Ο Παναθηναϊκός αιφνιδιάστηκε, πήγε… αντίστροφα και έχασε

Όποιος αποδώσει την ήττα του Παναθηναϊκού σε… χαλάρωση ή αλαζονεία μετά το «πάρτι» της Τρίτης, μάλλον δεν καταλαβαίνει τι βλέπει. Το break στο Game 2 ήταν ζήτημα επιβολής του αντιπάλου τακτικά και ψυχολογικά. Όπως ακριβώς και η έκβαση του πρώτου αγώνα.

Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη προχθές, η Ρεάλ δεν μάσησε από το bullying του Παναθηναϊκού, αντέδρασε με καλύτερο πλάνο και περισσότερη ψυχραιμία και μετέφερε την «τρικυμία» στο απέναντι στρατόπεδο. Και οι «πράσινοι» που είδαν όλα μα όλα να τους πηγαίνουν πρίμα στο πρώτο ματς, προσπάθησαν στο δεύτερο ημίχρονο από λάθος αφετηρία, όχι την άμυνά τους, να πάρουν το παιχνίδι.

Ας δούμε τα επί μέρους στοιχεία που έκριναν την αναμέτρηση:

-Οι έξτρα κατοχές της Ρεάλ: Είναι ο πιο προφανής λόγος της ήττας του Παναθηναϊκού. Οι φιλοξενούμενοι είχαν 16 επιθετικά ριμπάουντ, 12 περισσότερα από τους «πράσινους» και με τα λάθη να είναι σχεδόν ισορροπημένα (10-11), αυτό έφερε στη Ρεάλ πάνω από δέκα περισσότερες επιθέσεις στο παιχνίδι. Το σκορ από τις έξτρα κατοχές ήταν 9-19 και το παιχνίδι τελείωσε στο 82-89. Άρα…

-No rebound, no fast break: Ο Παναθηναϊκός δυσκολεύεται αρκετά στο σετ παιχνίδι. Στο πρώτο ματς παίρνοντας 24 πόντους σε ανοιχτό γήπεδο και 28 από λάθη αντιπάλου απέφυγε να αντιμετωπίσει μια οχυρωμένη Ρεάλ. Στο Game 2 πήρε μόλις 7 πόντους από αιφνιδιασμό και 14 από λάθη των φιλοξενούμενων.

-Κακά ποσοστά από μακριά: Όχι απλώς δεν μπόρεσε να βρει πολλές φορές τη Ρεάλ στο… ξέφωτο ο Παναθηναϊκός, αλλά όταν κλήθηκε να αντιμετωπίσει οργανωμένη άμυνα ήταν άστοχος από μακριά. Από τα 12/22 (54,5%) τρίποντα του πρώτου αγώνα έπεσε στα 7/26 (26,9%).

-Ο περιορισμός του Καλάθη: Η Ρεάλ παρουσιάστηκε πολύ πιο διαβασμένη στην αντιμετώπιση του Καλάθη. Τόσο ομαδικά, όσο και ατομικά με τον Τέιλορ να κάνει καταπληκτική δουλειά κι ας μην επιβραβεύεται από τη στατιστική. Παίζοντας για τέσσερα λιγότερα λεπτά σε σχέση με την Τρίτη είχε έντεκα λιγότερες ασίστ και πολύ μικρότερη επίδραση στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας του.

-Η αντιμετώπιση της πίεσης και το ματσάρισμα σε ενέργεια: Ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να πανικοβάλλει τη Ρεάλ με την πίεσή του. Βοηθώντας τα γκαρντ στο κουβάλημα της μπάλας με τους ψηλότερους παίκτες, η «βασίλισσα» απέφυγε τις φουρτούνες του πρώτου αγώνα, είχε καλύτερη κυκλοφορία και περισσότερη υπομονή. Την ίδια ώρα και σε αντίθεση με το πρώτο ματς αντιπαρέταξε δύναμη στη δύναμη και ενέργεια στην ενέργεια.

-Ο αιφνιδιασμός του Παναθηναϊκού από την αλλαγή προσανατολισμού της Ρεάλ: Στο πρώτο ματς ο Παναθηναϊκός με την πίεση στην μπάλα απόκοψε τα γκαρντ από τη γραμμή ψηλών. Χθες πήγε σε πολύ πιο αργό τέμπο (κανέναν πόντο από αιφνιδιασμό, ούτε καν απόπειρα fast break), φόρτωσε τη ρακέτα με βαριά κορμιά που παίζουν όμως και με μυαλό (γι’ αυτό έπαιξαν λίγο Ταβάρες και Ράντολφ) και αντέστρεψε τη δημιουργία της. Από το «έξω προς τα μέσα», πήγε στο «μέσα προς τα έξω». Ενώ ο Ντόντσιτς ουσιαστικά εξουδετερώθηκε και πάλι, το δίδυμο Ρέγες-Αγιόν πρόσφερε 26 πόντους και 8 ασίστ, με τη Ρεάλ να τους «ταΐζει» συνεχώς κι εκείνους να σκοράρουν, να φθείρουν με φάουλ (σε όλες τις περιόδους η Ρεάλ έφτασε νωρίς στο μπόνους των βολών), να δημιουργούν για ελεύθερους σκοπευτές τύπου Κάρολ-Τόμπκινς και φυσικά να μαζεύουν πολλά ριμπάουντ.

-Η αλλαγή… φύσης του Παναθηναϊκού και ο ξεχασμένος Θανάσης: Ο Παναθηναϊκός με εξαίρεση τα ριμπάουντ μέχρι και το 46-39 (στο 8:38 πριν το τέλος της τρίτης περιόδου) είχε πολύ καλή αμυντική συμπεριφορά. Εν συνεχεία, ωστόσο, απαρνήθηκε την αμυντική του φύση και θέλησε να ακολουθήσει τη Ρεάλ στο σκορ γνωρίζοντας πως σε ένα τέτοιο στυλ παιχνιδιού δύσκολα μπορεί να τη συναγωνιστεί. Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο αποσύρθηκε (με τρία φάουλ) στα 5:54 πριν το τέλος της τρίτης περιόδου και ο Τσάβι Πασκουάλ τον θυμήθηκε ξανά 21’’ πριν το τέλος. Στο διάστημα της απουσίας του Λοτζέσκι και Ρίβερς πρόσφεραν ελάχιστα στην επίθεση και στην άμυνα, με τον δεύτερο σε 13:23 να μην παίρνει ούτε σουτ.

Ζητείται υπέρβαση

Ο Παναθηναϊκός πλέον ψάχνει την πρόκριση στο Final 4 όχι μέσω της θαλπωρής του ΟΑΚΑ, αλλά σε αφιλόξενο περιβάλλον. Έχοντας να κερδίσει ομάδα του υψηλότερου επιπέδου (ΤΣΣΚΑ, Φενέρ, Ρεάλ) εκτός έδρας εδώ και πολλά χρόνια, εξαιρουμένων των ειδικών συνθηκών αγώνων με τον Ολυμπιακό, οι «πράσινοι» καλούνται τώρα να κάνουν την υπέρβαση. Αγωνιστικά και μόνο είναι απόλυτα ικανοί να κερδίσουν εκεί. Η Ρεάλ απέδειξε πως είναι περήφανη ομάδα που έβγαλε χαρακτήρα δύο μέρες μετά το διασυρμό της, αλλά παραμένει ένα σύνολο με ξεκάθαρες αγωνιστικές αδυναμίες και που βραχυκυκλώνει εύκολα όταν την αναγκάζεις να μην αισθάνεται άνετα, όπως ΔΕΝ έκανε ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο ημίχρονο του Game 2. Ένας σκληρός, αποφασισμένος και συγκεντρωμένος Παναθηναϊκός, με παίκτες μαθημένους σε πολύ πιο δύσκολες έδρες από τη Μαδρίτη, μπορεί να τα καταφέρει. Θα πρέπει να το αποδείξει όμως κιόλας. Το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να το πιστέψει. Όπως το πίστεψε η Ρεάλ που πριν καμιά πενηνταριά ώρες έχανε με 35 στο ΟΑΚΑ…

ΥΓ: Για τα περί διαιτησίας θα επισημάνουμε ό,τι και για τα παράπονα του Ολυμπιακού στο ματς με τη Ζαλγκίρις. Λάθη έγιναν, αλλά δεν ήταν αυτά η αιτία της ήττας, αλλά η ανωτερότητα του αντιπάλου. Κι αν εστιάζεις τους λόγους ενός αρνητικού αποτελέσματος σε παράγοντες που δεν μπορείς να ελέγξεις κι όχι σε αυτούς που επηρεάζεις άμεσα, απλώς προετοιμάζεσαι για να αποτύχεις. Κι ας έχεις δίκιο να φωνάζεις κάποιες φορές.

Follow @ChristosRobolis