Παναθηναϊκός στο σωστό δρόμο, αλλά με ανάγκη ενέργειας

Μια βραδιά που φαινόταν να εξελίσσεται εύκολα, έφτασε στα πρόθυρα μιας ήττας-σοκ αλλά η κατάσταση διορθώθηκε στην παράταση. Ο Παναθηναϊκός Superfoods είναι εμφανές πως βρίσκεται αγωνιστικά σε καλό αγωνιστικό μονοπάτι, αλλά είναι επίσης εμφανές ότι αυτή τη στιγμή το διαβαίνει με λίγους «στρατιώτες». Και λίγο έλειψε να το πληρώσει ακριβά για δεύτερη σερί αγωνιστική στην Ευρωλίγκα.

Όσο υπάρχει βενζίνη στο ντεπόζιτο, οι «πράσινοι» με τα αθλητικά τους σχήματα είναι ικανοί να στραγγαλίσουν τον αντίπαλο. Κράτησαν τη Μακάμπι στους 14 πόντους στα πρώτα 15 λεπτά και στους 30 στα 25’ έχοντας πίεση στην μπάλα, καλές αλλαγές στα σκριν και εξαιρετικές προσωπικές άμυνες. Μετά το 46-30 ο Παναθηναϊκός δεν χαλάρωσε επειδή οι παίκτες του σκέφτονταν τον… συμπαθή Κολοσσό ή… πού θα πάνε μετά το ΟΑΚΑ. Η χαλάρωση δεν είναι πάντα αποτέλεσμα αδιαφορίας, αλλά στην προκειμένη περίπτωση μάλλον έλλειψης ενέργειας. Οι παίκτες του Πασκουάλ είπαν σχεδόν αντανακλαστικά να ξαποστάσουν, έδωσαν θάρρος στον «χωριάτη» κι αυτός λίγο έλειψε να τους ανέβει στο κρεβάτι. Το ένστικτο αυτοσυντήρησης, αλλά και τα «ηρωικά» των αντιπάλων που θέλησαν να καρπωθούν την ανατροπή για να δικαιολογήσουν τα παχυλά συμβόλαιά τους, αρκούσαν στο τέλος για να σωθεί η νίκη, που όμως δεν πρέπει να κρύψει κάτω από το χαλί τα προβλήματα.

Είναι σαφές πως ο Τσάβι Πασκουάλ μετρώντας ελάχιστες μέρες στον πάγκο της ομάδας, ακόμη λιγότερες κανονικές προπονήσεις (κι όχι χαλαρώματα πριν από αγώνες) και δίχως καμία παρέμβαση στο ρόστερ, αλλά πάντα με την «υποχρέωση» να νικήσει, επέλεξε να περιορίσει το rotation. Να χρησιμοποιήσει τα σχήματα που λειτουργούν καλύτερα και να αποφύγει την επιμονή σε αυτά που παρουσιάζουν δυσλειτουργίες. Να βάλει παίκτες που ανταποκρίνονται καλύτερα στους ρόλους τους και να αποφύγει πειράματα και ευκαιρίες παρά μόνο σε καταστάσεις ανάγκης. Και λογικά είναι στο πλάνο του με την πάροδο του χρόνου να μεγαλώσει το rotation και το playbook της ομάδας του. Οι ασφαλείς επιλογές που κάνει στο ξεκίνημα της θητείας του ο Πασκουάλ έχουν αποτέλεσμα στις περισσότερες περιπτώσεις (είναι εμφανής η πρόοδος της ομάδας σε χημεία, συνεργασίες, άμυνα και λιγότερο επίθεση), αλλά ενέχουν και τον κίνδυνο της εξάντλησης. Κι όταν απέναντί σου βρίσκεται μια ομάδα με την ποιότητα της Μακάμπι, έστω και χωρίς αρχές παρά με ασυδοσία στο παιχνίδι της, ο κίνδυνος να το πληρώσεις είναι μεγαλύτερος.

Είμαστε ακόμη στο Νοέμβριο, ο Μάικ Τζέιμς θα επιστρέψει (σταδιακά) το Δεκέμβριο και το καλεντάρι δεν χαρίζεται σε κανέναν. Να, για παράδειγμα, την άλλη εβδομάδα ο Παναθηναϊκός πάει στη Μαδρίτη για να παίξει με τη Ρεάλ την Τετάρτη και από το αεροπλάνο της επιστροφής θα πάει στο ΟΑΚΑ γιατί την Παρασκευή υπάρχει Ολυμπιακός και τρεις μέρες μετά παίζει με τον Άρη στη Θεσσαλονίκη. Η επιλογή να μην αποκτηθεί γκαρντ, που μοιάζει και το πιθανότερο αυτή τη στιγμή, είναι ένα υπολογισμένο μεν, αλλά… ρίσκο. Εφόσον ΚΑΕ και Πασκουάλ επιλέξουν ότι ένας επιπλέον περιφερειακός είναι αχρείαστος, αποτελεί αναγκαιότητα να ανοίξει το rotation, να πάρουν περισσότερα λεπτά όχι μόνον ο Μποχωρίδης (που έδειξε ξανά ότι μπορεί), αλλά και ο Παππάς, ο Μπουρούσης, ο Φώτσης, ακόμη και ο Πατ Καλάθης με τον Χαραλαμπόπουλο. Ειδάλλως η μηχανή θα τρέχει με τις… αναθυμιάσεις, οι «βασικοί» θα φλερτάρουν με την υπερκόπωση ή (ακόμη χειρότερα) με τραυματισμούς και το πρόβλημα θα γίνει μεγαλύτερο.

Για την ώρα, ο Παναθηναϊκός κρατά πως γίνεται ομάδα με αρχές και σαφές πλάνο, παραμένει σε τροχιά οκτάδας με νίκες σε όλα τα must win παιχνίδια και καμία ήττα εκτός προγράμματος, αλλά και πως αναδεικνύει διαφορετικούς πρωταγωνιστές σε κάθε ματς, πέραν της σταθερής αξίας του Καλάθη. Στη Μόσχα λεγόταν Νίκολς, στο Μπάμπεργκ Φελντέιν, με Ερυθρό Αστέρα Γκιστ, στην Εφές Ρίβερς και με τη Μακάμπι Σίνγκλετον.

Follow @ChristosRobolis