Η πρώτη εβδομάδα μετά τη διακοπή έκλεισε με δύο σπουδαίες νίκες στην Ευρωλίγκα και τους «αιώνιους» να κάνουν τις καλύτερες και πιο ολοκληρωμένες εμφανίσεις τους στη σεζόν και μάλιστα σε αφιλόξενα περιβάλλοντα και μακριά από τη θαλπωρή και τον-συχνά-παραμορφωτικό καθρέφτη του ΟΑΚΑ ή του ΣΕΦ. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός πατούν γερά στην εξάδα και διεκδικούν με αξιώσεις πλεονέκτημα έδρας μετά τους θριάμβους σε Μαδρίτη και Κάουνας που έχουν πολλά κοινά σημεία αναφοράς και τη σφραγίδα των προπονητών τους.
Όπως έχασε το Κύπελλο με μια… δήλωση, κέρδισε τη Ρεάλ ο Αταμάν
Ο Εργκίν Αταμάν επικρίθηκε δικαίως για τον τρόπο που διαχειρίστηκε το Final 8. Η υποτίμηση του θεσμού, από τη συνέντευξη Τύπου πριν το ταξίδι στο Ηράκλειο και τις δηλώσεις που έκανε στο τετραήμερο στην Κρήτη όχι μόνο πέρασαν λάθος μήνυμα ακόμη και στους παίκτες, αλλά έμοιαζαν να προετοιμάζουν και την αποτυχία αμπαλαρισμένη με δικαιολογίες που δεν έπειθαν κανέναν. Ο Τούρκος προπονητής διαχειρίστηκε, ωστόσο, άψογα την πρώτη κρίση της σεζόν. Όχι αγωνιστικά, αφού ουσιαστικά δεν είδε τους παίκτες του μέχρι την προπαραμονή του αγώνα με τη Ρεάλ, αλλά πνευματικά. Όταν του επισημάνθηκε πριν το ματς της Μαδρίτης πως ο Παναθηναϊκός θα έπαιζε με την καλύτερη ομάδα της Ευρωλίγκας με μιάμιση προπόνηση, εκείνος αυτή τη φορά δεν έμοιαζε να προετοιμάζει τη δικαιολογία για μια πολύ λογική ήττα. Αντ’ αυτού, έδειξε εμπιστοσύνη στους παίκτες του, σαν σε κάλεσμα πως περιμένει την αντίδρασή τους, κι αυτοί υπάκουσαν και τον δικαίωσαν. Εξ ου και το σχετικά διευρυμένο-για τα... αταμανικά δεδομένα-ροτέισον της Μαδρίτης από τους… εξίμισι του Κυπέλλου στους οκτώμισι παίκτες, παρά τις απουσίες Βιλντόσα και Αντετοκούνμπο.
Ασφαλώς, ωστόσο, επειδή κανένα παιχνίδι δεν κερδίζεται με… δηλώσεις, ο Παναθηναϊκός κατέθεσε στο παρκέ την καλύτερη φετινή εκδοχή του. Αυτή όπου η γνωστή σκληράδα και αποτελεσματικότητα στην άμυνα που οδήγησε σε 19 λάθη ολόκληρη Ρεάλ, «ποτίστηκε» από ένα σπουδαίο επιθετικό παιχνίδι. Η επιστροφή του Σλούκα στις εργοστασιακές ρυθμίσεις απάλλαξε τον Ναν από καθήκον να τρέχει σχεδόν όλα τα plays καθιστώντας την επίθεση μονότονη και τους συμπαίκτες του συχνά διακοσμητικούς, ο Παναθηναϊκός απέκτησε αποστάσεις, ποικιλία και πλουραλισμό, έγινε απρόβλεπτος, είχε ισορροπία κοντά και μακριά από το καλάθι και δείχνοντας χαρακτήρα σε κάθε προσπάθεια αντεπίθεσης των Μαδριλένων, πήρε μια νίκη πολύτιμη βαθμολογικά αλλά όχι μόνο. Μια νίκη-οδηγό, αφού του υποδεικνύει ποιος είναι ο σωστός τρόπος να παίζει και να κερδίζει κάνοντας περισσότερους παίκτες του χαρούμενος, αλλά και που γιγαντώνει την αυτοπεποίθηση της ομάδας εν όψει της τελικής ευθείας της σεζόν.
Ολυμπιακός… περίπου σαν πέρσι και ο ήρεμος Μπαρτζώκας
Ο Ολυμπιακός βρίσκεται στην καλύτερη φόρμα της σεζόν στο ιδανικό σημείο της. Αγγίζοντας τα όρια της υπερβολής, η εικόνα στο Κάουνας ήταν ό,τι πλησιέστερο είδαμε φέτος σε σχέση με την περσινή πυραυλοκίνητη ομάδα που τερμάτισε πρώτη στην κανονική περίοδο, ανάγκασε όλη την Ευρώπη να υποκλιθεί στο μπάσκετ της και έχασε για ένα σουτ την Ευρωλίγκα.
Οι τέσσερις σημαντικές απουσίες αντισταθμίστηκαν από την εξαιρετική κατάσταση των παρόντων και ο προπονητής φαίνεται πως απαλλάχθηκε από την «υποχρέωση» να τους βάλει όλους να παίξουν. Κάπως έτσι ο Γουόκαπ δεν έχασε ποτέ τον τρομερό ρυθμό που είχε από το πρώτο λεπτό σε άμυνα, δημιουργία και (κερασάκι στην τούρτα) πολύ σκορ, ο ΜακΚίσικ που είναι ξανά στο 100% σωματικά δεν χρειάστηκε να ανησυχεί μην επιστρέψει στον πάγκο συγκεράζοντας την elite αθλητικότητά του με άριστες επιλογές και διάβασμα που θα ζήλευε πλέι μέικερ, ενώ Φαλ και Ράιτ κάλυψαν επαρκέστατα το «5». Το είχαμε ξαναπεί, ο τραυματισμός του Μιλουτίνοφ σε συνδυασμό με την επάνοδο του Φαλ σε καλή κατάσταση και την απόκτηση του Ράιτ έχουν προσδώσει ποικολομορφία στη front line της ομάδας, με περισσότερες επιλογές επιθετικά από το ποστάρισμα του Σέρβου ή το inside-out παιχνίδι του Γάλλου, αφού ο Αμερικανός προσφέρει τις διαστάσεις του πικ εν ρολ και του παιχνιδιού πάνω από τη στεφάνη, ενώ ο Πετρούσεφ στα περάσματά του από το «5» δίνει το εξτραδάκι του παιχνιδιού με πρόσωπο και της απειλής από μακριά.
Κάπως έτσι ο Γιώργος Μπαρτζώκας εμφανίστηκε χθες πιο ήρεμος από ποτέ, για τα δικά του δεδομένα, αφήνοντας τον Αντρέα Τρινκιέρι να απασχολεί τον Λιθουανό σκηνοθέτη με τις αντιδράσεις του. Ο συχνά υπέρμετρος εκνευρισμός του «σκακιστή» σε προγενέστερα στάδια της σεζόν είχε να κάνει, ασφαλώς, με την ανησυχία του γιατί δεν λειτουργούσε αυτό που είχε χτίσει, αλλά βλέποντας πλέον τον Ολυμπιακό να ρολάρει, ήταν στο Κάουνας πιο ζεν από ποτέ.
Η μεγαλύτερη πρόοδος του Ολυμπιακού, όπως και του Παναθηναϊκού στη Μαδρίτη, αφορά στην επίθεσή του. Η ομάδα που πάσχιζε να φτάσει στους 70-75, ειδικά μακριά από το ΣΕΦ, έβαλε 95 στην «καυτή» έδρα μιας σκληροτράχηλης άμυνας, είχε ροή, διαρκή κίνηση, ελάχιστη ντρίμπλα και πολλές επιλογές. Όπως λατρεύει δηλαδή ο προπονητής του. Καμία σχέση με ό,τι βλέπαμε μέχρι τέλη Γενάρη δηλαδή.
Έρχεται με… δρασκελιές ο «εμφύλιος»
Με αυτά και με αυτά, ο «εμφύλιος» στα playoffs της Ευρωλίγκας μοιάζει να κερδίζει πόντους σε πιθανότητες, αν κι ακόμη απομένουν επτά αγωνιστικές. Το αντάμωμα μεταξύ τους από τις θέσεις 4-5 ή 3-6 μοιάζει να έρχεται καταπάνω μας με δρασκελιές και δεν ξέρουμε αν πρέπει να χαρούμε, να λυπηθούμε ή να βλασφημήσουμε.
Να χαρούμε, γιατί, μετά από χρόνια η Ελλάδα διαθέτει ταυτόχρονα και τις δύο ομάδες της στην Ευρωλίγκα σε top επίπεδο και θα μας προσφέρουν εγγυημένα μια σπουδαία σειρά...
Να λυπηθούμε, γιατί, έτσι μεν θα έχουμε σίγουρα μία ομάδα στο Final 4 του Βερολίνου αλλά όχι και τις δύο όπως θα μπορούσαν για να αναβιώσουν το 2009...
Και να βλασφημήσουμε γιατί αφενός μεν υπάρχει ο κίνδυνος η αλληλοεξόντωση και η γιγάντωση των συναισθημάτων μιας τέτοιας τιτανομαχίας μπορεί να εκτροχιάσει αμφότερους από τον τελικό στόχο, αφετέρου γιατί η τοξικότητα είναι ικανή να λερώσει την ομορφιά του ανταγωνισμού που μπορούν να χαρίσουν οι δύο αυτές ομαδάρες...
*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, τα πάντα. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.
Follow @ChristosRobolis