Ολυμπιακός πολύ μαλθακός για να νικήσει

Ο Ολυμπιακός δεν έχασε από τη Μακάμπι ΜΟΝΟ από την επίθεση ή ΜΟΝΟ από την άμυνα. Έχασε επειδή ήταν κακώς ΚΑΙ στους δύο τομείς. Αν όμως επιθετικά τα περισσότερα σουτ βγήκαν από σύστημα κι απλώς δεν κατέληξαν στο στόχο παρά τις άριστες προϋποθέσεις, αμυντικά δεν υπάρχει απολύτως καμία δικαιολογία για την εικόνα που για πολλοστή φορά φέτος παρουσιάζουν οι «ερυθρόλευκοι».

Η απόδοση της ήττας στα 6/33 τρίποντα και την κακή μέρα είναι η εύκολη ερμηνεία. Ο καθένας δικαιούται μια άσχημη βραδιά, έστω κι αν ο Ολυμπιακός βλέπει το καλάθι σαν την τρύπα της βελόνας για δεύτερη φορά μέσα σε οκτώ μέρες στο ΣΕΦ, μετά τη νίκη επί της Μπαρτσελόνα. Σε αντίθεση, ωστόσο, με τον αγώνα της περασμένης Τετάρτης, οι «ερυθρόλευκοι» αυτή τη φορά δεν κατάφεραν να καλύψουν την αστοχία τους με τη λειτουργία τους στα μετόπισθεν.

Αντί οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου να μπουν με το μαχαίρι στα δόντια και να κάνουν τον αντίπαλο να τους νιώσει, του επέτρεψαν να «ζεσταθεί», να πάρει αέρα και μετά να μην έχει σταματημό. Τύπους σαν τον Γουίμς, τον Γκάουντλοκ, τον Σίλεϊ και τον Σμιθ φροντίζεις να τους στείλεις από νωρίς το μήνυμα πως δεν θα καλοπεράσουν. Πρέπει να τους «βαρέσεις», να τους πειράξεις το μυαλό και να τους κόψεις τα πολλά-πολλά. Η μαλθακότητα του Ολυμπιακού επέτρεψε στα «πολυβόλα» της Μακάμπι να νιώσουν πως παίζουν σε αλάνα και σε τέτοιο περιβάλλον αυτοί οι παίκτες μεγαλουργούν.

Χρειάστηκε ένα σκάρτο πεντάλεπτο στο τέλος για να καταλάβει ο Ολυμπιακός πόσο λάθος έκανε στα προηγούμενα 35 λεπτά. Δίχως να βελτιώσει ουσιαστικά τα ποσοστά του, αλλά αποφασίζοντας να ανεβάσει την πίεση στην άμυνά του κατάφερε να γίνει απειλητικός. Στα βλέμματα των αντιπάλων ένιωθες τον πανικό, οι θεατές που έχουν δει πολλές απίθανες ανατροπές από αυτή την ομάδα πίστεψαν πως μία ακόμη είναι εφικτή, αλλά ο χρόνος δεν είναι πάντα αρκετός και η αφύπνιση που σήμανε την αντεπίθεση ήρθε-τελικά-πολύ καθυστερημένα.

Ασφαλώς δεν ήρθε η καταστροφή. Όπως δεν ήρθε και η… Ευρωλίγκα μετά τις νίκες επί Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκού. Το επαναλαμβάνουμε, στη φετινή εξοντωτική σεζόν χρειάζονται γερά νεύρα και περισσότερο ακόμη από αγωνιστική συνέπεια απαιτείται ψυχραιμία σε κακές αλλά και βραδιές. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, πως ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να σκύψει πάνω από τα προβλήματά του.

Πριν αρχίσει η σεζόν η μεγαλύτερη αμφιβολία όλων ήταν αν ο καλός αμυντικά (πλην εξαιρέσεων) Ολυμπιακός θα μπορούσε να ανταποκριθεί στο σύγχρονο μπάσκετ των περισσότερων κατοχών και των υψηλότερων σκορ, όπου πέρσι συχνά δεν έδειχνε ικανός να ακολουθήσει. Οι «ερυθρόλευκοι» απέδειξαν πως γρήγορα φέτος πως μπορούν αλλάζοντας την επιθετική τους φιλοσοφία παίζοντας πιο γρήγορα και διαθέτοντας περισσότερα «όπλα». Το πρόβλημα, ωστόσο, που γίνεται όλο και περισσότερο εμφανές είναι πως την ίδια στιγμή ο φετινός Ολυμπιακός μοιάζει να έχει χάσει τις αρχές του στην άμυνα. Και όχι γιατί δεν μπορεί! Άλλωστε το ρόστερ έχει ελάχιστες αλλαγές και υπήρχαν αγώνες ή διαστήματα αγώνων που τα μετόπισθεν λειτούργησαν υποδειγματικά.

Είναι θέμα διάθεσης; Είναι θέμα πειθαρχίας; Είναι θέμα ενέργειας; Είναι θέμα συγκέντρωσης; Αυτό μόνο μέσα από την ομάδα μπορεί να απαντηθεί. Η ουσία είναι πως όσο αναποτελεσματικός ως προς τους στόχους του στην Ευρώπη ήταν ο περσινός σκληρός αμυντικά αλλά ανεπαρκής επιθετικά Ολυμπιακός, το ίδιο κινδυνεύει να αποδειχτεί και το «αρνητικό» της φωτογραφίας του που βλέπουμε φέτος. Μιας ομάδας που ναι μεν μπορεί να φτάσει σε μεγάλα σκορ, παίζει πιο ελεύθερα, έχει ποιότητα και πλουραλισμό, αλλά όσο δεν αποδίδει στην άμυνα θα έχει πρόβλημα απέναντι σε αντιπάλους με επιθετικό ταλέντο ή σε βραδιές που η ίδια θα είναι άστοχη.

Αν δεν βρεθεί η χρυσή ισορροπία μεταξύ επίθεσης και άμυνας, ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να ελπίζει σε πολύ καλύτερες μέρες στην Ευρωλίγκα.

Follow @ChristosRobolis