Οι μεγάλες μάχες της Ανατολής

Λίγες ώρες πριν την Ανάσταση αρχίζει ο «πόλεμος» των play offs. Μετά την ανάλυση των μαχών της Δύσης, ας ρίξουμε μια ματιά για το τι γίνεται και στην Ανατολή, όπου υπάρχουν εξίσου αν όχι περισσότερο αμφίρροπα ζευγάρια.

Μπόστον Σέλτικς-Σικάγο Μπουλς: Ίσως ποτέ στο πρόσφατο παρελθόν μια μάχη μεταξύ του πρώτου με τον όγδοο μιας περιφέρειας να μη φάνταζε τόσο αμφίρροπη. Άλλωστε οι Σέλτικς πέτυχαν μόλις 12 νίκες περισσότερες (53-29) από τους Μπουλς (41-41), ενώ και το «σκορ» στις τέσσερις φετινές τους συναντήσεις είναι ισορροπημένο. Ασφαλώς η ομάδα της Βοστώνης έχει το πλεονέκτημα, όντας πολύ πιο συμπαγής και αξιόπιστη στη διάρκεια της περιόδου. Ο Αϊζέια Τόμας αποτέλεσε την απάντηση πως ένας παίκτης με μπόι 1,75μ. μπορεί όχι απλώς να επιβιώσει, αλλά και να διαπρέψει ανάμεσα στα θηρία. Λογικά όλη η άμυνα των Μπουλς θα επικεντρωθεί πάνω του και από την αξιοποίηση των συμπαικτών του, αλλά και την ετοιμότητα να πάρουν επιθέσεις οι Χόρφορντ, Μπράντλεϊ, Κράουντερ, Σμαρτ και σία θα κριθούν πολλά. Ένας λόγος αμφισβήτησης της ομάδας του 40χρονου Μπραντ Στίβενς είναι το όχι πειστικό ρεκόρ απέναντι στις ισχυρές ομάδες της περιφέρειας (5-10 κόντρα σε Καβαλίερς, Ράπτορς, Γουίζαρντς και Χοκς), όμως από την άλλη οι Σέλτικς δείχνουν έτοιμοι τουλάχιστον για την πρώτη τους νίκη σε σειρά από την εποχή Πιρς, Γκαρνέτ και Άλεν το 2012. Το Σικάγο υπερέχει σαφώς σε σταρ, με τους Μπάτλερ, Γουέιντ, τον ανεβασμένο εσχάτως Μίροτιτς ή ακόμη και τον παλιόφιλο των «Κελτών» Ρόντο, αλλά υστερεί σαφώς σε συνοχή. Η πορεία της ομάδας ήταν ξεκάθαρα κατώτερη των προσδοκιών, τα εσωτερικά προβλήματα ακόμη περισσότερα και ο Φρεντ Χόιμπεργκ δεν έχει πείσει ακόμη πως είναι ο κατάλληλος για τη δουλειά.

Κλίβελαντ Καβαλίερς-Ιντιάνα Πέισερς: Τα όποια ερωτηματικά υπάρχουν για το νικητή δεν έχουν να κάνουν με τη σεβαστή δυναμική των Πέισερς, αλλά με την καθίζηση των Καβαλίερς. Οι πρωταθλητές έχασαν τα 15 από τα 26 τελευταία παιχνίδια της κανονικής περιόδου (51-31) με αποτέλεσμα να δουν τους Σέλτικς (53-29) να τους κλέβουν την πρωτιά. Η μεγαλύτερη πληγή τους ήταν η άμυνα, έχοντας παθητικό πάνω από τους 111 πόντους στο τελευταίο τρίτο της σεζόν. Οι συνεχείς αλλαγές στο ρόστερ και οι βεβιασμένες κινήσεις για να συμπληρωθεί το supporting cast που απαιτούσε ο γκρινιάρης Λεμπρόν Τζέιμς έκαναν κακό στη χημεία του συνόλου. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ουδείς μπορεί να διανοηθεί πώς αυτοί οι Πέισερς θα προβληματίσουν σοβαρά τους «Καβς», παρότι τους «έκλεψαν» ένα από τα τέσσερα φετινά ματς. Η διαφορά ποιότητας είναι τεράστια, όχι μόνο στους Big Three, Λεμπρόν, Ίρβινγκ και Λοβ αλλά και στις υπόλοιπες θέσεις των δύο ομάδων. Η υπερπροσπάθεια του Πολ Τζορτζ να σώσει τη χρονιά με τη συμμετοχή στα play offs έχει ταβάνι, όπως και το μετριότατο υπόλοιπο ρόστερ της Ιντιάνα στο οποίο επανεντάχθηκε εσχάτως ο Λανς Στίβενσον μάλλον με αποστολή να εκνευρίσει τον «βασιλιά» φυσώντας ξανά στο αυτί του όπως στα play offs με τους Χιτ το 2014.

Τορόντο Ράπτορς-Μιλγουόκι Μπακς: Οι Ράπτορς έχουν περισσότερη εμπειρία, μεγαλύτερο βάθος και δικαιολογημένα υψηλότερες βλέψεις και απαιτήσεις, αλλά οι Μπακς έχουν… Γιάννη Αντετοκούνμπο. Η ομάδα του Τορόντο είναι σαφές πως έχει αλλάξει επίπεδο εσχάτως και μετά τη δεύτερη σερί σεζόν με 50+ νίκες στην κανονική περίοδο (51-31) φιλοδοξεί τουλάχιστον να επαναλάβει την περσινή πορεία ως τους τελικούς της Ανατολής όπου ζόρισε αρκετά τους Καβαλίερς. Ο ΝτεΜάρ ΝτεΡόζαν παραμένει το πρώτο βιολί, ο Κάιλ Λάουρι-που πρόσφατα επέστρεψε από μακρά απουσία-το δεύτερο και στο ήδη ισχυρό λοιπό ρόστερ προστέθηκαν δύο εξαιρετικοί αμυντικοί, οι Σερζ Ιμπάκα και Πι Τζέι Τάκερ. Οι Μπακς (42-40), που έχασαν τα τρία από τα τέσσερα φετινά παιχνίδια από τους Ράπτορς, μειονεκτούν σαφώς σε λύσεις, ειδικά μετά την απώλεια του Τζαμπάρι Πάρκερ, αλλά και παραστάσεις. Όμως η δραματική βελτίωση της ομάδας μετά το All Star Game (17-10) με την επάνοδο του Κρις Μίντλετον στέλνει μήνυμα πως δεν θα είναι εύκολη λεία. Ο πληθωρικός Giannis είναι πονοκέφαλος ακόμη και για μια άμυνα με αρκετούς εξολοθρευτές λόγω και της ικανότητάς του να αξιοποιεί τους συμπαίκτες του. Από την αποτελεσματικότητα αυτών, κυρίως, θα εξαρτηθεί αν η ραγδαία ανερχόμενη και σούπερ αθλητική ομάδα του Μιλγουόκι θα καταφέρει να διεκδικήσει με αξιώσεις την πρώτη της πρόκριση σε play offs από το 2001. Ακόμη κι αν δεν τα καταφέρουν πάντως τα παιδιά του Τζέισον Κιντ, το μέλλον είναι όλο δικό τους.

Γουάσινγκτον Γουίζαρντς-Ατλάντα Χοκς: Δύο εντελώς διαφορετικές ομάδες κοντράρονται ξανά μετά τους ημιτελικούς της Ανατολής το 2015 (2-4). Οι μεν Γουίζαρντς διαθέτουν μια από τις καλύτερες επιθέσεις αλλά και χειρότερες άμυνες της λίγκας, οι δε Χοκς έχουν ακριβώς τις αντίθετες επιδόσεις στις δύο πλευρές του παρκέ. Τζον Γουόλ και Μπράντλεϊ Μπιλ συνθέτουν ένα από τα κορυφαία backcourt δίδυμα στο ΝΒΑ, με τους δύο σταρ της ομάδας να πλαισιώνονται από ικανότατους παίκτες σε ένα εξαιρετικό σύνολο που έχει δημιουργήσει ο Σκοτ Μπρουκς, συνεχίζοντας την πολύ καλή δουλειά που έκανε στους Θάντερ. Η Ατλάντα μοιάζει βαριά και προβλέψιμη στην επίθεση με το ταλέντο του Πολ Μίλσαπ να ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες στο γάλα, αλλά δεν θα είναι ευκολοκατάβλητος αντίπαλος, όπως φάνηκε και στη regular season όπου έχασε μεν τα τρία από τα τέσσερα ματς με τους «μάγους», αλλά τα δύο στο νήμα. Το έδειξαν, άλλωστε, και με τις τρεις σερί νίκες επί Καβαλίερς (τη μία στο Κλίβελαντ) και Σέλτικς στο τελικό κομμάτι της regular season.

Follow @ChristosRobolis