Οι πρώτες πινελιές του Κάτας στον Παναθηναϊκό

Να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε… Οποιοδήποτε συμπέρασμα για τον Παναθηναϊκό απέναντι σε έναν περιοδεύοντα θίασο σαν αυτόν της Χίμκι είναι ανασφαλές. Ακόμη όμως και σε ένα ματς-παρωδία απέναντι σε έναν αντίπαλο που έχει εικόνα διάλυσης, μπορεί να διακρίνει κανείς κάποιες πινελιές που επιχειρεί να περάσει στην ομάδα του σε αυτή τη μία εβδομάδα που είναι στον πάγκο ο Όντεντ Κάτας. Συγκεκριμένα:

-Ο Παναθηναϊκός εκμεταλλεύεται το μέγεθός του: Αναμφίβολα το ρόστερ υστερεί σε ποιότητα, βάθος και εμπειρία. Όχι όμως σε μέγεθος και αθλητικότητα. Ο Όντεντ Κάτας ακόμη και σε ένα ματς χωρίς δύο Παπαπέτρου και Παπαγιάννη, που αποτελούν ενσάρκωση του σωματικού πλεονεκτήματος των «πράσινων», δείχνει πρόθεση να ποντάρει σε αυτό το ατού. Βλέπουμε σχήματα με μέσο όρο ύψους πολύ πάνω από τα 2 μέτρα, με τον ελαφρύ για να μαρκάρει στο ποστ Γουάιτ να μετατίθεται στο «3» και με δύο ογκώδεις ψηλούς σχεδόν πάντα στα σχήματα στο παρκέ.

-Με ορμή στο επιθετικό ριμπάουντ: Ο Παναθηναϊκός δεν έχει το ταλέντο για να σκοράρει με καλά ποσοστά, αλλά προσπαθεί να εξισορροπήσει την αστοχία του πηγαίνοντας με τα… χίλια στο επιθετικό ριμπάουντ. Στα τρία πρώτα ματς του Κάτας είχε 21 επιθετικά ριμπάουντ απέναντι στη Φενέρμπαχτσε, 27 απέναντι στον Άρη και 21 απέναντι στη Χίμκι. Στο τελευταίο παιχνίδι πήρε 35 πόντους από έξτρα κατοχές, τους 24 στο πρώτο ημίχρονο.

-Δημιουργία από όλες τις θέσεις, κίνηση και πάσες: Ο Όντεντ Κάτας γνωρίζει καλά πως δεν διαθέτει κλασικό πλέι μέικερ (το τεχνικό τιμ με Καλαϊτζή, Σιούτη και Χαραλαμπίδη έχει περισσότερο δημιουργικό ταλέντο από το ρόστερ) γι’ αυτό θέλει όλη η ομάδα να δημιουργεί. Οι συνεργασίες μεταξύ των δύο ψηλών ήταν συνεχείς, με τον έναν να γίνεται συχνά και σκαλοπάτι για την κυκλοφορία της μπάλας, ενώ η μπάλα ακουμπούσε πιο πολύ στο «ζωγραφιστό». Επίσης υπήρχε περισσότερη κίνηση μακριά από την μπάλα, περισσότερες πάσες με λιγότερη ντρίμπλα και όχι η στατικότητα που συχνά παρατηρείτο ως τώρα όταν η μπάλα ήταν στα χέρια του Νέντοβιτς ή του Παπαπέτρου.

-Ελευθερία κινήσεων στον Νέντοβιτς: Αυτό πρακτικά δεν έχει αλλάξει, γιατί ο Σέρβος είχε την ίδια δυνατότητα και επί Βόβορα. Όμως ανέκαθεν ο Κάτας στις ομάδες του έδινε στους προικισμένους επιθετικά γκαρντ του (π.χ. Τζέι Κόβαν Μπράουν στην Χάποελ Ιερουσαλήμ) την ευχέρεια να αξιοποιήσουν το ταλέντο τους στο ένας με έναν και να δημιουργήσουν για τον εαυτό τους ή τους άλλους.

-Άνοιγμα ρυθμού: Ο Παναθηναϊκός έχει σαφώς μεγαλύτερη διάθεση να τρέξει στο παρκέ. Ο Κάτας το ζητά επίμονα από τους παίκτες του, αλλά η ομάδα δεν είναι ακόμη εκπαιδευμένη σε αυτό το παιχνίδι. Ασφαλώς οι καλές άμυνες και η εξασφάλιση του ριμπάουντ είναι προϋπόθεση για αυτόν τον τρόπο επίθεσης και ειδικά στο κομμάτι της άμυνας υπάρχουν ακόμη πολλά περιθώρια βελτίωσης.

ΥΓ1: Με τον Μήτογλου και τον Παπαγιάννη το ελληνικό μπάσκετ έχει μετά από χρόνια ένα πολύ ικανό δίδυμο ψηλών, που ακόμη είναι μόλις 23-24 ετών. Αν ο άγουρος Όγκαστ, που έχει εντελώς άλλα προσόντα από τους δύο αλλά και μειονεκτήματα σε επίπεδο τακτικής και τεχνικής, βρει πατήματα, μπορούν να συνθέσουν μια πολύ δυνατή και αλληλοσυμπληρούμενη τριπλέτα.

ΥΓ2: Η Χίμκι αποτελεί δυσφήμιση για τη διοργάνωση. Ομάδα που απολύει τον προπονητή της πριν μια εβδομάδα «επειδή τα τελευταία αποτελέσματα δεν ήταν καλά» ενώ έχει δώδεκα σερί ήττες στην Ευρωλίγκα, που κατεβαίνει στα ματς με 8-9 παίκτες, που κάνει αυθημερόν ταξίδι τεσσάρων ωρών από τη Μόσχα στην Αθήνα, που ξεκινά τη σεζόν με μπάτζετ 25+ εκατομμυρίων και διαλύεται στην πορεία, sorry κιόλας, αλλά δεν αξίζει να πιάνει μια θέση στην κορυφαία διοργάνωση. Υπάρχουν πολλές περισσότερες ομάδες, με παράδοση, κόσμο μεράκι κι όχι απλώς χρήματα που θα έπρεπε να είναι στη θέση της.

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis