Προϊόν... γενετικής και δουλειάς

Η πρόκριση της Ελλάδας στον τελικό του Μουντομπάσκετ Εφήβων αποτελεί απόδειξη πως το ελληνικό μπάσκετ δεν έχει μόνο ένδοξο παρελθόν και σπουδαίο παρόν, αλλά και λαμπρό μέλλον. Φαίνεται πως μία αόρατη κλωστή δένει τις επιτυχίες του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φάνη και του Φασούλα, με αυτές του των Ρεντζιά, Παπανικολάου και Κακιούζη, εκείνες των Παπαλουκά, Διαμαντίδη, Σπανούλη και Παπαδόπουλου και πλέον των Παππά, Σλούκα, Παπανικολάου, Κασελάκη και των άλλων παιδιών.

Η νέα φουρνιά απέδειξε πως δεν έχει μόνο ταλέντο. Πάνω από όλα, παίζει σωστό, ώριμο και σύγχρονο μπάσκετ. Η ατομική ικανότητα υποτάσσεται στο ομαδικό συμφέρον, ίσως και σε βαθμό αφύσικο για την ηλικία των παιδιών, που σε τέτοιες ηλικίες δύσκολα χαλιναγωγούνται. Οι Έλληνες έφηβοι μεγάλωσαν θαυμάζοντας το ατομικό ταλέντο του Μάικλ Τζόρνταν, του Κόμπι Μπράιαντ και του Άλεν Άιβερσον, αλλά έχουν μάθει από πολύ νωρίς πως «η λέξη team δεν γράφεται με ‘Ι’ (σ.σ εγώ)», που λένε και οι Αμερικανοί.

Συνήθως σε αυτές τις ηλικίες, οι ομάδες παίζουν μπάσκετ αλάνας, με πολλή ντρίμπλα, ατομικές ενέργειες και ένας εναντίον ενός. Όχι όμως η ελληνική ομάδα. Το διάβασμα της αντίπαλης άμυνας, τα σπλιτ άουτ, τα πικ εν ρολ, η αναζήτηση του ελεύθερου συμπαίκτη και η συνέπεια στην άμυνα είναι στοιχεία που φαίνεται πως πλέον έχουν «εγγραφεί» στο μπασκετικό DNA των Ελλήνων. Είναι ίσως η πρώτη φορά που μπορούμε κάλλιστα να μιλήσουμε για ελληνική σχολή στο μπάσκετ, πέρα από άλλες παραδοσιακές όπως η γιουγκοσλάβικη, η λιθουανική, η ισπανική και η αμερικανική.

Φυσικά η... γενετική δεν αρκεί από μόνη της για να έρχονται αποτελέσματα σαν αυτά των Εφήβων. Χρειάζεται πολλή δουλειά, αφοσίωση και σοβαρότητα. Στοιχεία που επέδειξαν όλα αυτά τα παιδιά, διαφορετικά δεν εξηγείται η τεράστια ατομική και ομαδική βελτίωση σε σχέση με το περασμένο καλοκαίρι, όταν θριάμβευσαν στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Πύργου. Ο Νίκος Παππάς έχει γίνει πιο ομαδικός και ώριμος από ποτέ, ο Λεωνίδας Κασελάκης έχει μετατραπεί από ταπεινός εργάτης σε έναν πλήρη (σε άμυνα κι επίθεση) πάουερ φόργουορντ/σέντερ καλύπτοντας το κενό του άτυχου Ζήση Σαρικόπουλου, ο Βαγγέλης Μάντζαρης δείχνει ικανός να αποτελέσει τον άξιο συνεχιστή των Ελλήνων ψηλών γκαρντ, ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς έχει προσθέσει πολλά στοιχεία στο παιχνίδι του πλαισιώνοντας το «φονικό» του σουτ και πάει λέγοντας...

Πού να έπαιζαν όλοι τους βασικοί στις ομάδες που ανήκουν... Παρακαλώ τα DVD των αγώνων να σταλούν στις ομάδες της Α1 (και όχι μόνο) για να δουν τι έχουν στα χέρια τους και δεν το αξιοποιούν. Η Ελλάδα έχει πολύ ταλέντο και δεν χρειάζεται να περιμένουμε κάθε καλοκαίρι για να το διαπιστώνουμε.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com