Όποιος επιλέγει να δει το ποτήρι μισογεμάτο θα σταθεί στην αντίδραση (μετά από μια κακή ήττα) με μια νίκη που ήταν… υποχρεωτική αλλά όχι αυτονόητη ή εύκολη, όπως τίποτα άλλωστε στην Ευρωλίγκα. Όποιος προτιμά να δει το ποτήρι μισοάδειο και τη μεγαλύτερη εικόνα, θα κρίνει πως το αποτέλεσμα δεν πρέπει να καλύψει τις αδυναμίες που φάνηκαν ξανά.
Ο Παναθηναϊκός έκανε το καθήκον του, αλλά δεν έπεισε πως έχει λύσει τα ζητήματά του, κυρίως αμυντικά αλλά και επιθετικά, που παρουσιάζει σε αυτή την εκκίνηση της σεζόν. Με απλά… μαθηματικά οι «πράσινοι» απέχουν πολύ από τη σκληρή και αποτελεσματική στα μετόπισθεν ομάδα που θέλουν να γίνουν. Με 84 πόντους παθητικό κόντρα στη Μακάμπι, 80 απέναντι στην Μπάγερν στο Μόναχο και 87 (με 32 στην τέταρτη περίοδο) από τη Γκραν Κανάρια, ο Παναθηναϊκός αποδεδειγμένα απέχει πολύ από το προφίλ που θέλει να λανσάρει.
Για πολλοστή φορά η περιφερειακή άμυνα ήταν αναποτελεσματική. Οι αντίπαλοι ξεπερνούν σταθερά εύκολα το πρώτο ανάχωμα, η άμυνα ξεχαρβαλώνεται εύκολα και οι περιστροφές είναι αργές και χωρίς συνεννόηση. Ο Τσάβι Πασκουάλ είδε και απόειδε βλέποντας την έλλειψη επικοινωνίας στην άμυνα, κατήργησε σε μεγάλο διάστημα του αγώνα το πλάνο της άμυνας με αλλαγές ή βοήθειες και έχοντας κι έναν βολικό αντίπαλο, με κοντά γκαρντ και δεινόσαυρους ψηλούς, έδωσε χρόνο σε σχήματα με Λεκαβίτσιους οργανωτή και Παπαγιάννη στο «5». Η πεντάδα με αυτούς τους δύο, τον Παπαπέτρου, τον Παππά και τον Τόμας ουσιαστικά γύρισε το παιχνίδι και το έφερε στη σωστή ρότα.
Όχι ότι επιθετικά όλα ήταν καλά. Κι ας μπήκαν 102 πόντοι… Ο εκνευρισμός του Καλάθη από το πρώτο λεπτό μέχρι και το φινάλε δεν είναι τυχαίος, αφού ο άνθρωπος που έχει μάθει να λειτουργεί σαν κομπιούτερ δεν βλέπει για την ώρα να λειτουργούν όπως θα έπρεπε τα υπόλοιπα κομμάτια της ορχήστρας. Δεν ήταν λίγες οι φορές που παίκτες του Παναθηναϊκού είχαν κακές αποστάσεις και τράκαραν στην επίθεση, ενώ το τρίποντο που απέφευγαν σήμερα (μέχρι το 35 είχαν επιχειρήσει όλα κι όλα μόλις επτά), ελλείψει και του Λοτζέσκι, θα το χρειαστούν για να ανοίξουν πιο σκληρές και συμπαγείς άμυνες από αυτή της συμπαθούς πλην αφελούς πρωτάρας Γκραν Κανάρια.
Οι φωνές του Πασκουάλ σε κάθε τάιμ άουτ και η όψη του στο φινάλε κάθε άλλο παρά ικανοποιημένο προπονητή μαρτυρούν. Κι αν κάτι δεν μπορεί να καταλογιστεί στον Καταλανό τεχνικό είναι πως δεν είναι δίκαιος. Η είσοδος του Λάσμε στο 14’ και η χρησιμοποίησή του για κάτι λιγότερο από 12 λεπτά και τα αντίστοιχα 16 του Γκιστ μπορούν κάλλιστα να εκληφθούν ως προσπάθεια να τους συνετίσει μετά το κατώτερο των περιστάσεων και των απαιτήσεων από αυτούς ξεκίνημά τους στη σεζόν. Ομοίως και τα 18:30 του Καλάθη, που στις κακές του βραδιές θα πρέπει να περιορίζεται σε αυτό που κάνει πάντα καλά, να δημιουργεί, δεν είναι τυχαίος αριθμός.
Υπήρχαν και κάποια καλά νέα, σε ατομικό επίπεδο, από τη βραδιά. Ο Παπαπέτρου «ξεμπούκωσε» και είχε κομβική συνεισφορά στο σημείο που ο Παναθηναϊκός πήρε τα ηνία του αγώνα. Ο Μήτογλου παραμένει συνεπής στο υψηλό επίπεδο και μόνο καλύτερος μπορεί να εμφανίζεται στην πορεία. Ακόμη κι ο Παπαγιάννης, που έχει σταθερά θέματα ρυθμού και συγκέντρωσης, ήταν θετικός. Ασφαλώς οι αμυντικές αδυναμίες που έχουν τραβήξει την προσοχή σε αυτές τις τρεις πρώτες αγωνιστικές δεν πρέπει να επισκιάσουν και την εικόνα του Λάνγκφορντ, που είναι άκρως αποτελεσματικώς και συγχρόνως οικονομικός στην επίθεση. Η εμφάνιση του Λεκαβίτσιους έχει δύο όψεις: είχε μεν 16 πόντους, αλλά έκανε εύκολα λάθη και στην άμυνα θα είναι μόνιμα στόχος για τους αντιπάλους.
Ο Παναθηναϊκός είναι προφανές πως χρειάζεται δουλειά και χρόνο, που ίσως να μην έχει καθώς το πρόγραμμα είναι καταιγιστικό και οι διαθέσιμες ποιοτικές προπονήσεις λιγοστές. Πιθανότατα χρειάζεται και μια προσθήκη περιφερειακού, κατά προτίμηση με ικανότητα στην πίεση πάνω στην μπάλα και συνεπές σουτ, γιατί το ρίσκο με τον επιρρεπή σε τραυματισμούς Λοτζέσκι δεν βγαίνει από νωρίς. Οι εξετάσεις των προσεχών εβδομάδων, απέναντι σε Ζαλγκίρις στο ΟΑΚΑ και Μπουντούτσνοστ εκτός έδρας, θα δείξουν και θα κρίνουν πολλά…
*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.
Follow @ChristosRobolis