Οι βουτιές του αρχηγού, οι μεγάλοι βετεράνοι και οι ξεψαρωμένοι νέοι

Στα μάτια των απαιτητικών το τελικό +12 απέναντι στην Εσθονία φαντάζει «φτωχό». Όταν όμως βλέπεις την Ισπανία να αγκομαχά για να κερδίσει στη Λευκορωσία ή την Κροατία να φτάνει στο 0-3 χάνοντας στην έδρα της από τη Ρουμανία, λες πάλι καλά που δεν πάθαμε και τίποτα. Όποιος δεν το αντιλήφθηκε, τα προκριματικά έχουν πολλές ιδιαιτερότητες και όταν έχεις να αντιμετωπίσεις έναν τόσο ιδιότυπο αντίπαλο οι εκπλήξεις παραμονεύουν. Αν κερδίζεις τα «παράθυρα» έχουν ωραία θέα, αλλά αν χάνεις κινδυνεύεις να πέσεις και να γκρεμοτσακιστείς.

Η Εθνική έκανε το αυτονόητο, αλλά ασφαλώς δεν χωρούν πανηγυρισμοί. Ταλαιπωρήθηκε από τους Εσθονούς, δυσκολεύτηκε αφάνταστα στην περιφερειακή άμυνα και τις περιστροφές και ανησύχησε, έστω κι αν πρακτικά δεν κινδύνευσε ποτέ. Το τεχνικό τιμ και οι παίκτες έχουν την εμπειρία και την ικανότητα να πάρουν τα διδάγματα και να διορθώσουν όσα πράγματα απαιτείται, παρότι ο χρόνος είναι ελάχιστος. Αλλά, είπαμε, οι συνθήκες είναι ειδικές και χρειάζεται ειδική διαχείριση.

Ευτυχώς, σε αυτές τις ιδιαίτερες περιστάσεις η Εθνική είναι τυχερή που διαθέτει προσωπικότητες. Σαν τον Μπουρούση, που στα 35 του εξακολουθεί να αφήνει γυναικόπαιδα, να ταξιδεύει από την άλλη άκρη του κόσμου, να βουτά για μπάλες και ακόμη κι αν πέφτει άσχημα στο παρκέ να σηκώνεται αμέσως και να το παίρνει προσωπικά στα δύσκολα. Τον Βασιλόπουλο, που στα 34 κάνει ένα δεύτερο ξεκίνημα στην καριέρα του, όχι πλέον ως ρολίστας της μεγάλης προ 10+ ετών Εθνικής, αλλά ακόμη και σαν σκόρερ (με ρεκόρ καριέρας). Ή σαν τον Μαργαρίτη και τον Μαυροειδή που με την εμπειρία και την ποιότητά τους δείχνουν το δρόμο και στους υπόλοιπους. Τους νεότερους που μόνο ψαρωμένοι δεν δείχνουν και είναι η μεγαλύτερη επένδυση για το μέλλον αυτής της ομάδας. Αν η Εθνική εξασφαλίσει το στόχο της πρόκρισης στο Παγκόσμιο Κύπελλο μπολιάζοντας στο κλίμα της ομάδας τόσο νέο αίμα το κέρδος θα είναι διπλό.

Follow @ChristosRobolis