Η Ευρωλίγκα θα μπορούσε να διδαχθεί πολλά από την UEFA και τη λειτουργία της αλλά κρατά πεισματικά την ίδια στάση που στο τέλος της ημέρας πλήττει το ίδιο το προϊόν και την αξιοπιστία του. Πέρα από την επιμονή στο πλάνο με δεκαετή συμβόλαια για ομάδες που έχουν θέση στη διοργάνωση βρέξει-χιονίσει στερώντας την προοπτική από κάθε φιλόδοξο σύλλογο να έχει ρεαλιστικές πιθανότητες συμμετοχής σε αυτή (θαρρείς και κάνει λάθος η UEFA που αφήνει περιθώρια παρουσίας στο Champions League και το Europa League σε όλους εξασφαλίζοντας… ποικιλομορφία και στοιχειώδεις κανόνες αξιοκρατίας δίχως να στερείται εμπορικής επιτυχίας), ο Τζόρντι Μπερτομέου συνεχίζει να τρέφει αυταπάτες πως η «σπαστή» και όχι ταυτόχρονη διεξαγωγή της τελευταίας αγωνιστικής της κανονικής περιόδου αποτελεί την αποθέωση του… fair play. Και τα γεγονότα, αλλά και οι ελληνικές ομάδες, τον διαψεύδουν πανηγυρικά κάθε χρόνο!
Υπάρχει λόγος που ο κόσμος κλείνει την πόρτα του σπιτιού του φεύγοντας… Προφανώς αν την άφηναν ανοιχτή δεν θα εισέβαλαν όλοι μέσα για να του κλέψουν κάθε πολύτιμο αντικείμενο, αλλά όταν προσφέρεται αυτή η δυνατότητα όλο και κάποιος με λιγότερες ηθικές αναστολές θα βρεθεί για να εκμεταλλευτεί την περίσταση. Η Ευρωλίγκα εδώ και χρόνια επιμένει πεισματικά όχι απλώς να μην κλειδώνει, αλλά και να ανοίγει διάπλατα την πόρτα καλώντας κάθε λογής επιτήδειο να… μπουκάρει πράττοντας κατά το δοκούν. Και φτάσαμε χθες στο σημείο, η πρώτη διδάξασα σε «μαγειρέματα» Ρεάλ να αφήνει υπόνοιες για πιθανή… συμπαιγνία Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, που οι διοικήσεις τους δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε καν αν έξω έχει μέρα ή νύχτα.
Τουλάχιστον, πάντως, με τη στάση τους οι «αιώνιοι» εκθέτουν την ανεκτική στη χαλαρότητα των ηθών Ευρωλίγκα. Όχι μόνο φέτος, αλλά εδώ και χρόνια. Αρκετές φορές τούς προσφέρθηκε η δυνατότητα να επιλέξουν αντίπαλο, αλλά δεν το έπραξαν και έμειναν πιστοί στο καθήκον και τις αρχές τους. Το χθεσινό -17 του Παναθηναϊκού στα τέλη της τρίτης περιόδου έδωσε τροφή σε κακοήθειες, αλλά η εξέλιξη έκανε τους συνωμοσιολόγους να στραβοκαταπιούν. Κι ο Ολυμπιακός απόψε κόντρα στη Ζαλγκίρις είναι δεδομένο πως παρότι δεν χάνει το πλεονέκτημα έδρας θα κάνει το παν (στο μέτρο του δυνατού λόγω των πολύ σημαντικών απουσιών του) για να κερδίσει και να βουλώσει στόματα. Όμως όσο η Ευρωλίγκα παρέχει απλόχερα τη δυνατότητα στις ομάδες για… ζαβολιές, πάντα θα βρίσκεται κάποιος να το εκμεταλλευτεί. Κι όσο περισσότεροι είναι αυτοί, δεν βάζουμε το χέρι μας στη φωτιά πως μελλοντικά οι «αιώνιοι» θα συνεχίσουν να είναι οι ηθικοί (ή αν προτιμάτε τα κορόιδα) της υπόθεσης σε ένα περιβάλλον κάποιων χωρίς αντίστοιχους φραγμούς.
Και κάτι τελευταίο, που ίσως κάνει πιο ξεκάθαρο το φιάσκο της Ευρωλίγκας με την αλλοπρόσαλλη τελευταία αγωνιστική: αν η ΑΕΚ έπαιζε με τους «κανόνες» της Ευρωλίγκας στο Basketball Champions League, δεν θα είχε φτάσει ποτέ στο Final 4. Για θυμηθείτε τι συνέβη στην τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου… Η ΑΕΚ χρειαζόταν σίγουρα νίκη και πιθανώς με +8 απέναντι στην Μπαϊρόιτ, αλλά και συνδυασμό αποτελεσμάτων για να περάσει. Αν τα τέσσερα ματς του ομίλου της ΔΕΝ διεξάγονταν την ίδια ώρα και με την «Ένωση» να κερδίζει την Μπαϊρόιτ, η Βενέτσια θα ήταν αδιάφορη και απογοητευμένη απέναντι στην Εστουντιάντες, οι «φοιτητές» θα κέρδιζαν και οι «κιτρινόμαυροι» θα αποχαιρετούσαν. Όμως με την ταυτόχρονη διεξαγωγή των αναμετρήσεων, ΑΕΚ, Βενέτσια και Εστουντιάντες διεκδικούσαν μέχρι τέλους την πρόκριση. Και τελικά βγήκε κερδισμένη η ΑΕΚ, αλλά κυρίως η αξιοπιστία της διοργάνωσης και το μπάσκετ…
Follow @ChristosRobolis