Τα... παλιόπαιδα των «αιωνίων»

Το μεταξύ τους επεισόδιο το καλοκαίρι μετέτρεψε έναν φιλικό αγώνα σε ρινγκ. Ο Αντώνης Φώτσης και ο Μίλος Τεόντοσιτς αποδεικνύουν πως-με όλα τα μειονεκτήματά τους, αγωνιστικά και όχι μόνο-είναι σπουδαίοι παίκτες και η παρουσία τους είναι καταλυτική για Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, Ελλάδα και Σερβία αντίστοιχα.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Ο γνωστός Παναθηναϊκός και ο πολύτιμος Φώτσης

Ο Παναθηναϊκός κόντρα στην Κάχα Λαμποράλ εμφάνισε τις γνωστές αρετές και αδυναμίες. Αφενός μεν εξαιρετική κατά διαστήματα κι όταν είχε όλα του τα ατού στο παρκέ άμυνα, υπομονή με ως επί το πλείστον καλές επιλογές και πολλές έξτρα πάσες στην επίθεση, καθώς και την προσωπικότητα των μεγάλων του παικτών να «μιλά» σε κρίσιμες στιγμές. Αφετέρου όμως πολλά προβλήματα στην περιφερειακή άμυνα, αρκετά «νεκρά» διαστήματα, αδυναμία να «καθαρίσει» το ματς και... τρικυμία κάθε φορά που ο ακόμη και ο μέτριος αυτή τη φορά Διαμαντίδης αποσυρόταν στον πάγκο.

Συμπερασματικά, η νίκη επί της Κάχα Λαμποράλ αποτελεί θεμέλιο πρωτιάς, αλλά το αγωνιστικό πρόσωπο που εμφανίζουν οι «πράσινοι» δεν πείθει απόλυτα πως θα πετύχουν τον μίνιμουμ στόχο της πρόκρισης στο φάιναλ φορ.

Αυτά όμως είναι γνωστά πράγματα και χιλιογραμμένα. Αξίζει να σταθούμε στην παρουσία του Αντώνη Φώτση, ο οποίος ξέφυγε από το ρόλο του ρολίστα πολυτελείας και ανέλαβε αυτόν του ηγέτη οδηγώντας τον Παναθηναϊκό στη νίκη. Ο «Μπάτμαν» ανήκει στην κατηγορία των παικτών που η αξία τους φαίνεται περισσότερο όταν απουσιάζουν, παρά όταν αγωνίζονται. Βραδιές σαν αυτή της Πέμπτης αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα, αλλά αρκούν για να υπενθυμίζουν σε όλους πόσο πολύτιμος είναι για το «τριφύλλι» και το ελληνικό μπάσκετ γενικότερα. Ασφαλώς δεν έκανε την καριέρα που ίσως θα μπορούσε βάσει προσόντων στο ΝΒΑ, δεν είναι παίκτης που μπορεί να βάλει την μπάλα στο παρκέ, ούτε να παίξει με την πλάτη στο καλάθι ή να προσφέρει σε άλλη θέση πέραν του πάουερ φόργουορντ. Όμως παραμένει εδώ και μία δεκαετία ο μοναδικός Έλληνας παίκτης με την ικανότητα να παίζει πάνω από το ύψος της στεφάνης, είναι εξαιρετικός ριμπάουντερ, ικανότατος σουτέρ και με το παιχνίδι του αποτελεί ιδανικό συμπλήρωμα για κάθε σέντερ. Προσθέστε σε όλα αυτά τον εξαιρετικό του χαρακτήρα, αφού όσοι τον γνωρίζουν ορκίζονται πως το επεισόδιο με τον Τεόντοσιτς ήταν απλά μία κακιά στιγμή και πως ο Αντώνης έχει την αθωότητα ενός μικρού παιδιού.

Η προσωπικότητα των γκαρντ, των ψηλών και το αίνιγμα Τεόντοσιτς

Ο Ολυμπιακός που πέρυσι είχε ως μεγάλη του δύναμη τους φόργουορντ, με τους Τσίλντρες και Κλέιζα να αποτελούν την ειδοποιό του διαφορά από τις υπόλοιπες ομάδες στα περισσότερα παιχνίδια, είναι φέτος... άλλη ομάδα. Χωρίς αξιόπιστες λύσεις στις θέσεις «3» και «4», αλλά με παίκτες κλάσης και τεράστιας προσωπικότητας εκεί που μάλλον πονούσε πέρυσι, στα γκαρντ και στη θέση «5». Αυτή η δύναμη είναι που του χάρισε τη νίκη στη Βαλένθια και τον οδηγεί φέτος σε όλα τα ματς, αλλά είναι αμφίβολο αν τα καύσιμά της αρκούν για να φτάσουν τον Ολυμπιακό μέχρι το τέλος. Η τριπλέτα Σπανούλη, Παπαλουκά και Τεόντοσιτς μαζί με τους Νεστέροβιτς και Μπουρούση είναι όλα τα λεφτά για την ομάδα του Ίβκοβιτς, ο οποίος όμως θα πρέπει να βρει λύσεις για να καμουφλαριστούν οι δεδομένες αδυναμίες στους... πλάγιους.

Ιδιαίτερης αναφοράς χρήζει η περίπτωση του Μίλος Τεόντοσιτς: όχι απλώς εξαφανισμένος, αλλά αρνητικός για τρία δεκάλεπτα στη Βαλένθια, εξαιρετικός και καθοριστικός στο τέταρτο δεκάλεπτο. Το ντεφορμάρισμά του μετά τις αδιάκοπες υποχρεώσεις των τελευταίων ετών με Ολυμπιακό και Σερβία είναι ένα ελαφρυντικό για το «Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ» πρόσωπο που παρουσιάζει. Το αν η αγωνιστική του συνύπαρξη με τον Βασίλη Σπανούλη είναι εφικτή σηκώνει πολλή συζήτηση. Αν λάβουμε υπόψη πως όταν ο Μίλος δεν... γυρίζει, αυτό συμβαίνει είτε με τον Σπανούλη εντός είτε εκτός της ίδιας πεντάδας, συμπεραίνουμε πως μάλλον δεν υπάρχει ζήτημα μη αγωνιστικής... συμβατότητας των δύο γκαρντ, που εκτός παρκέ έχουν πολύ καλές σχέσεις (προς αποφυγήν παρανοήσεων). Πιθανώς η σταθερά πολύ καλή και συχνά εξαιρετική παρουσία του Σπανούλη να έχει φορτώσει με άγχος τον εγωιστή (με όλα τα καλά και τα κακά που εμπεριέχει αυτός ο χαρακτηρισμός) Τεόντοσιτς, σε σημείο που να προσπαθεί πολύ να κάνει ανάλογα ή μεγαλύτερα κατορθώματα και τελικά συχνά να... καταφέρνει μία τρύπα στο νερό. Μέχρι ο χρόνος να αποδείξει τι ακριβώς συμβαίνει, ο Μίλος Τεόντοσιτς θα είναι μία χειροβομβίδα στα χέρια του Ντούσαν Ίβκοβιτς: ικανή να διαλύσει κάθε αντίπαλη άμυνα στα καλά του διαστήματα αν απασφαλιστεί εγκαίρως, αλλά και με μόνιμο κίνδυνο να... σκάσει στα χέρια του και να πλήξει τον Ολυμπιακό με πρόσωπο όπως αυτό στα 3/4 του αγώνα με τη Βαλένθια. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο Ολυμπιακός τον έχει ανάγκη...

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com