Στου… Κουφού την πόρτα

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Η αποκάλυψη που έκανε προ ημερών ο Κώστας Κουφός μιλώντας στον «Ταχυδρόμο», πως το καλοκαίρι απέρριψε πρόταση πέντε εκατ. ευρώ για τριετές συμβόλαιο από τον Ολυμπιακό, ήρθε να επιβεβαιώσει τα όσα γράφονταν όλο το καλοκαίρι περί ενδιαφέροντος των δύο «αιωνίων» για την απόκτησή του. Αν μέχρι πρότινος πίστευα ότι ο 19χρονος σέντερ μπορεί να κάνει μεγάλη καριέρα, μετά από την απόφαση αυτή είμαι σίγουρος για αυτό…

Το «όχι» του Κουφού στο ελληνικό πρωτάθλημα μαρτυρά πάνω από όλα πως έχει φιλοδοξίες και αυτοπεποίθηση. Διαθέτει την πίστη πως μπορεί όχι απλώς να πλαισιώνει τους κορυφαίους κρατώντας τις πετσέτες του Ντερόν Ουίλιαμς και του Μεχμέτ Οκούρ, αλλά μελλοντικά να πρωταγωνιστεί ανάμεσά τους και να τους κάνει δικούς του… κουβαλητές. Δεν πρόκειται για ματαιοδοξία, ούτε για έναν ανέφικτο στόχο, αφού ο ίδιος δεν στηρίζεται σε τίποτε άλλο πέρα από την αγάπη του για το μπάσκετ και τη σκληρή δουλειά.

Όσοι τον έχουν γνωρίσει μιλούν για αδαμάντινο χαρακτήρα, που απευθύνεται ακόμη στους διαιτητές και τον προπονητή του λέγοντας «κύριε». Ακόμη θυμάμαι όσα μου είχε μεταφέρει ο συνάδελφος Τάσος Νικολόπουλος, ο οποίος είχε καλύψει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων στη Μαδρίτη το καλοκαίρι του 2007. Ο κορυφαίος παίκτης της ελληνικής ομάδας και μετέπειτα MVP της διοργάνωσης ήταν παράδειγμα προς μίμηση εκτός γηπέδων, μιλούσε στον Τύπο και «κοκκίνιζε», ενώ στη μέρα που η Εθνική είχε ρεπό μετά από συνεχή παιχνίδια αναζητούσε ένα ελεύθερο γήπεδο για να κάνει σουτ προκειμένου να κρατηθεί σε αγωνιστική εγρήγορση.

Η απόρριψη της πρότασης του Ολυμπιακού (ενδεχομένως και του Παναθηναϊκού, αλλά και λοιπών ευρωπαϊκών ομάδων) ήταν ένα ακόμη δείγμα γραφής του. Δεν είναι εύκολο να λες όχι σε 5 εκατ. ευρώ για τρία χρόνια με την προοπτική να είσαι ζάπλουτος από τα 22 σου και αντ’αυτού να προτιμάς να αγωνίζεσαι με λιγότερα από τα μισά, έστω και αν θα ανήκεις στο ΝΒΑ (θα πάρει ως το 2010 περίπου 2,3 εκατ. δολάρια, ενώ στη συνέχεια οι Τζαζ διατηρούν την οψιόν να τον κρατήσουν ή όχι). Μην ξεχνά κανείς πως πρόκειται για ένα παιδί που τώρα ξεκινά την επαγγελματική καριέρα του, μέχρι πρότινος δεν είχε κερδίσει ούτε δολάριο από το μπάσκετ και που αν μη τι άλλο δεν είχε εξασφαλίσει το μέλλον του. Δεν είναι λίγοι οι συνομήλικοί του, αθλητές και μη, που παίρνουν αποφάσεις ζωής με αποκλειστικό γνώμονα το χρήμα και σύντομα «κάθονται» στα εκατομμύριά τους και μένουν στάσιμοι.

Ο δρόμος που διάλεξε ο Κώστας Κουφός είναι ο δύσκολος. Δεν είναι απλό για έναν Έλληνα, έστω και με αμερικάνικη νοοτροπία και εκπαίδευση, να εισβάλει στο χώρο του ΝΒΑ και να κερδίσει τους πάντες με το καλημέρα. Τα πολλά λεπτά συμμετοχής και οι ελπιδοφόρες εμφανίσεις στο ξεκίνημα της περιόδου ίσως να ξεγέλασαν αρκετούς, αλλά η καθιέρωση δεν είναι εύκολο πράγμα. Σε μία ομάδα με «ψηλούς» όπως οι Μπούζερ, Οκούρ, Κιριλένκο και Μίλσαπ δεν υπάρχει πολύς χώρος για έναν «άγουρο» παίκτη, ο οποίος είχε μάθει να είναι ο σταρ στις ομάδες που αγωνιζόταν ως τώρα (στο κολέγιο ή στην εθνική Εφήβων) και τώρα καλείται να γίνει ρολίστας για πέντε ή δέκα λεπτά, να αντεπεξέλθει στον σκληρό ανταγωνισμό και να ανταποκριθεί στις τεράστιες «σωματικές» απαιτήσεις του ΝΒΑ.

Το παρήγορο για τον Κώστα Κουφό είναι ότι έχει δάσκαλο τον Τζέρι Σλόαν, έναν από τους λίγους προπονητές του ΝΒΑ με σαφές αγωνιστικό πλάνο και τόσο βαθιά γνώση του μπάσκετ, που δεν αρκείται απλά στο να αφήνει τους παίκτες τους να ξεδιπλώνουν ελεύθερα ή και ασύδοτα πολλές φορές τις αρετές τους, σε βάρος του ομαδικού συμφέροντος. Δίπλα του ο Έλληνας άσος μπορεί μόνο να γίνει καλύτερος, έστω και αν δεν αγωνίζεται πολύ. Ήδη ο πολύπειρος τεχνικός έχει διαγνώσει τις αδυναμίες του Κουφού, του τις έχει επισημάνει και δουλεύει με τους συνεργάτες του πάνω σε αυτές. Το πρόβλημα είναι πως όσο προχωρά η σεζόν και με τις συνεχείς αγωνιστικές υποχρεώσεις, ο χρόνος για ποιοτική προπόνηση είναι λιγότερος για κάθε ομάδα του ΝΒΑ, αφού το πρόγραμμα είναι φορτωμένο με ταξίδια και συνεχείς αγώνες.

Αγωνιζόμενος σε κάποια άλλη ομάδα, χαμηλότερου βεληνεκούς και με μικρότερους στόχους, θα μπορούσε να είχε πολύ μεγαλύτερους μέσους όρους, αλλά είναι αμφίβολο αν θα βελτιωνόταν σε συνθήκες «πραγματικού» μπάσκετ, αυτού δηλαδή που παίζεται στα play-offs του ΝΒΑ, στην Ευρώπη και που χρειάζεται από αυτόν η Εθνική ομάδα. Ο ίδιος-παρά την απογοήτευση που είναι φυσιολογικό να έχει περιοριζόμενος σε ρόλο θεατή-δεν τα παρατά και είναι αποφασισμένος να κάνει πράξη το American Dream, να γίνει ο πρώτος Έλληνας που θα πρωταγωνιστήσει στο ΝΒΑ. Έχει όλα τα στοιχεία-σε επίπεδο αθλητή, αλλά και χαρακτήρα-για να τα καταφέρει… Αν για οποιονδήποτε λόγο δεν συμβεί κάτι τέτοιο, οι πόρτες της Ελλάδας είναι ορθάνοικτες για αυτόν και είναι δεδομένο πως θα μπορούσε να μάθει πολλά δίπλα σε ανθρώπους-προπονητές, όπως ο Παναγιώτης Γιαννάκης και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

*Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο mesatiraketa@yahoo.com