Δύο «όχι» μέσα σε διάστημα λίγων ημερών στενοχώρησαν τους φίλους του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού. Περισσότερο όμως από πίκρα, οι αρνήσεις του Ρικ Πιτίνο και του Κώστα Σλούκα θα έπρεπε να προσφέρουν τροφή για σκέψη και προβληματισμό. Κι αυτό γιατί σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν, αιτία δεν ήταν τα χρήματα και όποιος έχει αυτή την πεποίθηση μάλλον αυταπατάται.
Γιαννακόπουλος και Αγγελόπουλοι έκαναν ό,τι περνούσε ή και ακόμη παραπάνω από το χέρι τους σε οικονομικό επίπεδο για να πείσουν ο μεν τον Αμερικανό τεχνικό και οι δε τον διεθνή γκαρντ να επιστρέψουν. Όμως, μεταξύ μας, ποιος από τους δύο εφαρμόζοντας «τετράγωνη» λογική και σκεπτόμενος πρώτα επαγγελματικά και όχι συναισθηματικά θα επέλεγε Ελλάδα;
Ο Πιτίνο ήταν μία όαση στο χάος του ελληνικού μπάσκετ ερχόμενος το Δεκέμβριο από τις ΗΠΑ. Η… παράτολμη απόφαση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου να τον προσεγγίσει απέδωσε γιατί είχε απέναντί του έναν κατατρεγμένο από την πουριτανική αμερικανική κοινωνία μετά από το σκάνδαλο στο Λούιβιλ προπονητή, που ήθελε να αποκαταστήσει την προπονητική του φήμη και να πείσει πως δεν ξόφλησε. Του πρόσφερε την επιστροφή από την υποχρεωτική αγρανάπαυση, ένα προπονητικό «καταφύγιο», καλά χρήματα, ένα φιλόδοξο πρότζεκτ και μια διαφορετική εμπειρία που υπό άλλες συνθήκες δεν θα βίωνε στα 66 του. Όμως ο Πιτίνο φαίνεται πως αντιμετώπισε το πέρασμά του από την Ελλάδα σαν μια εξωτική περιπέτεια. Σα να πηγαίνεις διακοπές σε κάμπινγκ, να απολαμβάνεις την «άγρια» εμπειρία μακριά από τον πολιτισμό, αλλά να γνωρίζεις καλά μέσα σου πως όλο αυτό δεν είναι για χόρταση και πως η κανονικότητά σου είναι εντελώς διαφορετική.
Ο Σλούκας φάνταζε ο ιδανικός ηγέτης για την επόμενη μέρα στα μάτια των φίλων του Ολυμπιακού. Στο απόγειο της μπασκετικής του ακμής, με αρκετά ποιοτικά χρόνια καριέρας μπροστά του και ίσως ένα απωθημένο μέσα του να αποδείξει πως μπορεί να ηγηθεί των «ερυθρόλευκων» επιστρέφοντας με εντελώς διαφορετικούς όρους και ρόλο σε σχέση με την πρώτη του θητεία. Όμως γνωρίζοντας τα προβλήματα στην Ελλάδα κι έχοντας όλη την Ευρώπη στρωμένη στα πόδια του, προτίμησε την ασφάλεια (ή αν θέλετε τη μικρότερη… ανασφάλεια) της Φενέρμπαχτσε.
Όποιος εξακολουθεί να αποδίδει τις «χυλόπιτες» από Πιτίνο και Σλούκα σε οικονομικούς λόγους, μάλλον βρίσκει την εύκολη δικαιολογία των τελευταίων ετών στην οικονομική κρίση, τα μειωμένα ελληνικά μπάτζετ σε αντιδιαστολή με τα… απεριόριστα του ανταγωνισμού στην Ευρωλίγκα και τη μειωμένη φορολογία σε άλλα κράτη σε σχέση με τη δυσβάσταχτη της Ελλάδας. Σίγουρα όλα αυτά έχουν παίξει ρόλο σε αντίστοιχες αρνήσεις στο παρελθόν, αλλά όχι αυτή τη φορά. Όχι στις περιπτώσεις Πιτίνο και Σλούκα…
Ποιος σοβαρός επαγγελματίας θα επέλεγε ένα πρωτάθλημα που θα έπαιζε χωρίς ουσιαστικό ανταγωνισμό, αφού καταπώς φαίνεται του χρόνου οι «αιώνιοι» δεν θα παίζουν στην ίδια κατηγορία; Που θα γνώριζε πως ομάδες αποχωρούν από τα παιχνίδια ή δεν κατεβαίνουν καν σε αυτά επηρεάζοντας από αποτελέσματα, μέχρι τελική κατάταξη και υποβιβασμούς; Που ψηφίζεται αναδιάρθρωση η οποία δεν μπορεί να εφαρμοστεί και που οι συσκέψεις επί συσκέψεων δείχνουν να μην οδηγούν πουθενά; Που υπάρχουν από τη μια τεράστιες διακοπές στη δράση και από την άλλη αγώνες ανά δύο μέρες για να… πάμε και διακοπές; Που υπάρχουν προβλήματα σε διαιτησία, οργάνωση και προγραμματισμό και οι χορηγοί αναζητούνται με το κιάλι; Που τα ban από τη FIBA σκάνε συνεχώς και ελάχιστοι πληρώνονται με συνέπεια; Που στα γήπεδα κινδυνεύεις από το να σου ανοίξουν το κεφάλι μέχρι να βγάλεις καρκίνο ως παθητικός καπνιστής; Που ακόμη και στα μεγαλύτερα γήπεδα της χώρας υπάρχουν ζητήματα από τη θέρμανση μέχρι και το ζεστό νερό; Που ελλείψει αντιπάλου στην Ελλάδα θα κριθείς αποκλειστικά από τα πεπραγμένα στην Ευρωλίγκα κι αν εκεί δεν φτάσεις στον ήδη αδιανόητα δύσκολο στόχο του Final Four θα κριθείς αποτυχημένος; Που σε μια στραβή κινδυνεύεις από το να επιστρέψεις στη βάση σου με το πούλμαν μέχρι να σε υποδεχτούν κλωτσηδόν γυρίζοντας να πάρεις το αυτοκίνητό σου; Που πολλά ΜΜΕ ψάχνουν ευκαιρία να σε απαξιώσουν στην πρώτη ευκαιρία, είτε από εμπάθεια, είτε κατ’ εντολή, είτε από μπασκετική άγνοια; Η λίστα είναι πραγματικά ατελείωτη…
Για να παραβλέψεις όλα τα παραπάνω, και να έρθεις πλέον στην Ελλάδα θα πρέπει τρία τινά να συμβαίνουν: είτε να μην έχεις άλλες επαγγελματικές επιλογές, είτε η οικονομική προσφορά να είναι πολύ ανώτερη από τις «Σειρήνες» του εξωτερικού, είτε να μιλήσει το συναίσθημα. Και την τελευταία φορά που τσέκαρα, Πιτίνο και Σλούκας είχαν πολλές ευκαιρίες για την καριέρα τους, οι προτάσεις που τους έγιναν ήταν μεν εξαιρετικές αλλά όχι τόσο που δεν θα μπορούσαν να αρνηθούν, ενώ ούτε ο μεν ήταν από μικρός μέλος της Panatha USA, ούτε ο δε μεγάλωσε με αφίσα του Ζιοβάνι στο δωμάτιό του…
Την επόμενη φορά που Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός θα θελήσουν να πείσουν ένα μεγάλο όνομα και με ζήτηση στο εξωτερικό να έρθει στα μέρη μας, πέρα από μια εξαιρετική οικονομική προσφορά, όπως έκαναν και τώρα, καλό θα ήταν να φροντίσουν με τις ενέργειές τους (και φυσικά σε συνεργασία με τις άλλες ομάδες αλλά και τους φορείς) να προσφέρουν ένα ελκυστικό κι όχι απωθητικό περιβάλλον στους εκλεκτούς προπονητές ή παίκτες τους. Ειδάλλως, οι αρνήσεις αυτές θα είναι μόνο η αρχή και οι επόμενες θα είναι από πολύ λιγότερο λαμπερά ονόματα από έναν Hall of Famer προπονητή και έναν All Starter της Ευρωλίγκας.
*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.
Follow @ChristosRobolis
ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
_105317.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
