Όπως παλιά, το ’07 και το ‘09

Τα δύσκολα για την Εθνική πέρασαν κι ακολουθούν τα δυσκολότερα. Η ομάδα του Ηλία Ζούρου, αφού απέδειξε πως παρά το... νεαρό της ηλικίας της μπορεί να αντιδράσει όταν βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, καλείται πλέον να τα καταφέρει απέναντι σε ισχυρότερους αντιπάλους από αυτούς που αντιμετώπισε στην πρώτη φάση.

Γράφει από το Βίλνιους, ο Χρήστος Ρομπόλης

Η Σλοβενία (και ακολούθως η Ρωσία) είναι κατά πολύ ανώτερη των ομάδων με τις οποίες κοντραρίστηκε η Εθνική μέχρι τώρα. Το υλικό της δεν προκαλεί τρόμο, ίσως διαθέτει πολύ λιγότερο ταλέντο από τα προηγούμενα χρόνια, αλλά αποδεικνύεται στην πράξη πως πρόκειται για ομάδα με αρχές. Αυτές που της έχει επιβάλει ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς. Πείτε τον προπονητή μίας άλλης μπασκετικής εποχής, πείτε τις τακτικές του απαρχαιωμένες, πείτε την εμμονή του στην άμυνα ζώνης αναχρονιστική, πείτε τις ομάδες που κατά καιρούς έχει προπονήσει εχθρούς του αθλήματος (όπως η αποκρουστική Λιμόζ της δεκαετίας του 1990). Ουδείς όμως αμφισβητεί πως είναι ένας μετρ της τακτικής και μέγας σκακιστής του παρκέ.

Ελλάδα και Σλοβενία σε αυτό το Ευρωμπάσκετ έχουν αρκετά κοινά. Πέραν των σημαντικών απουσιών, με τις οποίες έχουν πάψει να ασχολούνται οι προπονητές τους και καλό θα ήταν να το πράξουν όλοι οι υπόλοιποι, είναι αμφότερες ομάδες με σημείο αναφοράς την άμυνα, έφεση στα ριμπάουντ και υψηλά ποσοστά... αστοχίας από μακριά.

Η Εθνική θα πρέπει να αποδειχτεί ανθεκτική στο ξύλο που θα παίξουν οι αντίπαλοι. Πρέπει να μάθει όχι απλώς να τις ρίχνει προστατεύοντας το καλάθι της, αλλά όταν τις τρώει στο άλλο μισό του παρκέ να... αντέχει και να μη χάνει τη συγκέντρωση και τον προσανατολισμό της. Το πρώτο τεστ με σκληροτράχηλο αντίπαλο, όπως οι Σκοπιανοί, ήταν αποτυχημένο. Κροατία και Μαυροβούνιο ήταν ομάδες άναρχες και με επιθετικούς προσανατολισμούς, ενώ Βοσνία και Φινλανδία δεν διέθεταν αρκετή ποιότητα για να πονοκεφαλιάσουν την ελληνική ομάδα. Πέραν του ξύλου, η ελληνική ομάδα θα πρέπει να αποφύγει τα «νεκρά» διαστήματα ή τουλάχιστον να αυξήσει τα δικά της καλά διαστήματα, αφού στα δύο τελευταία της παιχνίδια ήταν εξαιρετική μεν, για μόνο ένα ημίχρονο δε. Η κινητικότητα στην επίθεση και το τρέξιμο στο ανοικτό γήπεδο είναι προφανής επιλογή απέναντι σε μία ομάδα που θα είναι καλά οχυρωμένη στο σετ παιχνίδι.

Οι Σλοβένοι έρχονται στο ματς της Πέμπτης με αυτοπεποίθηση που τους δίνουν οι τέσσερις νίκες και μία ήττα από τη Ρωσία με buzzer, αλλά και εκδικητικές τάσεις. Στα δύο τελευταία Ευρωμπάσκετ ήταν η Ελλάδα εκείνη που τους έφραξε το δρόμο προς τη δόξα. Το 2007 με εκείνη την αξέχαστη κι επική ανατροπή από το -12 στα τελευταία δυόμισι λεπτά και το 2009 στον μικρό τελικό, που έγινε πεδίο δόξας για τον οδοστρωτήρα Σοφοκλή Σχορτσανίτη. Ένα αθλητικό κλισέ λέει πως οι παραδόσεις είναι για να σπάνε. Γιατί όμως να μη συνεχίζονται;

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com