Οι άξιοι και οι άξιοι της μοίρας τους...

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Το «δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού». Ο Άρης πέταξε στον κάλαθο τον αχρήστων τη δεύτερη ευκαιρία που του δόθηκε να προκριθεί στην Ευρωλίγκα. Μπορεί λόγω κόσμου, ιστορίας και φανέλας οι «κίτρινοι» να ανήκουν σε αυτή τη διοργάνωση, αλλά το Μαρούσι κέρδισε την πρόκριση πανάξια. Κι αν θέλετε, αποκατέστησε κατά το ήμισυ και την αδικία που έγινε σε βάρος του, καθώς υποχρεώνεται να περάσει από τη διαδικασία των προκριματικών για να πάρει αυτό που δικαιωματικά του ανήκε βάσει της περσινής του πορείας.

Το Μαρούσι παρέδωσε μαθήματα σωστής προετοιμασίας και οργάνωσης παρουσιάζοντας ένα-ίσως και αφύσικα-πολύ καλό πρόσωπο για τη χρονική στιγμή που έγιναν οι αγώνες. Κι όμως, ήταν η ίδια η ομάδα που κινδύνευε με διάλυση πριν λίγους μήνες. Που χρειάστηκε να ενώσει τις δυνάμεις της με το Δήμο και απλούς πολίτες της περιοχής για να επιβιώσει. Που υποχρεώθηκε να μειώσει αρκετά το μπάτζετ για να αντεπεξέλθει στα νέα δεδομένα. Που έχασε παίκτες όπως οι Χαραλαμπίδης, Μαυροκεφαλίδης, Γλυνιαδάκης και Στίβενσον. Που είδε τον απόλυτα πετυχημένο Σούλη Μαρκόπουλο να αποχωρεί από τον πάγκο του. Που δεν είχε για σχεδόν ολόκληρη την προετοιμασία τον φυσικό της ηγέτη, Κώστα Καϊμακόγλου. Που υποχρεώθηκε βάσει των επιταγών της Ευρωλίγκας να φύγει από το «ζεστό» κλειστό του Αγίου Θωμά και να μετακομίσει στο ΟΑΚΑ.

Με σωστή οργάνωση και διαχείριση όμως τα προβλήματα ξεπεράστηκαν. Η διοίκηση με όσα μέσα διέθετε έκανε καλή δουλειά για να κρατήσει το καράβι στην επιφάνεια της φουρτουνιασμένης θάλασσας. Και διάλεξε έναν καλό καπετάνιο, τον Γιώργο Μπαρτζώκα, ο οποίος κατάφερε να καλύψει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και σωστές επιλογές παικτών τα κενά που προέκυψαν, αλλά και να παρουσιάσει ένα καλοδουλεμένο σύνολο. Το πρόβλημα της έλλειψης βάσης φιλάθλων δυστυχώς δεν λύνεται. Αν ζούσαμε στην Ισπανία, όπου υπάρχει ο... τοπικισμός στον αθλητισμό και ο κάθε πολίτης στηρίζει πάνω από όλα την ομάδα της περιοχής του, το Μαρούσι θα είχε τον αριθμό φιλάθλων που του άρμοζαν.

Από την άλλη; Η ευφορία για τη δεύτερη ευκαιρία που έδωσε η Ευρωλίγκα στον Άρη να επιστρέψει στους ομίλους δεν αποδείχτηκε σωστός σύμμαχος. Ασφαλώς η διοίκηση κατέβαλε προσπάθειες με βάση τα νέα οικονομικά δεδομένα για την ενίσχυση της ομάδας και σίγουρα οι προσθήκες Χατζηβρέττα, Κακιούζη και Ντικούδη ήταν καλές επιλογές. Όμως η απόφαση να παραμείνει ο Αντρέα Ματσόν στο τιμόνι ήταν και είναι λάθος. Ήταν πασιφανές από πέρυσι και πριν από δύο χρόνια. Η ήττα στη σειρά των μικρών τελικών από το Μαρούσι ήταν ένα καμπανάκι που δεν λήφθηκε υπόψη. Η μη αξιοποίηση του Κώστα Παπανικολάου και των άλλων ταλέντων της ομάδας (Χρυσικόπουλος, Μούρτος, Σκορδίλες) προς όφελος αμφιβόλου αξίας ξένων και κοινοτικών δεν «συγκίνησε» κανέναν. Η καθυστερημένη αντικατάσταση του Στίνσον (που δεν στέριωσε στον Κολοσσό αλλά αποκτήθηκε από τον Άρη) με τον Ντέι, η επιλογή του καλού για την Ολύμπια Λάρισας αλλά όχι για το μέγεθος του Άρη Μπέλσερ, η γύμνια στη ρακέτα της ομάδας και άλλα πολλά «χρεώνονται» στον Ιταλό. Και φυσικά στη διοίκηση που τον πίστεψε και τον στήριξε, τη στιγμή που υπήρχαν και υπάρχουν τόσοι καλοί Έλληνες προπονητές χωρίς δουλειά.

Η επόμενη ημέρα στον Άρη είναι η πιο δύσκολη. Όχι μόνο αγωνιστικά, όπου υπάρχουν πολλά κακώς κείμενα και πρέπει να διορθωθούν στο χρόνο που απομένει μέχρι την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων, αλλά κυρίως εξωαγωνιστικά. Η μη είσοδος στους ομίλους της Ευρωλίγκας συνεπάγεται απώλεια προσδοκώμενων εσόδων άνω των 500-600 χιλ. ευρώ. Μεγάλος χρηματοδότης δεν υπάρχει πλέον και ίσως έρχονται εποχές ισχνών αγελάδων για τον ιστορικό σύλλογο. Από τις οποίες όμως μπορεί να βγει ισχυρός ένας σύλλογος, όπως του απέδειξε και το... Μαρούσι.

Όσον αφορά στο Μαρούσι, έχει μπροστά του πλέον μία μεγάλη ευκαιρία. Αγωνιστικά έχει όλα τα φόντα να την αξιοποιήσει και να προκριθεί στους ομίλους της Ευρωλίγκας. Πέρα όμως από μία αξιόλογη ομάδα, όπως η Άλμπα Βερολίνου, ίσως έχει να αντιμετωπίσει και την... Ευρωλίγκα. Οι «εγκέφαλοι» της τελευταίας ασφαλώς και προτιμούν στους ομίλους την Άλμπα που γεμίζει την «O2 Arena» των 16.000 φιλάθλων από το Μαρούσι των 1.000 φιλάθλων στο αχανές ΟΑΚΑ. Με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται...

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com