Η προσθήκη του Ματ Λοτζέσκι από την ΑΕΚ σχολιάστηκε καυστικά, ακόμη κι από φίλους της ομάδας. Κάποιοι μίλησαν για «νεκροταφείο ελεφάντων», για «ΚΑΠΗ» και άλλα τέτοια τσιτάτα βασιζόμενα στην ηλικία του Αμερικανού σε συνδυασμό με την ευπάθεια σε τραυματισμούς που είχε σχεδόν σε όλη την καριέρα του.
Οι ελαφρώς πιο ψύχραιμοι μίλησαν για ομάδα… μιας χρήσης, καθώς ο 35χρονος «Λότζο» ήρθε να προστεθεί δίπλα στον 35χρονο Σλότερ, στον 37χρονο Ζήση και εφόσον ανανεώσουν στον συνομήλικό Λάνγκφορντ και τους 35χρονους Ματσιούλις και Μαυροειδή, όπως και στον 34χρονο Σάκοτα που όλα δείχνουν πως θα επιστρέψει.
Σεβαστές οι όποιες ενστάσεις, αλλά η στελέχωση του ρόστερ με τέτοιους παίκτες αποτελεί συνειδητή επιλογή προπονητή/διοίκησης και μάλλον μονόδρομο για την ΑΕΚ. Πέραν του δεδομένου πως στο μπάσκετ είναι σπάνιες οι περιπτώσεις ξένων που «ριζώνουν» σε μια ομάδα και γίνονται μέλη του κορμού της για πολλά χρόνια, οι «κιτρινόμαυροι» πήραν ένα υπολογισμένο ρίσκο, τόσο πέρσι όσο και φέτος.
Αντιμετωπίζοντας με «ωμό» ρεαλισμό αντιλαμβάνονται πως παίκτες τέτοιας ποιότητας θα ήταν αδύνατο να προσελκύσει η ΑΕΚ σε καλύτερη ηλικία, τόσο οικονομικά όσο και από άποψη κινήτρου. Για του λόγου το αληθές, Λάνγκφορντ, Λοτζέσκι, Ματσιούλις, Σλότερ και Ζήσης στα μπασκετικά ντουζένια τους διέπρεψαν στην Ευρωλίγκα και κέρδισαν πολύ μεγάλα συμβόλαια. Πλέον «χορτασμένοι» από τίτλους αλλά όχι κορεσμένοι, έχοντας ένα καλό… κομπόδεμα από την καριέρα τους και-κακά τα ψέματα-δίχως πολλή ζήτηση πλέον στο κορυφαίο επίπεδο, επιλέγουν πολύ πιο εύκολα την ΑΕΚ που πρωταγωνιστεί στο αμέσως παρακάτω επίπεδο και κάθε χρόνο δείχνει να μικραίνει την απόσταση με το πρώτο.
Η ΑΕΚ βίωσε πολύ πρόσφατα στο «πετσί» της πως είναι αδύνατο να… συγκρατήσει έναν παίκτη σε καλή ηλικία που είναι ή νιώθει πως είναι έτοιμος για το top ευρωπαϊκό level. Αρχικά με τον Λαρεντζάκη και εν συνεχεία με τον Σαντ-Ρόος, που κατέληξαν μέσω ενδιάμεσων σταθμών στους «αιωνίους». Θα ήταν σπουδαίο για την «Ένωση» να εντοπίσει το επόμενο λαβράκι τύπου Σαντ-Ρόος, αλλά θα ζούσε μονίμως με την αγωνία να ξεμυαλιστεί από την λάμψη και τα λεφτά της Ευρωλίγκας, όπως συνέβη με τον Κουβανό. Κι αν τα 500 χιλιάρικα της ΤΣΣΚΑ απαλύνουν τον πόνο, ρωτήστε πόσο δύσκολο ήταν για τον Παπαθεοδώρου και τους συνεργάτες του να «χτίσουν» μια ομάδα σχεδόν από την αρχή μεσούσης της περιόδου μετά την απώλεια του Σαντ-Ρόος.
Η ΑΕΚ όσο αγωνίζεται στο Basketball Champions League και η πόρτα της Ευρωλίγκας παραμένει κλειστή θα αδυνατεί να προσελκύσει Έλληνες παίκτες του υψηλότερου επιπέδου σε καλή ηλικία (ούτε πολύ νέους, ούτε πολύ μεγάλους), καθώς και ξένους που πάντα έχουν στο μυαλό τους την προαγωγή και τα περισσότερα χρήματα από την Ευρωλίγκα ή το ΝΒΑ. Υπό αυτό το πρίσμα, αν θέλει να παραμείνει σε υψηλό επίπεδο και διαρκώς να ανεβάζει τον πήχη, η στόχευση σε παίκτες που… σνομπάρουν (πια) οι Ευρωλιγκάτοι και που παρά τα χρονάκια τους είναι άριστοι επαγγελματίες, σε καλή φυσική κατάσταση και όχι απλοί μισθοφόροι αποτελεί μάλλον αναγκαίο «κακό».
Προσθέστε στους λόγους της παραμονής τους και στην ανάγκη να παρουσιαστεί η ομάδα έτοιμη φέτος από το Σεπτέμβριο λόγω της διεξαγωγής του Final 8 του Basketball Champions League. Άρα περιθώρια για «χτίσιμο» νέας ομάδας δεν υπήρχαν μεγάλα...
Αλλά τι «κακό»; Αλήθεια, πόσο κακό έκανε αυτή η λογική στην ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια; Οι τέσσερις κούπες της τελευταίας διετίας έχουν έρθει με πρωταγωνιστές (μεταξύ άλλων) τον Βασιλόπουλο, τον Μαυροειδή, τον Ξανθόπουλο, τον Σάκοτα, τον Λάνγκφορντ, τον Ματσιούλις, τον Σλότερ και τον Ζήση. Άρα πρόκειται για πετυχημένη συνταγή, έστω κι αναγκαστική. Αυτό που οφείλει η «Ένωση» να κάνει και έχει ήδη δρομολογηθεί από τη μισή φετινή σεζόν είναι να αξιοποιήσει τις επενδύσεις που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια στα εγχώρια ταλέντα. Γιατί αυτό θα μπορέσει να προσφέρει και μια μεγαλύτερη προοπτική για το μέλλον.
*Την Κυριακή τα λέμε στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.
Follow @ChristosRobolis