Συναστρία ή ομοιογένεια;

Το πρωτάθλημα του ΝΒΑ που αρχίζει τα ξημερώματα της Τετάρτης προμηνύεται πιο ανταγωνιστικό από ποτέ. Πέρα όμως από οτιδήποτε άλλο, φέτος μοιάζει να είναι μία μονομαχία που περιλαμβάνει αρκετές ομάδες με κορμό, δομή, οργάνωση, αρχές και πλάνο, αλλά και κάποιες (λιγότερες) που προχώρησαν σε συστράτευση αστέρων για να φτάσουν στον τίτλο.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Είθισται ο πρωταθλητής να εκκινεί ως φαβορί και δεν είναι ψέμα. Το Μαϊάμι φέρει δικαίως αυτόν τον τίτλο, αφού διαθέτει τον κορυφαίο παίκτη του πρωταθλήματος απαλλαγμένο πλέον από το βάρος των προσδοκιών που ώρες-ώρες έμοιαζε να είναι δυσβάσταχτο. Και δίπλα στον «βασιλιά» (όχι πλέον στα λόγια, αλλά με… στέμμα πλέον) Λεμπρόν Τζέιμς παρέμειναν Ουέιντ και Μπος, ενισχυμένοι από τους Ρέι Άλεν και Ρασάρντ Λιούις, που μαζί με Τσάλμερς, Μπατιέ, Χάσλεμ και το υπόλοιπο ικανό supporting cast συνθέτουν ένα σύνολο ικανό για το repeat. Ο συνδυασμός αστέρων και ομοιογένειας δείχνει ιδανικός, αλλά πλέον ο ανταγωνισμός θα είναι μεγαλύτερος και η Χιτ η ομάδα που όλοι θα θέλουν να εκθρονίσουν.

Στα… λόγια, οι Λέικερς είναι ο ισχυρότερος ανταγωνιστής. Από τη θεωρία όμως η πράξη απέχει πολύ και το παράδειγμα της πρώτης σεζόν των Big Three του Μαϊάμι είναι ακόμη νωπό. Η πεντάδα Νας, Κόμπι, Αρτέστ, Γκασόλ και Χάουαρντ μοιάζει βγαλμένη από τα όνειρα του Τζακ Νίκολσον και τους εφιάλτες κάθε αντιπάλου, αλλά υπάρχουν πολλά ερωτηματικά, με πρώτο την ικανότητα του Μάικ Μπράουν να διαχειριστεί το υλικό, να μοιράσει ρόλους και… μπάλα, να διατηρήσει τις ισορροπίες στα αποδυτήρια και να μη θίξει τα «εγώ» των αστέρων του. Έπονται οι αμφιβολίες για τις αγωνιστικές αντοχές του 38άρη Νας, του 34χρονου αλλά ταλαιπωρημένου από τραυματισμούς Κόμπι και του προερχόμενου από σοβαρή επέμβαση στη μέση Χάουαρντ. Καλή η συναστρία, λοιπόν, αλλά τα 100 εκατ. δολάρια που στοιχίζει το ρόστερ δεν αγοράζουν κανένα δαχτυλίδι πρωταθλητή αν δεν μάθουν να παίζουν σαν ομάδα.

Τέτοιες, με όλη τη σημασία της λέξης είναι Θάντερ και Σπερς. Η ομάδα της Οκλαχόμα διαθέτει τον καλύτερο (κι όχι μόνο βάσει αριθμών) σκόρερ του ΝΒΑ Κέβιν Ντουράντ, έναν εξαιρετικό υπαρχηγό (ενίοτε όμως αυτοκαταστροφικό) στο πρόσωπο του Ράσελ Γουέστμπρουκ κι έναν κορμό που «χτίζεται» και εμπλουτίζεται τα τελευταία 3-4 χρόνια, αλλά έχασε έναν παίκτη-κλειδί, τον Τζέιμς Χάρντεν, παραμονές του πρώτου τζάμπολ. Τα «σπιρούνια» εδώ και χρόνια πορεύονται με την τριάδα Ντάνκαν, Πάρκερ και Τζινόμπιλι, αλλά τα χρόνια πέρασαν και το έλλειμμα ενέργειας έγινε εμφανές στους περσινούς τελικούς έναντι στη Θάντερ.

«Γέροι» χαρακτηρίζονται κάθε καλοκαίρι και οι Σέλτικς, αλλά όποιος τους υποτιμήσει το πληρώνει. Έφτασαν μία ανάσα από το να αποκλείσουν το Μαϊάμι παίζοντας με 6-7 παίκτες και φέτος επιστρέφουν όχι ανανεωμένοι (αφού έφυγε ο Ρέι Άλεν και ήρθε ο Τζέισον Τέρι) αλλά σίγουρα ενισχυμένοι με παίκτες όπως οι Γκριν και Μπαρμπόσα δίπλα στους πυλώνες Ρόντο, Πιρς και Γκαρνέτ.

Ομάδες με πολλές δυνατότητες, που πρέπει όμως να αποδείξουν πως αρκούν για να τις οδηγήσουν ψηλά, είναι οι Μπουλς (εφόσον επιστρέψει δυνατός ο Ντέρικ Ρόουζ), Νικς (αν επιτέλους βρουν χημεία), Πέισερς (με… φόρα από πέρυσι) και Νετς (πολύ ενισχυμένοι) στην Ανατολή, όπως και οι Νάγκετς (με υπερπλήρες ρόστερ αλλά χωρίς σημείο αναφοράς), οι Κλίπερς (με το σούπερ δίδυμο Πολ-Γκρίφιν πλαισιωμένο από καλύτερους κομπάρσους) και οι Μάβερικς (του 34άρη Νοβίτσκι και με ανανεωμένο υλικό).

Ποιος θα κατακτήσει το πρωτάθλημα; Ούτε αυτός που έχει μόνο ομοιογένεια, αλλά ούτε αυτός που έχει μόνο τα αστέρια. Δαχτυλίδι θα φορέσει η ομάδα που δεν θα θέλει περισσότερες από μία μπάλες, θα διαθέτει παίκτες που δεν παίζουν για τους αριθμούς τους αλλά για το σύνολο, αλλά παράλληλα θα είναι έτοιμοι και ικανοί να τη σηκώσουν στις πλάτες τους όταν χρειάζεται.

Follow @ChristosRobolis