Παππάς και… ευλόγησον

Δε λέμε, ωραίο το τραγουδάκι του BD Foxmoor για τον Νίκο Παππά, αλλά στην περίσταση αρμόζει περισσότερο το… μελό «Τόσα καλοκαίρια, μου’ χαν φύγει από τα χέρια».

Για όποιον δεν το κατάλαβε, ο τύπος που είχε 20 πόντους, 4 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 3 κλεψίματα στην πρεμιέρα με την Ισλανδία έκανε επίσημο ντεμπούτο με την Εθνική σε μεγάλη διοργάνωση. Και σε αντίθεση με τα τρεμάμενα χέρια, το θολό βλέμμα και το ασήκωτο άγχος που συναντάται σχεδόν κατά κανόνα σε κάθε ντεμπούτο, ο Παππάς είχε χέρι-αλφάδι, σιγουριά στο βλέμμα και περίσσια αυτοπεποίθηση.

Λογικό, μεν, γιατί δεν πρόκειται για άβγαλτο παιδαρέλι, αλλά ποτέ δεδομένο για κανέναν. Η πρώτη φορά είναι για όλους πρώτη φορά. Ο Παππάς έφτασε με «κλεισμένα» τα 27 να παίζει στην Εθνική, αλλά μοιάζει αποφασισμένος και κυρίως έτοιμος να προσφέρει με τόκο όσα στερήθηκε η επίσημη αγαπημένη από εκείνον για τόσα καλοκαίρια.

Ο ίδιος δεν υστερούσε σε ταλέντο των Σλούκα, Παπανικολάου ή Μάντζαρη που απέκτησαν νωρίτερα από τον ίδιο ρόλο σε τοπ επίπεδο και θέση στην Εθνική. Ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας του, που για τους αυστηρούς είναι απλώς… κωλοπαιδισμός και για άλλους ωμή ευθύτητα που σπανίζει, είναι βέβαιο πως δεν βοήθησε. Το ταμπεραμέντο του δεν άλλαξε (γιατί, αλλάζει ποτέ κανένας;) αλλά η αγωνιστική ωριμότητα που απέκτησε βρίσκοντας ταυτόχρονα ισορροπία μεταξύ επίθεσης και άμυνας τον κατέστησαν πολύτιμο σε Παναθηναϊκό. Πλέον και Εθνική.

Οι προκάτοχοι του ελληνικού πάγκου, Ζούρος, Τρινκιέρι και Κατσικάρης, δεν είχαν καμία διάθεση για υποχωρήσεις. Ίσως να ένιωθαν πως δεν είχαν καν ανάγκη έναν παίκτη που έμοιαζε βαλτωμένος. Ο Κώστας Μίσσας γνωρίζοντας καλύτερα τα κουμπιά του και τις ανάγκες της Εθνικής παρουσιάστηκε πιο διαλλακτικός. Και ο Παππάς τον ανταμείβει ήδη, όπως και ο Τσάβι Πασκουάλ που έστω και μετά από μήνες στον πάγκο βρήκε κώδικα επικοινωνίας.

Δεν χωρά αμφιβολία πως ο Παππάς αποτελεί όπλο. Κι όπως όλα τα όπλα, εξαρτάται από το χειριστή του πώς θα το χρησιμοποιήσει. Αν θα το αξιοποιήσει για να αντιμετωπίσει τους «κακούς» ή θα το αφήσει σε λάθος χέρια και θα υπάρξει κανένα ατύχημα. Όσοι θεωρούν πως έχουν περισσότερα να χάσουν από το να κερδίσουν αξιοποιώντας το αναμφισβήτητο ταλέντο του αναλαμβάνουν και το ρίσκο να πληρώσουν κάποια «αστοχία» του. Όσοι βλέπουν λιγότερα τα συν από τα πλην, απλώς δεν ρισκάρουν. Ο Κώστας Μίσσας επέλεξε τον πρώτο δρόμο κι αν μετά την είδηση για το επεισόδιο Παππά-Μπουρούση φάνηκε να δικαιώνει τους διαφωνούντες, με την εμφάνιση της πρεμιέρας δικαιώνεται ο ίδιος.

ΥΓ: Επιτρέψτε μας να αποφύγουμε τις υπεραναλύσεις για ένα ματς με αντίπαλο που έπαιξε 30 και πλέον λεπτά χωρίς σέντερ και με ανορθόδοξα σχήματα ισοϋψών. Ήταν απλώς ένα ιδιαίτερο παιχνίδι, από το οποίο μπορούσες να χάσεις πολλά και να μην κερδίσεις τίποτα. Ασφαλέστερες κρίσεις για το πού οδεύει η Εθνική θα έχουμε το Σαββατοκύριακο, απέναντι σε «κανονικές» ομάδες, όπως η Γαλλία και η Σλοβενία.

Follow @ChristosRobolis