Ο Τζορτζ Καρλ είχε γράψει στο Twitter μετά την πρόκριση των Νάγκετς επί των Κλίπερς πως μια καλή ομάδα θα κερδίζει πάντα το ατομικό ταλέντο. Οι φετινοί τελικοί του ΝΒΑ μοιάζουν αρκετά με τη σύγκρουση του ατομικού ταλέντου με την επιτομή της ομάδας. Ασφαλώς οι Λέικερς είναι πολλά παραπάνω από την ασύγκριτη ποιότητα των Λεμπρόν Τζέιμς και Άντονι Ντέιβις, όπως επίσης και οι μονάδες των Χιτ θα ήταν ζηλευτές από αρκετά franchises στο ΝΒΑ. Όμως σε κάθε περίπτωση ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει πως το μεγάλο «όπλο» του LA είναι οι δύο σούπερ σταρ του και του Μαϊάμι το σύνολο.
Το… σταυροδρόμι του «βασιλιά»
Ο Λεμπρόν Τζέιμς φτάνει για δέκατη φορά στην καριέρα του σε τελικούς, στα 35 του εμφανίζει αθλητικότητα 20άρη αλλά με προσωπικότητα βετεράνου και κατακτώντας πρωτάθλημα (και πιθανότατα MVP τελικών) με τρίτη διαφορετική ομάδα η κουβέντα περί GOAT θα φουντώσει περισσότερο από ποτέ. Από την άλλη όμως, ενδεχόμενη απώλεια τίτλου, δίχως φυσική η ευθύνη να βαραίνει αποκλειστικά τον ίδιο, θα φέρει το ρεκόρ του σε τελικούς στο 3-7, τη στιγμή που ο Μάικλ Τζόρνταν είχε 6-0. Ένας τόσο ανταγωνιστικός τύπος δεν μπορεί να μην έχει στο μυαλό του όλα τα παραπάνω…
Η εκδίκηση του «διαχειριστή» και του «Νονού»
Προσωπικό «ανομολόγητο» κίνητρο δεν έχει μόνο ο Λεμπρόν Τζέιμς, αλλά και οι δύο «εγκέφαλοι» του Μαϊάμι. Στον Έρικ Σπόελστρα δεν αναγνωρίστηκε ποτέ ουσιαστική συμβολή στην κατάκτηση των δύο τελευταίων πρωταθλημάτων. Είχε «κατηγορηθεί» ως απλός διαχειριστής και… yesman του «βασιλιά» σε μια ομάδα που εκείνος κυρίως, αλλά και οι υπόλοιποι των Big Three, Ντουέιν Γουέιντ και Κρις Μπος, θεωρούνταν πως έκαναν κουμάντο σε όλα. Ο Σπόελστρα ουδέποτε μπήκε στη διαδικασία να υπερασπιστεί δημόσια τον εαυτό του, αλλά η φετινή πορεία των Χιτ αποτελεί την καλύτερη απάντηση έχοντας δημιουργήσει ένα σύνολο χωρίς υπέρτατους σούπερ σταρ όπως την τετραετία 2010-2014.
Τη δική του απάντηση στον Λεμπρόν θέλει να δώσει και ο Πατ Ράιλι. Ο «βασιλιάς» είχε αφήσει στα κρύα του λουτρού το Μαϊάμι το 2014 για να επιστρέψει στους Καβαλίερς και ο 75χρονος πλέον θρύλος, που είχε κάνει τις κατάλληλες κινήσεις για να «χωρέσει» το συμβόλαιό του στο salary cap δεν του το συγχωρεί. Ο «νονός» είναι το mastermind πίσω από τους Χιτ κι ο άνθρωπος που κατόρθωσε χωρίς blockbuster προσθήκες ή επιλογές σε κορυφαία νούμερα στο ντραφτ να χτίσει αυτό το εξαιρετικό ρόστερ. Μια κατάκτηση τίτλου απέναντι στον Λεμπρόν θα αποτελούσε την ιδανική απόδειξη πως το δικό του Μαϊάμι μπορεί και χωρίς «βασιλιά».
-Ο νόμος του καλύτερου παίκτη ή η υπεροχή του πλουραλισμού;
Το αμερικανικό μπασκετικό γνωμικό (που πάντως δεν επαληθεύεται μονίμως και ήδη φέτος διαψεύστηκε πολλάκις) πως «μια σειρά την κερδίζει η ομάδα που διαθέτει τον καλύτερο παίκτη» δείχνει… Λέικερς. Αναμφίβολα εκείνοι διαθέτουν όχι τον κορυφαίο αλλά τους δύο κορυφαίους παίκτες της σειράς στα πρόσωπα των Λεμπρόν και Ντέιβις. Το Μαϊάμι όμως ξεπάστρεψε ήδη τους Μπακς του Αντετοκούνμπο και τους Σέλτικς του Τέιτουμ, που ήταν θεωρητικά οι δύο καλύτεροι παίκτες στις σειρές τους. Και τα κατάφερε εκτός των άλλων επειδή είχε τρομερό πλουραλισμό, με έξι παίκτες με διψήφιο μέσο όρο πόντων στα playoffs, την ώρα που οι Λέικερς είχαν με το ζόρι… τρεις (τρίτος ο Κούζμα με 10,5).
-Το μέγεθος των Λέικερς και η ζώνη των Χιτ
Οι Λέικερς κυριάρχησαν (και) λόγω της αθλητικής τους υπεροχής απέναντι σε Μπλέιζερς, Ρόκετς και Νάγκετς. Ο Φρανκ Βόγκελ έχει στα χέρια του ένα ρόστερ που συνδυάζει μέγεθος και ταχύτητα στο μέγιστο βαθμό και ενδεικτικά παίρνει στα playoffs 40,7 πόντους ανά αγώνα μέσα από τη restricted area, από όπου κάνει και το 34% των σουτ του. Απέναντι στο Μαϊάμι όμως θα βρουν μια ομάδα που διαθέτει επαρκέστατη αθλητικότητα και πολλά κορμιά για να ρίξει στη «φωτιά». Ταυτόχρονα, ο Έρικ Σπόελστρα θα επιστρατεύσει σίγουρα τη ζώνη 2-3, για να αναγκάσει τους όχι πάντα συνεπείς σουτέρ των Λέικερς να εκτελέσουν από μακριά και να προστατεύσει καλύτερα τη ρακέτα του.
-Εμπειρία τελικών ή και φρεσκάδα;
Οι Λέικερς έχουν στις τάξεις τους τον Λεμπρόν Τζέιμς των ήδη εννιά τελικών, αλλά το πεδίο δεν είναι καθόλου άγνωστο και για τους Ρόντο, Χάουαρντ και Γκριν. Όπως φυσικά και για τον προπονητή τους. Αντίθετα οι Χιτ διαθέτουν εμπειρία τελικών και τίτλων μόνο στο πρόσωπο του Ιγκουοντάλα και του ουσιαστικά ανενεργού Χάσλεμ. Πάντως το Μαϊάμι, πέρα από το ούτως ή άλλως μεγαλύτερο βάθος, διαθέτει και περισσότερη «φρεσκάδα». Ο Σπόελστρα στηρίζει πολλά στον 23χρονο Αντεμπάγιο, τον 20χρονο Χίρο, τον 26χρονο Ρόμπινσον και (περισσότερο στη regular season) τον 25χρονο Ναν. Οι Λέικερς έχουν αναθέσει λιγότερες ευθύνες σε νεαρούς, κυρίως στον 25χρονο Κούζμα και ανά αγώνα στον 26χρονο Καρούζο.
-Ομάδα μιας (;) χρήσης vs Ομάδα με ορίζοντα ετών
Οι Λέικερς μοιάζουν να σχηματίστηκαν με αποκλειστική αποστολή να κατακτήσουν άμεσα τον τίτλο. Κι αν η περσινή προσθήκη του Λεμπρόν δεν αρκούσε μόνη της, η φετινή πλαισίωσή του από τον Άντονι Ντέιβις και βετεράνους όπως οι Ρόντο και Χάουαρντ έκαναν σαφή την διάθεση του franchise να τα παίξει… all in για το πρώτο πρωτάθλημα μετά το 2010 και τα χρόνια του αδικοχαμένου Κόμπι. Αν για τους Λέικερς το δαχτυλίδι είναι αυτοσκοπός, για το Μαϊάμι ο τίτλος προέκυψε ως ευκαιρία στην πορεία. Η ομάδα που ήταν πέρσι δέκατη στην Ανατολή χτίζει εδώ και μήνες κάτι με ορίζοντα ετών. Στις πανέξυπνες (και όχι σε πολύ ψηλές θέσεις) επιλογές ντραφτ των Αντεμπάγιο (Νο14), Χίρο (Νο13), Ρόμπινσον και Ναν (undrafted), η διεύθυνση της ομάδας πρόσθεσε την ηγετική φυσιογνωμία του Μπάτλερ και την τεχνογνωσία βετεράνων όπως οι Ιγκουοντάλα και Κράουντερ αναβαθμίζοντας τον άλλοτε φευγάτο Ντράγκιτς.
Ανεξάρτητα από προτιμήσεις ή εκτιμήσεις, οι τελικοί αναμένονται απολαυστικοί και αμφίρροποι. Ας τους χαρούμε, γιατί η πανδημία απέδειξε πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και η νέα σεζόν στο ΝΒΑ δεν θα αρχίσει πριν το 2021…
ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
_105317.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
