Υπήρχαν και καλύτεροι του Γουότερς για Ολυμπιακό, αλλά…

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από το «δεν υπάρχει δεν μπορώ, αλλά δεν θέλω». Στην πραγματικότητα, η διαφορά του «θέλω» από το «μπορώ» είναι τεράστια. Ο καθένας θα ήθελε μια δουλειά με μισθό 5.000 ευρώ στην οποία θα αράζει, να έχει στο κρεβάτι του την Ιρίνα Σάικ και να οδηγεί Ferrari, αλλά στην πραγματικότητα συνήθως αναγκάζεται να συμβιβαστεί με το βασικό μισθό δουλεύοντας σαν σκυλί, βγαίνει με τη Σούλα από τα Πετράλωνα που του κάνει και τη δύσκολη και μετακινείται με μεταχειρισμένο παπάκι.

Πολλοί οπαδοί του Ολυμπιακού αντιδρούν για τη μεταγραφή του Ντόμινικ Γουότερς. Ορέγονταν, βλέπετε, από Γιόβιτς μέχρι Ζήση (ίσως και με ευθύνη κάποιων ΜΜΕ που «φουσκώνουν» μυαλά) και οτιδήποτε λιγότερο δεν θα τους ήταν ποτέ αρκετό και γι’ αυτό στα social media βλέπουμε να αντιδρούν αποκαλώντας… τσιφούτηδες τους Αγγελόπουλους και άστοχο στην επιλογή του τον Γιάννη Σφαιρόπουλο. Αν και οι περισσότεροι εξ αυτών δεν γνωρίζουν καν τον άλλοτε άσο του Άρη και του Κολοσσού, αφού η ενασχόλησή τους με το μπάσκετ περιορίζεται στις φιέστες, άντε και σε κανένα ντέρμπι στην Ελλάδα ή την Ευρωλίγκα.

Οποιαδήποτε κατηγορία στους ιδιοκτήτες της ΚΑΕ αποτελεί αγνωμοσύνη αισχίστου είδους. Περιττό να υπενθυμίσουμε πως από τη μέρα που ανέλαβαν την ομάδα έχουν δαπανήσει δεκάδες εκατομμύρια δίχως να περιμένουν ανταπόδοση και συνεχίζουν να το κάνουν στην Ελλάδα της κρίσης, με τα έσοδα μειωμένα και την εφορία στα ύψη, την ώρα που ο ανταγωνισμός (Ρωσία, Τουρκία κλπ.) απολαμβάνει εντελώς διαφορετικά δεδομένα. Επίσης πιθανώς πολλοί δεν αντιλαμβάνονται πως όταν τραυματίζεται ένας παίκτης εξακολουθεί να πληρώνεται κανονικά, όπως συνέβη πέρσι με τον Γιανγκ και γίνεται φέτος με τον Χάκετ, με την απόκτηση αντικαταστάτη να επιβαρύνει τον ήδη βεβαρημένο προϋπολογισμό.

Και στο κάτω-κάτω, για να έχουν απαιτήσεις κάποιοι οπαδοί του Ολυμπιακού, θα πρέπει να γεμίζουν το ΣΕΦ στα ματς της Ευρωλίγκας και να μην επικαλούνται την κρίση μόνο για το μπάσκετ και την ίδια ώρα να συρρέουν μαζικότερα σε αδιάφορα ματς της Super League που μάλλον έχει κατακτηθεί ήδη από το Νοέμβριο… Ευχόμαστε, δε, να μη χρειαστεί οπαδοί του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ ή του Άρη, να δουν σύντομα στην κεφαλή των ομάδων τους διοικήσεις που δεν θα ξοδεύουν ούτε σεντ πέρα από τα έσοδά τους, γιατί τότε η προσγείωση στην πραγματικότητα θα είναι απότομη, ανώμαλη και βίαια για όλους.

Πάμε τώρα στον Γιάννη Σφαιρόπουλο… Θεωρεί κανείς πως αν είχε τη δυνατότητα να φέρει έναν Γιόβιτς ή έναν Ζήση δεν θα το ήθελε; Ας μην είμαστε αφελείς! Σε μια αγορά που είναι πολύ φτωχή και με περιορισμένα οικονομικά δεδομένα υποχρεώθηκε να κατεβάσει το βλέμμα του από το ψηλότερο ράφι στα χαμηλότερα. Και σε αυτό το «πακέτο» δεν υπήρχαν πολλές επιλογές. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας στην Μπαρτσελόνα με μεγαλύτερο μπάτζετ ταλαιπωρήθηκε πολύ για να καταλήξει στον… Ρένφρο. Σύμφωνοι, ο Γουότερς δεν μοιάζει καθόλου με τον Χάκετ. Απεναντίας, δε, μοιάζει να υστερεί σε σημεία που ο Ιταλός είχε ως μεγάλα ατού και το αντίστροφο. Προσπαθώντας να εξηγήσουμε την επιλογή του κόουτς, μάλλον αδυνατώντας να βρει παίκτη πλησιέστερο στον Χάκετ, σε προσιτή τιμή και με δυνατότητα άμεσης προσαρμογής και προσφοράς, κατέληξε ως μια πιο ασφαλή επιλογή στον συγκεκριμένο. Έναν παίκτη που δεν θα βελτιώσει αισθητά την περιφερειακή άμυνα, αλλά μπορεί να μαρκάρει αξιοπρεπώς, να κουβαλήσει μπάλα, να δημιουργήσει και να σκοράρει κυρίως με σουτ από ντρίμπλα, αρκεί να μάθει να τα κάνει όλα αυτά στα 10-15 λεπτά που θα καλείται να προσφέρει.

Δεν αποκλείεται στην επιλογή να έπαιξε ρόλο και η δεδομένη πρόθεση ανανέωσης του συμβολαίου του Χάκετ, με συνέπεια να αναζητηθεί ένας προσωρινός (ως το τέλος της σεζόν) αντικαταστάτης κι όχι ένας πιο ακριβός που ούτως ή άλλως δεν θα ερχόταν για πέντε μήνες. Πιθανώς ο προπονητής του Ολυμπιακού να μπορούσε να βρει καλύτερο γκαρντ, ίσως όμως από την άλλη και χειρότερο. Ο χρόνος θα δείξει αν η επιλογή θα δικαιωθεί και στο κάτω-κάτω, ο ίδιος ο Σφαιρόπουλος θα κριθεί, θετικά ή αρνητικά, εκ του αποτελέσματος.

Μπορεί να εκληφθεί και ως ευχή για το 2017: ας γίνουμε, επιτέλους, όλοι μας ρεαλιστές, ως άνθρωποι και φίλαθλοι. Να μη θεωρούμε δεδομένα πράγματα, καταστάσεις και κυρίως ανθρώπους, ειδικά σε ένα περιβάλλον σαν το σύγχρονο ελληνικό όπου όλα αλλάζουν και βουλιάζουν…

Follow @ChristosRobolis