«Μία κλήρωση την κάνεις εσύ εύκολη ή δύσκολη». «Σημασία έχει σε τι κατάσταση θα είμαστε εμείς όταν έρθει η ώρα των αγώνων». «Να περιμένουμε πρώτα να δούμε την τελική μορφή των ομάδων»…
Είναι μερικά μόνο από τα δεκάδες κλισέ που ακούγονται μετά από κληρώσεις και ορισμένες φορές θαρρείς πως απλώς αρκεί να αλλάξεις τα ονόματα των αντιπάλων και την ημερομηνία για να έχεις έτοιμο το κείμενο της επόμενης ημέρας.
Η ουσία της σημερινής κλήρωσης της Ευρωλίγκας είναι η εξής: ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να θεωρούν εαυτούς τυχερούς ή άτυχους. Αφενός μεν γιατί όταν θες να φτάσεις στο Final 4-ΑΥΤΟΣ είναι ο στόχος που θα καθορίσει αν πέτυχαν στην ευρωπαϊκή τους πορεία ο πρωταθλητής Ευρώπης των δύο τελευταίων ετών και η ομάδα που έχει κατακτήσει εξάκις την κορυφή της Ευρώπης-γνωρίζουν πως θα πρέπει να αντιμετωπίσουν με δέουσα σοβαρότητα ακόμη και τους αδύναμους αλλά και να νικήσουν στην πορεία τους προς το Μιλάνο τους περισσότερους ισχυρούς. Κι αφετέρου γιατί αν οι «αιώνιοι» μιλούν για κακοδαιμονία, τι πρέπει να πουν οι αντίπαλοί τους που αντιμετωπίζουν τις ομάδες που δυναστεύουν την Ευρώπη στα 9 από τα τελευταία 17 χρόνια της διοργάνωσης;
Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός μόνο… ενημερωτικά πρέπει να ασχοληθούν με το αποτέλεσμα της κληρωτίδας. Βασικό τους μέλημα πρέπει να είναι όχι οι αντίπαλοι, αλλά οι δικές τους ομάδες, γιατί αυτοί θα είναι οι ρυθμιστές των ομίλων τους στην πρώτη φάση κι όχι μόνο. Άλλωστε εκ των ομάδων που θα αντιμετωπίσουν στην κανονική περίοδο καμία δεν δείχνει ικανή να εξελιχθεί σε πραγματική τους ανταγωνίστρια για τους μεγάλους στόχους τους στη διοργάνωση.
Ακόμη κι αν ο Ολυμπιακός μπει αποδυναμωμένος ή αναγκαστικά ανανεωμένος από δεδομένες (Χάινς) ή πιθανές (Σπανούλης) αποχωρήσεις βασικών στελεχών, ακόμη κι αν ο Παναθηναϊκός θα εκκινήσει τη φετινή του προσπάθεια χωρίς τη βοήθεια του κόσμου του, αμφότεροι έχουν κάθε δικαίωμα να κοιτάζουν αφ’ υψηλού-με αίσθημα υπεροχής κι όχι αλαζονείας-τους υπόλοιπους. Δεν είναι αυθαίρετο αξίωμα, αλλά κάτι που κέρδισαν με το σπαθί τους και την πορεία τους όλα αυτά τα χρόνια.
Follow @ChristosRobolis