάδα προμηνύεται μάχη. Με εξαίρεση τον Πατ Καλάθη, που δείχνει «τρακαρισμένος», κανείς παίκτης-εξαιρουμένων των σίγουρων της παλιάς φρουράς-δεν δείχνει να μειονεκτεί έναντι των υπολοίπων. Ο εξαιρετικός στη δημιουργία και αποτελεσματικός στην άμυνα Βαγγέλης Μάντζαρης μαζί με τον πανέξυπνο ψηλό Δημήτρη Μαυροειδή είχαν θετικότατο ντεμπούτο και ο Ηλίας Ζούρος φαίνεται πως θα έχει-επιτέλους-ευχάριστο πονοκέφαλο μέχρι να καταλήξει στους εκλεκτούς.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com