Σπανούλη, άραξε!

Με μια εμφάνιση copy-paste εκείνης της περασμένης εβδομάδας απέναντι στη Λαμποράλ Κούτσα, ο Ολυμπιακός συνεχίζει να δίνει την αίσθηση πως ακόμη κι αν μείνει με τέσσερις παίκτες, θα νικά. Ή τουλάχιστον θα πέφτει στο τέλος μαχόμενος.

Με την άμυνά του σταθερά αποτελεσματική και την επίθεση εμφανώς βελτιωμένη παρά τις ελλείψεις, οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν ακόμη ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Και δεν αναφερόμαστε στην πρωτιά, καθώς μικρή σημασία μάλλον έχει αν τερματίσουν πρώτοι ή δεύτεροι στο γκρουπ, σε ένα Top 16 που μπορεί να σου φέρει στο δρόμο ως τρίτο έναν Παναθηναϊκό και ως τέταρτη μια… Ρεάλ. Το κέρδος του Ολυμπιακού είναι πολύ πιο σύνθετο.

Την ώρα που η Μακάμπι είναι με το ενάμισι πόδι εκτός, η Ρεάλ πασχίζει να «στριμωχτεί» στο τρένο για την επόμενη φάση κι ο Παναθηναϊκός (δείχνει να) επιβιβάστηκε σε αυτό δια πυρός και… Σμύρνης, ο αποδεκατισμένος Ολυμπιακός έχει φτάσει αισίως στο 7-1 παίζοντας συνεχώς με απουσίες και τα νεύρα των αντιπάλων του.

Οι τραυματισμοί βασικών παικτών, από τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη, μέχρι τον Λοτζέσκι και με μοναδική εξαίρεση τον Γιανγκ, έχουν αποδειχτεί-όσο παράδοξο και… ανάλγητο κι αν ακούγεται-κρυμμένη ευλογία για την ομάδα. Παίκτες που ήταν αναγκασμένοι να ζουν στη σκιά τους, με περιορισμένο ρόλο, χρόνο και χώρο να δράσουν, έχουν υποχρεωτικά βγει μπροστά, βρίσκουν ρυθμό, αυτοπεποίθηση και θέση στο rotation. Είναι αμφίβολο, λόγου χάρη, αν Σπανούλη παρόντος οι Χάκετ, Στρόμπερι και Αθηναίου θα είχαν την ευκαιρία να… ξεψαρώσουν, να νιώσουν παίκτες του Ολυμπιακού κι όχι «νέοι» υπό διαρκή κρίση και σύγκριση με… Σλούκα ή άλλους προκατόχους τους.

Την ίδια ώρα, Σπανούλης, Πρίντεζης και Λοτζέσκι, παίκτες που είχαν επιβαρυμένο καλοκαίρι λόγω Ευρωμπάσκετ, δεν αποκτούν απλώς τη δυνατότητα και τον απαιτούμενο χρόνο να… γιάνουν, αλλά και να φρεσκάρουν το ταλαιπωρημένο τους σώμα εν όψει του Top 16, όπου η παρουσία τους θα είναι απαραίτητη.

Όλα τα παραπάνω έχουν τη σφραγίδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου. Η εμπιστοσύνη που έδειξε σε παίκτες που αμφισβητήθηκαν του επιστρέφεται πολλαπλάσια από εκείνους με την απόδοσή τους στο γήπεδο. Παράλληλα πάθος, τακτική και συνοχή δεν λείπουν ποτέ από το παιχνίδι του Ολυμπιακού, έστω κι αν κατά διαστήματα εμφανίζεται η έλλειψη ποιότητας και ιδεών που είναι όμως απολύτως δικαιολογημένη από τις απουσίες παικτών που είναι αποτυπωμένοι στο επιθετικό DNA της ομάδας.

Κοινώς, όση υγεία ΔΕΝ αποπνέει ιατρικά ο καταραμένος από τραυματισμούς Ολυμπιακός, τόση «υγεία» αποπνέει σαν ομάδα με τη συμπεριφορά και την αντίδρασή της στις δυσκολίες που παρουσιάζονται στο δρόμο της.

Follow @ChristosRobolis