Τι είδαμε από το νέο Παναθηναϊκό

Τα φιλικά είναι για τους προπονητές… Το μάθαμε με «σκληρό» τρόπο βλέποντας την Εθνική να κερδίζει Γαλλία και Λιθουανία το κατακαλόκαιρο και μετά να τις βλέπει από την τηλεόραση στον τελικό του Ευρωμπάσκετ. Το αποτέλεσμα μικρή σημασία έχει, αφού μια νίκη μπορεί να είναι παραπλανητική και μια ήττα να προκαλέσει πρόωρη ανησυχία. Η χρησιμότητά τους έγκειται στα συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν, ακόμη κι από τους φιλάθλους.

Η βαριά ήττα από την ΤΣΣΚΑ (72-49) και η εύκολη νίκη επί της Μακάμπι (80-74) λίγη σημασία έχουν για τον Παναθηναϊκό. Αυτά που μπορούμε να κρατήσουμε ως συμπεράσματα από τα πρώτα δύο σοβαρά δείγματα γραφής των «πράσινων» είναι:

-Πολύ πικ εν ρολ: Όσο υπάρχει Διαμαντίδης, ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να μην παίζει με πικ εν ρολ. Φέτος, δε, με την επιστροφή του Μπατίστ η… αρχαιότερη συνεργασία κοντού-ψηλού στην Ευρωλίγκα αναβιώνει και στην παρέα μπαίνει σύντομα ο Μαυροκεφαλίδης, ενώ οι επιλογές για παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη πληθαίνουν με τον Φώτση να προστίθεται δίπλα σε Γκιστ και Λάσμε. Πάντως ο αρχηγός του «τριφυλλιού» θα χρειαστεί βοήθεια στη δημιουργία (γιατί το κατέβασμα της μπάλας μπορούν να το κάνουν πολλοί) μέχρι να επανέλθει ο Ούκιτς από τον τραυματισμό του.

-Μπατίστ για… πολλή ώρα: Είναι 36άρης, προέρχεται από κάκιστη σεζόν με τη Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ και ο χρόνος συμμετοχής του δεν ξεπερνούσε τα 13 λεπτά ανά αγώνα. Όμως ο Μάικ Μπατίστ δεν επέστρεψε στον Παναθηναϊκό… τιμής ένεκεν. Ο Αργύρης Πεδουλάκης του δίνει χρόνο και ρόλο βασικού. Στα δύο φιλικά της Μόσχας έπαιξε συνολικά 42 λεπτά δείχνοντας σε καλή κατάσταση (8,5 πόντους και 5,5 ριμπάουντ ανά αγώνα). Ασφαλώς όταν ο Λάσμε βρει ρυθμό και ο Μαυροκεφαλίδης μπει στην ομάδα, ο χρόνος του θα μειωθεί, αλλά φαίνεται έτοιμος να βοηθήσει ουσιαστικά. Θα χρειαστεί απλώς διαχείριση στις ανάσες του και «προστασία» με τον κατάλληλο παρτενέρ στη ρακέτα, στην άμυνα και τα ριμπάουντ.

-Batman returns: Ο Αντώνης Φώτσης μετά από μία εφιαλτική διετία στο Μιλάνο και τον περιορισμένο ρόλο του στην Εθνική από έναν προπονητή που δεν φάνηκε να τον εμπιστεύεται, νιώθει και πάλι σαν στο σπίτι του. Είχε 7,5 πόντους και 3 ριμπάουντ ανά αγώνα στη Μόσχα αγωνιζόμενος για συνολικά 50 λεπτά. Όταν βρει χημεία με τους άλλους ψηλούς (πλην του Μπατίστ τον οποίο γνωρίζει), θα προσφέρει ακόμη περισσότερα.

-Κάρι… απ’ την αρχή: Ο Ραμέλ Κάρι είχε κομβικό ρόλο στην κατάκτηση του πρωταθλήματος παίζοντας για ένα δίμηνο στο τέλος της περασμένης σεζόν. Φέτος, έχοντας ακολουθήσει την προετοιμασία της ομάδας, μόνο καλύτερος μπορεί να εμφανιστεί. Στα δύο ματς της Μόσχας είχε 30 πόντους, μόλις τρεις απέναντι στην ΤΣΣΚΑ (με 1/3 σουτ, γιατί όταν δεν είναι σε καλή βραδιά δεν εκβιάζει προσπάθειες), αλλά 27 (με 5/6 δίποντα και 5/7 τρίποντα) κόντρα στη Μακάμπι.

-οι «πολυθεσίτες» παίκτες: Ο Αργύρης Πεδουλάκης χρησιμοποιεί πολλούς παίκτες σε πολλές διαφορετικές θέσεις. Ο Ματσιούλις χρησιμοποιήθηκε από «2» ως «4», ο Μπράμος στο «2» και το «3», ο Παππάς έπαιξε πολύ σαν πλέι μέικερ, ο Γιάνκοβιτς δοκιμάστηκε από «1» μέχρι «4» και τα τεσσάρια, Γκιστ και Φώτσης, έγιναν… σέντερ. Είναι σαφές πως ο κόουτς θέλει να έχει πολλαπλές επιλογές από παίκτες πολλαπλής χρήσης. Άλλωστε στο σύγχρονο μπάσκετ οι διαχωριστικές γραμμές είναι πολύ λεπτές.

-Εμπιστοσύνη στους νέους: Ο Παναθηναϊκός επένδυσε στο ταλέντο των Παππά και Γιάνκοβιτς και τους εμπιστεύεται. Ο πρώτος έπαιξε για 31 λεπτά και ο δεύτερος για 20 στα δύο παιχνίδια του «Γκομέλσκι Καπ» και είναι σίγουρο πως χρόνος δουλεύει υπέρ τους.

-Κινέζος… θεατής: Ο Σανγκ Πινγκ δεν έπαιξε δευτερόλεπτο στη Μόσχα, παρότι ο Λάσμε είναι ανέτοιμος και ο Μαυροκεφαλίδης απών. Ο Κινέζος σέντερ δεν έχει προσαρμοστεί στις πρωτόγνωρες για τον ίδιο απαιτήσεις και ο Αργύρης Πεδουλάκης, που τον έχει πίσω και από τον Σκορδίλη στην ιεραρχία των ψηλών, δεν θα θυσιάσει το αγωνιστικό συμφέρον της ομάδας για το… εμπορικό κομμάτι.