Όχι (ακόμη) τόσο καλός ο Παναθηναϊκός

Δε χρειάζεται, δε, να είναι κανείς σπουδαίος γνώστης του μπάσκετ για να διαπιστώσει πως ο Παναθηναϊκός έχασε το ματς με τον Ερυθρό Αστέρα σε ένα δεκάλεπτο. Οι «πράσινοι» δεν εξαργύρωσαν παρά στον ελάχιστο βαθμό την πολύ καλή εικόνα τους στο πρώτο 15λεπτο, κυρίως λόγω της φτωχής τους επιθετικής παρουσίας που δεν μετέτρεψε σε σκορ ό,τι καλό γινόταν στα μετόπισθεν. Απεναντίας πλήρωσαν και με το παραπάνω την εφιαλτική τους τρίτη περίοδο, όταν τίποτα δεν λειτούργησε ΚΑΙ στις δύο πλευρές του παρκέ.

Ο Παναθηναϊκός γύρισε το διακόπτη στην τέταρτη περίοδο, αλλά τα «καύσιμα» δεν έφταναν για τη μεγάλη ανατροπή, παρότι το πάλεψε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Και-σύμφωνοι-ο Γουίλιαμς ήταν αυτός που με 14 πόντους στο διάστημα αυτό εξαπέλυσε την αντεπίθεση, αλλά η αφετηρία της ήταν η άμυνα. Το κοντό σχήμα που επέλεξε ο Τζόρτζεβιτς, με Χάντερ στο «5» και τον Πάβλοβιτς στο «4» (ή αργότερα τον Γκιστ) έκανε πιο κινητική και πιεστική την άμυνα αποσυντονίζοντας τους αντιπάλους που είχαν… ξεσαλώσει απέναντι σε Ραντούλιτσα και Κούζμιτς. Να, λοιπόν, η χρησιμότητα ενός αθλητικού ψηλού, που πολλοί βιάστηκαν να αμφισβητήσουν θεωρώντας πως το πρόβλημα της ομάδας ήταν μόνο η λειψανδρία στα γκαρντ.

Είναι σαφές πως χάθηκε μια χρυσή ευκαιρία. Όχι μόνο για να κρατά ο Παναθηναϊκός αποκλειστικά στα δικά του χέρια τη δεύτερη θέση, χωρίς καν να κυνηγά το +9 απέναντι στη Λοκομοτίβ Κουμπάν, αλλά και για να εξασφαλιστεί το μίνιμουμ της τρίτης θέσης, που λογικά αποτρέπει πιθανή συνάντηση με την πιο αξιόπιστη ομάδα του Top 16, την ΤΣΣΚΑ, και αυτή τη στιγμή μοιάζει πιθανότερο να οδηγεί σε play offs με τη σε καμία περίπτωση ανίκητη Λαμποράλ Κούτσα. Αν, δε, οι «πράσινοι» χάσουν από την ομάδα του Μπαρτζώκα, μπορεί να κινδυνεύσουν ακόμη και να μείνουν εκτός…

Στα… καλά νέα, ο Παναθηναϊκός έβγαλε αντίδραση. Σε αντίστοιχα παιχνίδια στο πρόσφατο παρελθόν παραδινόταν στη μοίρα του και δεν είχε απαντήσεις. Αυτή τη φορά έπεσε μεν, αλλά όχι αμαχητί. Και ακόμη πιο σημαντικό είναι πως στην προσπάθεια για ανατροπή πρωτοστάτησαν οι «νέοι». Ο Χέινς με κρίσιμους πόντους στο τρίτο δεκάλεπτο και καλή άμυνα στο τέταρτο, ο Γουίλιαμς που είναι ο μοναδικός παίκτης που μπορεί να προσφέρει σκορ εκτός συστήματος (με εξαίρεση τον παροπλισμένο Παππά) και ο Χάντερ που έκανε ενθαρρυντικό ντεμπούτο. Μπορεί να είναι άτεχνος και άπειρος, αλλά έδειξε ικανοποιητικό βαθμό προσαρμογής στις περιστροφές και θα δώσει λύσεις με τα αθλητικά του προσόντα είτε δίπλα στον Γκιστ είτε αντί αυτού.

Ο Παναθηναϊκός σίγουρα δεν είναι (ακόμη) τόσο καλός όσο πίστεψαν πολλοί, που ορμώμενοι ή μάλλον παρασυρόμενοι από τις διαδοχικές νίκες και τις πειστικές εμφανίσεις άρχισαν να κάνουν όνειρα για το έβδομο χωρίς καν να έχει εξασφαλιστεί η πρόκριση στα play offs. Όμως πείθει στη νέα του βερσιόν πως μπορεί να γίνει όσο καλός χρειάζεται για να ονειρεύεται μέχρι και το Βερολίνο.

ΥΓ: Θα το πούμε κι ας γίνουμε, κατά ορισμένους, κακοί: ο αποκλεισμός Παπαγιάννη, Χαραλαμπόπουλου και Μποχωρίδη από τη δωδεκάδα (μην ξεχνάμε και τον Παππά) μειώνει δραματικά το ελληνικό στοιχείο του Παναθηναϊκού. Και σε παιχνίδια σαν αυτό με τον Ερυθρό Αστέρα ορισμένοι θα μπορούσαν σίγουρα να ανταποκριθούν καλύτερα από κάποιους ξένους. Σύμφωνοι, ριζική ελληνοποίηση και πρωταθλητισμός δύσκολα γίνονται ταυτόχρονα, αλλά αυτός δεν ήταν ένας (ίσως και ο βασικός) λόγος που απολύθηκαν Πεδουλάκης και Ιβάνοβιτς;

Follow @ChristosRobolis