Οι ομάδες της Ευρωλίγκας θα ζουν με το φόβο της «αρπαγής»

Είναι η νομοτέλεια της φύσης: To μεγάλο ψάρι ανέκαθεν έτρωγε το μικρό, αλλά στην περίπτωση του ΝΒΑ μοιάζει πλέον χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερο με αδηφάγο πιράνχας.

Για το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, η αγορά της Ευρώπης έχει εξελιχθεί εσχάτως σε δεξαμενή άντλησης παικτών ανάλογη με τα κολέγια, μόνο που στην προκειμένη περίπτωση το ρίσκο είναι μικρότερο καθώς επιλέγονται δοκιμασμένοι και έτοιμοι επαγγελματίες παίκτες, δίχως μεγάλο κόστος, αλλά ούτε τη συνδρομή της χαμηλής κατάταξης στη regular season και της λοταρίας που χρειάζεται για μια καλή επιλογή στα ντραφτ.

Το κύμα φυγής παικτών για το ΝΒΑ έγινε πιο βίαια τη φετινή σεζόν, καθώς κορυφαίες ομάδες «αιμορράγησαν» όχι το καλοκαίρι (όπως ήδη συνέβαινε εδώ και χρόνια), όταν θα είχαν το χρόνο να αναπροσαρμόσουν τον σχεδιασμό τους, αλλά μέσα στη χρονιά. Η αρχή έγινε με τον Φακούντο Καμπάτσο και ακολούθησαν τις τελευταίες εβδομάδες οι Γκάμπριελ Ντεκ, Λούκα Βιλδόσα και Ελάιτζα Μπράιαντ. Η περίπτωση του Αργεντινού φόργουορντ της Ρεάλ ήταν η πιο χαρακτηριστική, καθώς την άφησε στα κρύα του λουτρού λίγο πριν τα playoffs της Ευρωλίγκας, χωρίς να δώσει κανένα περιθώριο αντικατάστασής του. Κι αν ολόκληρη Ρεάλ αδυνατεί να θωρακιστεί από μια τέτοια αρπαγή, καταλαβαίνει κανείς πόσο ευάλωτο έχει γίνει πλέον το ευρωπαϊκό μπάσκετ απέναντι στο ΝΒΑ.

Οι ρήτρες, ακόμη και πολλών εκατομμυρίων ευρώ όπως του Καμπάτσο, μοιάζουν αστείες για κολοσσούς σαν τις ομάδες του ΝΒΑ (και πάντα θα βρεθεί η κατάλληλη φόρμουλα για να καλυφθούν), που στις τρεις τελευταίες περιπτώσεις έχοντας κάτι… ψιλά διαθέσιμα στην κωλότσεπη από το salary cap άπλωσαν τα δίχτυα τους στην Ευρώπη. Τα πράγματα μόνο… χειρότερα μπορούν να γίνουν για τις ομάδες της Ευρωλίγκας, καθώς η ισχύς των παικτών που προέρχονται από την Ευρώπη αποδεικνύεται από τα δύο σερί βραβεία MVP του Γιάννη Αντετοκούνμπο ή τη συμμετοχή έξι Ευρωπαίων στο τελευταίο All Star Game.

Πέρα, δε, από την πρόθεση ενός παίκτη να παίξει στη με διαφορά καλύτερη λίγκα του κόσμου, πλέον το οικονομικό δέλεαρ είναι επίσης πολλαπλάσιο. Όταν ο συμπαθής πλην όμως μονοδιάστατος Ντάβις Μπέρτανς φτάνει να υπογράφει πενταετές συμβόλαιο 80 εκατ. δολαρίων, χρήματα που δεν έχουν βγάλει μαζί σε όλη τους την καριέρα Σπανούλης, Διαμαντίδης και Ναβάρο, οποιοσδήποτε έχει δικαίωμα στο όνειρο. Ακόμη και τα two way συμβόλαια προσφέρουν πλέον αρκετά καλά χρήματα.

Θα πει κανείς υποβαθμίζοντας τον κίνδυνο πως «… οι θέσεις εργασίας στο ΝΒΑ δεν είναι απεριόριστες και δεν μπορούν να φύγουν όλοι για τις ΗΠΑ». Σύμφωνοι, ωστόσο αυτό δεν αφαιρεί στους παίκτες τη δυνατότητα να δοκιμάσουν την τύχη τους στο αμερικάνικο όνειρο και σε περίπτωση που δεν τα καταφέρουν η Ευρωλίγκα θα είναι εδώ για να τους περιμένει. Όπως συνέβη με Σπανούλη, Βέσελι, Ντε Κολό, Χεζόνια και πολλούς άλλους …

Το πρόβλημα φαντάζει ακόμη μεγαλύτερο αν αναλογιστεί κανείς πως πληθαίνουν τα παραδείγματα που το ΝΒΑ καλεί παίκτες πριν καλά-καλά οι σύλλογοι που έχουν κοπιάσει και ξοδέψει για να εντοπίσουν, εξελίξουν και αναδείξουν εξαργυρώσουν τις επενδύσεις τους. Κι αν η Ρεάλ πρόλαβε να πάρει κάτι από τον Ντόντσιτς, ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να κάνει το ίδιο με τον Ποκουσέφσκι, η Βιλερμπάν από τον Μαλεντόν και πάει λέγοντας…

Το ελληνικό μπάσκετ δεν έχει έρθει ακόμη αντιμέτωπο με αυτόν τον μπελά. Τα προηγούμενα χρόνια είχαμε την τύχη κορυφαίοι παίκτες, όπως οι Διαμαντίδης και Πρίντεζης, να μη δείξουν ποτέ πραγματική διάθεση να δοκιμάσουν την τύχη τους στο ΝΒΑ (παρότι προτάσεις υπήρχαν), ή άλλοι όπως οι Σπανούλης και Φώτσης να μην έχουν την υπομονή να το παλέψουν περισσότερο για να καθιερωθούν. Όμως σίγουρα δεν θα αργήσει η ώρα που το πανευρωπαϊκό αυτό ζήτημα θα χτυπήσει και τη δική μας πόρτα…

Κακά τα ψέματα, η Ευρωλίγκα μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε «φυτώριο» για το ΝΒΑ. Μόλις οι scouts δουν ένα βλαστάρι να ξεμυτίζει, δεν το αφήνουν να ανθίσει ομορφαίνοντας το χώρο αυτού που το φύτεψε, το κλάδεψε και το πότισε, αλλά είναι έτοιμοι να το ξεριζώσουν και να το βάλουν στο δικό τους σαλόνι. Μήπως, όμως, το ίδιο δεν κάνουν οι ομάδες της Ευρωλίγκας με αυτές των υποδεέστερων διοργανώσεων, αυτές του BCL ή του Eurocup με όσες δεν παίζουν καν Ευρώπη και οι μικρομεσαίοι με τις ομάδες μικρότερων κατηγοριών; Είπαμε, το μεγάλο ψάρι θα τρώει πάντα το μικρό…

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube