Ο Πασκουάλ πέτυχε και απέτυχε για τον ίδιο λόγο

Η απόλυση του Τσάβι Πασκουάλ δεν ξένισε στην πραγματικότητα κανέναν. Η σχέση με τον Παναθηναϊκό είχε πια φθαρεί σε σημείο πέραν επιδιορθώσεως κι αν οι δρόμοι τους δεν χώριζαν τώρα ή τις επόμενες εβδομάδες, απλώς το διαζύγιο θα ερχόταν φυσιολογικά το καλοκαίρι.

Ο Καταλανός τεχνικός αποχωρεί έχοντας πιστωθεί λιγότερα και χρεωθεί ίσως περισσότερα από όσα πραγματικά του αξίζουν. Αλλά συνήθως αυτή είναι η μοίρα των προπονητών, που φεύγοντας καλούνται να βάλουν στις αποσκευές τους τις ευθύνες, αν όχι όλες σίγουρα τις περισσότερες, για τις αποτυχίες λειτουργώντας ως εξιλαστήρια θύματα. Όποιος όμως πιστεύει πως μια τέτοια απόλυση λειτουργεί ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τους υπόλοιπους σπανίως ΔΕΝ λαθεύει…

Το «ταμείο» της 26μηνης θητείας του Πασκουάλ στον ηλεκτρικό πάγκο του Παναθηναϊκού δεν έχει ξεκάθαρο πρόσημο. Αναμφίβολα διαφημίστηκε και στην ουσία ήταν ο ικανότερος ή έστω ο πιο αποτελεσματικός στο top level εξ όσων ήρθαν στη μετα-Ομπράντοβιτς εποχή και κλήθηκαν να ξορκίσουν ένα φάντασμα… διαστάσεων Σερ Άλεξ Φέργκιουσον στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η ψυχρή αποτίμηση θα πει ότι απέτυχε να επαναφέρει τον Παναθηναϊκό σε Final 4 και πως οι εγχώριοι τίτλοι που κατέκτησε δεν είχαν λείψει ούτε με Πεδουλάκη ή Αλβέρτη στον πάγκο. Οι Πασκουαλο-μάχοι θα προσθέσουν πως η ομάδα δεν σημείωσε ποτέ εκκωφαντική πρόοδο επί των ημερών του, δεν έπαιξε ποτέ το μπάσκετ των 100+ συστημάτων του playbook του που από highlight στο βιογραφικό του κατάντησε αιτία να περιπαίζεται από τους επικριτές του και πως δεν ανέδειξε παίκτες-είτε νεαρούς Έλληνες είτε άσημους ξένους-όπως είχε πράξει στο πέρασμά του από την Μπαρτσελόνα. Ο αντίλογος, οι Πασκουαλο-λάτρες που έφτασαν να είναι ελάχιστη μειοψηφία, θα πουν πως ο Παναθηναϊκός έφτασε δις στα πρόθυρα του Final Four και αποκλείστηκε, έστω και με πλεονέκτημα έδρας, από δύο πολύ πιο ακριβές και ταλαντούχες ομάδες που… διάλεξαν να παραταχθούν πλήρεις και σε τοπ φόρμα στην κατάλληλη στιγμή της σεζόν φτάνοντας-τόσο η Φενέρ το 2017 όσο και η Ρεάλ πέρσι-στην κορυφή με εμφατικό τρόπο.

Στην πραγματικότητα ο Τσάβι Πασκουάλ απέτυχε δεδομένα και πέραν πάσης αμφιβολίας ΜΟΝΟ την τρέχουσα σεζόν. Η φετινή βερσιόν του δικού του Παναθηναϊκού ήταν η χειρότερη της θητείας του, με τον ίδιο να δείχνει ανήμπορος όχι να λύσει το πρόβλημα αλλά έστω και να το εντοπίσει. Τα «δομικά» προβλήματα της ομάδας ήταν εξόφθαλμα από τις πρώτες αγωνιστικές της Ευρωλίγκας και κάθε εβδομάδα που περνούσε γινόταν ξεκάθαρο πως ούτε οι νίκες επί του Ολυμπιακού, ούτε οι έξτρα προπονήσεις, ούτε το μάντρωμα στο ΟΑΚΑ, ούτε οι ειλικρινείς συζητήσεις στα αποδυτήρια, αλλά ούτε και οι προειδοποιήσεις για «καμπάνες» ή η επιβολή προστίμου θα άλλαζαν δραστικά την εικόνα και κατ’ επέκταση την κατάσταση. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος εδώ και εβδομάδες είχε φροντίσει να κάνει ξεκάθαρες τις προθέσεις του δηλώνοντας πως «… το υλικό είναι αυτό που ζήτησε ο προπονητής. Αυτός πρέπει να βρει τις λύσεις για να παίξουμε καλύτερα». Ακόμη κι αν δεν ισχύει αυτό και ο Πασκουάλ δεν είχε ακριβώς τα υλικά που είχε ζητήσει ή αν αποδέχτηκε κάποια που δεν είχε ζητήσει, η ευθύνη ανήκει πρωτίστως στον ίδιο επειδή συμβιβάστηκε. Δεν θα το μάθουμε ποτέ αυτό όμως, εκτός κι αν ο ίδιος επιλέξει να το δηλώσει και φυσικά αν δεν το διαψεύσει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Παραδόξως, ένας συμβιβασμός ήταν και το highlight της θητείας του στον Παναθηναϊκό. Ένας προπονητής του δικού του διαμετρήματος δεν ήταν υποχρεωμένος να δεχτεί ποτέ το καψώνι της επιστροφής με πούλμαν από την Κωνσταντινούπολη. Κι όμως, εκείνος όχι απλώς το αποδέχτηκε στωικά, που είναι το… εύκολο για όποιον δεν θέλει να χάσει τη δουλειά και το μεγάλο του συμβόλαιο, αλλά κατόρθωσε να συσπειρώσει μια υπό διάλυση ομάδα και να την οδηγήσει στο πρωτάθλημα απέναντι στον φιναλίστ της Ευρωλίγκας εκείνη τη σεζόν Ολυμπιακό.

Ο Πασκουάλ, στο τέλος της ημέρας, φεύγει μάλλον έχοντας επωμιστεί μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης από το δεδομένα μεγάλο που του αναλογεί και πέραν πάσης αμφιβολίας σαν κύριος. Η αποχώρησή του, δε, στερεί τον… αποδιοπομπαίο τράγο στους άλλους «πόλους» των ευθυνών για τα αποτελέσματα του Παναθηναϊκού, τους παίκτες και τη διοίκηση. Όποιος νομίζει πως με την αποχώρηση του Τσάβι ο Λεκαβίτσιους θα ψηλώσει και θα γίνει έστω Κρις Πολ, ο Λάσμε θα ξαναγίνει 30, ο Γκιστ θα θυμίζει Άντονι Ντέιβις, ο Θανάσης θα μετατραπεί σε Γιάννη Αντετοκούνμπο και ο Καλάθης θα βάζει τρίποντα σαν τον Στεφ Κάρι είναι γελασμένος. Αν, επίσης, ορισμένοι παίκτες αρχίσουν να προσπαθούν και κατά συνέπεια να αποδίδουν καλύτερα τώρα δεν θα είναι άξιοι χειροκροτήματος αλλά μάλλον χλευασμού που δεν το έκαναν μέχρι σήμερα, αλλά αναγκάζονται πια επειδή ήρθε το πρόστιμο και ξέμειναν από δικαιολογίες έφυγε ο «φταίχτης» Πασκουάλ.

Ο δε Δημήτρης Γιαννακόπουλος την αδιαμφισβήτητη και παθολογική αγάπη του για τον Παναθηναϊκό, που μεταφράζεται εδώ και χρόνια σε εκατομμύρια ευρώ, σε πολλούς τίτλους αλλά και αρκετές αχρείαστες και επιζήμιες εκρήξεις, καλείται να τη χρησιμοποιήσει δημιουργικά κι όχι (αυτό)καταστροφικά. Ο άνθρωπος που θα επιλέξει το αφεντικό της ΚΑΕ για τη διάδοχη κατάσταση, είτε λέγεται Πιτίνο είτε οπωσδήποτε αλλιώς, εφόσον είναι επιπέδου Παναθηναϊκού είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα αποδειχτεί τόσο… απορροφητικός στις εντάσεις όπως ο προκάτοχός του. Κι ασφαλώς ο ισχυρός άνδρας της ομάδας θα χρειαστεί ξανά, όπως δεν έχει διστάσει να κάνει ποτέ στο παρελθόν, να ξαναβάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη για να διορθώσει τα λάθη. Του Τσάβι, αλλά και τα δικά του.

Αν, συμπερασματικά, δεν γίνουν όλα τα παραπάνω, ο Πασκουάλ θα είναι ένας ακόμη προπονητής που φορτώνεται όλο το ανάθεμα για την άκαρπη εδώ και έξι χρόνια πλέον προσπάθεια του Παναθηναϊκού να επιστρέψει στα ευρωπαϊκά του μεγαλεία. Όπως θα είναι και ο επόμενος, ο μεθεπόμενος και πάει λέγοντας…

*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis