Ολυμπιακός από τα παλιά στο Βερολίνο

Η λογική έλεγε πως για να έχει τύχη η 16η χειρότερη επίθεση της Ευρωλίγκας (74,11) στην έδρα της ομάδας με την τέταρτη καλύτερη (85,11) θα έπρεπε να οδηγηθεί σε ένα παιχνίδι αργού ρυθμού και χαμηλού σκορ. Όμως ο Ολυμπιακός με την εικόνα του στο Βερολίνο κατήργησε κάθε θεωρία και απέδειξε πρώτα στον εαυτό του πως παρά τις κακοτεχνίες στην δόμηση του ρόστερ διαθέτει περισσότερη ποιότητα από όση πίστευε και αποτυπωνόταν μέχρι τώρα στην παραγωγή του.

Οι «ερυθρόλευκοι» δεν κέρδισαν απλώς την Άλμπα, αλλά το έκαναν και στο δικό της παιχνίδι, κάτι που συνιστά… διπλή νίκη που όμως δεν παύει να καταγράφεται σαν μία από τις πολλές ακόμη τέτοιες που έχει ανάγκη για να αρχίσει έστω και να σκέφτεται την οκτάδα. Η πρόοδος του Ολυμπιακού είχε φανεί και στο παιχνίδι της Τρίτης, αλλά εκεί αυτή σκεπάστηκε από την καθίζηση στην τέταρτη περίοδο και την ήττα από την Μπάγερν, που αν είχε αποφευχθεί θα επέτρεπε λίγη περισσότερη αισιοδοξία για τα playoffs. Στην επίθεση η μπάλα κυκλοφορούσε άψογα, με εξαίρεση τα πρώτα λεπτά «βραχυκυκλώματος» στην ζώνη του Ρενέσες, οι αποστάσεις ήταν εξαιρετικές και τα εντυπωσιακά ποσοστά ήταν απόρροια των καλών προϋποθέσεων εκτέλεσης. Ενδεικτικά, η αναλογία ασίστ/λαθών (23/7) ήταν η καλύτερη της ομάδας στην Ευρωλίγκα από τον Μάρτιο του 2016! Κάπως έτσι η ομάδα που στις επτά πρώτες αγωνιστικές είχε παραγωγή 71 πόντων ανά αγώνα, έφτασε να αγγίζει την 100άρα στο Βερολίνο και να μετρά 88 κατά μέσο όρο στα τρία τελευταία παιχνίδια. Αυτό δεν μειώνει την προσπάθεια που έγινε στην άμυνα. Ο Ολυμπιακός ήταν άριστα διαβασμένος στο παιχνίδι με κινήσεις μακριά από την μπάλα της Άλμπα, λειτούργησε άψογα στην τρανζίσιον άμυνα επιτρέποντας μόλις 8 πόντους σε ανοιχτό γήπεδο, ενώ χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τόσο έξυπνα το εργαλείο των φάουλ.

Ο Κεστούτις Κεμζούρα αυτή τη φορά διαχειρίστηκε άψογα το υλικό του. Η απόφασή του να «παγιώσει» τα δίδυμα Σπανούλη-Κόνιαρη και Ρότσεστι-Μπόλντγουιν στα γκαρντ δικαιώνεται, αφού η ικανότητα των δεύτερων στην άμυνα επιτρέπει να καμουφλάρεται η αδυναμία των πρώτων στο κομμάτι αυτό. Όταν, δε, οι δύο νεαροί προσφέρουν πέρα από ενέργεια στην πίσω πλευρά του παρκέ και πόντους στην μπροστινή, όλα είναι ακόμη καλύτερα. Ο Παπανικολάου δεν απαιτείται πλέον να τρέχει για τρεις στην περιφέρεια ή τις περιστροφές και βρίσκει ψυχολογία και στο επιθετικό κομμάτι, ο Πολ παρότι δεν βρήκε ξανά πολύ χρόνο στο παρκέ κατάφερε να γίνει ουσιαστικός με σημαντικά σουτ, ο Ρούμπιτ μετά την δυσμενή μετάθεση σε «5» επί Μπλατ αποδεικνύει διαρκώς ότι είναι ένα αξιόπιστο «4άρι» και Πρίντεζης με τον Μιλουτίνοφ δεν χρειάζεται πλέον να ασθμαίνουν αφού στο ροτέισον επικρατεί ορθολογισμός. Ακόμη και ο Πάντερ φαίνεται να πήρε το μάθημά του στο Μόναχο, όπου έμεινε θεατής και στα 7 λεπτά που αγωνίστηκε κόντρα στην Άλμπα πήρε μόλις μία προσπάθεια παίζοντας για την ομάδα κι όχι για την πάρτη του.

Ο Ολυμπιακός μπορεί ξανά αισιοδοξεί. Όχι απαραίτητα για την πρόκριση, αφού η ζημιά που έγινε το καλοκαίρι και στις πρώτες αγωνιστικές είναι δύσκολο να… επισκευαστεί μέσα στην σεζόν, αλλά γιατί επανέρχεται στην μπασκετική λογική, με έναν προπονητή που-παρότι δεν έχει πειστεί κανείς πως θα παραμείνει για περισσότερο από την τρέχουσα σεζόν-εργάζεται σκληρά, δείχνει να μαθαίνει από τα λάθη του (όπως φάνηκε με το έγκαιρο τάιμ άουτ που πήρε στο Βερολίνο σε σχέση με το καθυστερημένο στο Μόναχο), προσπαθεί να βρει την ταυτότητα που ταιριάζει στην ομάδα του, κατανέμει ρόλους και δείχνει να κερδίζει (τους) παίκτες. Αυτό, βέβαια, από το να αρχίζει να έχει βλέψεις ο Ολυμπιακός για playoffs μπορεί να απέχει πάρα πολύ. Τα ματς με Αρμάνι στο ΣΕΦ και Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ που ακολουθούν θα κρίνουν πολλά προς αυτή την κατεύθυνση…

*Την Κυριακή τα λέμε στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis