Ο Πιτίνο γιγαντώνει την αυτοπεποίθηση του Παναθηναϊκού

Με δύο σκάρτες προπονήσεις δεν μπορείς να μεταμορφώσεις αγωνιστικά μια ομάδα που ούτως ή άλλως δεν… παραπατούσε. Όμως η παρουσία του Ρικ Πιτίνο αρκεί και περισσεύει για να γιγαντώσει την αυτοπεποίθηση του Παναθηναϊκού, των παικτών του και του κόσμου του. Από την αύρα του μόλις εμφανίστηκε στο γήπεδο με το πανάκριβο κοστούμι του, από το «dominate the fucking game» που είπε σε Παπαγιάννη και λοιπούς βλέποντας να χάνονται τα ριμπάουντ στο πρώτο δεκάλεπτο, μέχρι την σφαλιαρίτσα στον πισινό του διαιτητή που περνούσε μπροστά του, ο άνθρωπος είναι ένας αληθινός σταρ και η επίδρασή του στις ομάδες του είναι πρωτίστως πνευματική. Η μιζέρια, η αμφιβολία και η μουρμούρα που υπήρχαν στην ατμόσφαιρα μέχρι και το ματς με την Άλμπα δεν… μένουν πια στο ΟΑΚΑ.

Ο Αμερικανός τεχνικός έκανε μετρημένες αγωνιστικές παρεμβάσεις στο παιχνίδι της ομάδας, αλλά η βασική διαφορά έγινε στον ψυχισμό των παικτών. Ένιωσαν την σιγουριά της σωστής καθοδήγησης από τον πάγκο παίζοντας με αυτοπεποίθηση για να αξιοποιήσουν τον χρόνο τους στο παρκέ κι όχι την αγωνία και τον φόβο για το πόσο σύντομα θα το εγκαταλείψουν στην πρώτη στραβή. Τρανό παράδειγμα η παρουσία των Φρεντέτ και Τζόνσον που έχοντας έναν προπονητή που καταλαβαίνει απόλυτα πώς να τους αξιοποιήσει και μιλά την γλώσσα τους (κυριολεκτικά και μεταφορικά), έκαναν την καλύτερη εμφάνισή τους στο εναρκτήριο δίμηνο της σεζόν. Ο μεν πρώτος έκανε season high συμμετοχής κερδίζοντας δικαιωματικά τον χρόνο του στο παρκέ μέσω της διάθεσης που έβγαλε στην άμυνα και έχοντας την ελευθερία να ξεδιπλώσει το αστείρευτο επιθετικό του ταλέντο. Ο δε δεύτερος είναι ο ικανότερος στα αγαπημένα deflections του προπονητή του, βάζοντας τις χερούκλες του παντού και βρίσκοντας και θάρρος να απειλήσει στην επίθεση.

Ο Πιτίνο ήταν αναμενόμενο πως ουσιαστικά θα… καταργήσει την άμυνα με αλλαγές, η οποία αποτέλεσε τον οδηγό για τη νίκη επί της Μπάγερν αλλά δεν ταιριάζει στην φιλοσοφία του και δεν χρησιμοποίησε ούτε πέρσι. Ποντάρει στην προσωπική άμυνα που παρά τα ψεγάδια της κινητοποιεί περισσότερο τον εγωισμό των παικτών του και μπορεί να γίνει αποτελεσματική, με εφαρμογή αρκετών «παγίδων» και βοηθειών. Ακόμη και το εξαιρετικά ευάλωτο αμυντικά δίδυμο Ράις-Φρεντέτ λειτούργησε αξιοπρεπώς στο διάστημα που αναγκαστικά βρέθηκε στον αγώνα. Όλοι οι παίκτες, μηδενός εξαιρουμένου, έδειξαν διάθεση και επιθετικότητα απλώνοντας χέρια, κλέβοντας ή αλλοιώνοντας μπάλες και προσφέροντας ευκαιρίες για σκορ στο ανοιχτό γήπεδο, από το οποίο ο Παναθηναϊκός πήρε 21 πόντους, ήτοι πάνω από το 1/5 της παραγωγής του. Ο Νικ Καλάθης, που εφαρμόζει καλύτερα από καθέναν το νέο δόγμα σε άμυνα κι επίθεση, είναι φυσιολογικό να διαπρέπει σε ένα τέτοιο παιχνίδι, όπως και ο Ντεσόν Τόμας που οφείλει την μεταμόρφωσή του από πέρσι στον συγκεκριμένο προπονητή. Οι υπόλοιποι έπαιξαν τον ρόλο τους, μικρό ή μεγαλύτερο, με ανάλογο ζήλο και χωρίς «μουτράκια».

Μοναδικό πλην όχι μικρό ψεγάδι τα πολλά χαμένα ριμπάουντ. Σε ένα ματς στο οποίο έκανε μόλις 7 λάθη (5 λιγότερα από τον αντίπαλο), ο Παναθηναϊκός είχε επτά λιγότερες κατοχές από την Μπασκόνια, απόρροια των 17 χαμένων ριμπάουντ. Η εναέρια κυκλοφορία ελέγχθηκε επαρκώς μόνο στην δεύτερη περίοδο και είναι προφανές πως για ομάδα που δεν παίζει άμυνα με αλλαγές και δεν στερείται μεγέθους, ο αριθμός αυτός είναι ανεπίτρεπτος και αν δεν στοίχισε το βράδυ της Πέμπτης, μπορεί να είναι καταδικαστικός στον… διαβολομήνα που ακολουθεί με σερί πολύ δύσκολων αγώνων στην Ευρωλίγκα.

*Την Κυριακή τα λέμε στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis