Ο Ολυμπιακός θέλει σιγουριά. Τίποτε άλλο…

Άγχος και νευρικότητα, που δεν συνηθίζει να παρουσιάζει-ειδικά στο «σπίτι» του-έβγαλε ο Ολυμπιακός στο παιχνίδι με τη Λαμποράλ Κούτσα. Απέναντι σε μια επιεικώς άναρχη ομάδα με παίκτες που απολαμβάνουν την ασυδοσία που τους έχει δώσει ο προπονητής τους και που τα αποτελέσματά της μέχρι τώρα «μαρτυρούν» το χαμηλό ταβάνι των δυνατοτήτων της, οι «ερυθρόλευκοι» έπρεπε-παρά τις σημαντικές απουσίες τους-να νικήσουν και μάλιστα εύκολα. Όμως δεν το έκαναν…

Κι αυτό δεν οφείλεται ούτε στην έλλειψη του Πρίντεζη, του Ντάρντεν και του Παπαπέτρου, ούτε στην κακή βραδιά του Σπανούλη, ούτε στο παρατεταμένο ντεφορμάρισμα του Ντάνστον και του Σλούκα, ούτε-φυσικά-σε όσους λένε πως ο Ολυμπιακός δεν έχει… προπονητή ή τη στήριξη του κόσμου του.

Μάλλον η εικόνα που παρουσίασε στο ΣΕΦ ο Ολυμπιακός οφείλεται σε αμιγώς ψυχολογικούς λόγους. Η διαρκής κουβέντα περί προπονητή δεν είναι δυνατό να μην έχει επηρεάσει τους παίκτες, αφού «σέρνεται» δύο εβδομάδες τώρα. Πρέπει-ή μάλλον έπρεπε εδώ και μέρες-να έχει γίνει σαφές αν ο Ολυμπιακός θα συνεχίσει να πορεύεται με τον Μίλαν Τόμιτς, μόνο του ή πλαισιωμένο με εμπειρότερο/ους κόουτς, ή όχι. Στη δεύτερη περίπτωση, έπρεπε η πρόσληψη να έχει γίνει… χθες, καθώς όσο παραμένει ανοικτό το «παράθυρο» αυτό ΚΑΙ οι παίκτες δεν θα γνωρίζουν τι τους ξημερώνει, αλλά ΚΑΙ ένας στρατιώτης της ομάδας επί 23 χρόνια θα συνεχίσει να τυγχάνει άκομψης συμπεριφοράς και να αντιμετωπίζεται σαν την έσχατη λύση «αν δεν βρούμε κάτι καλύτερο».

Αυτό το κλίμα αβεβαιότητας περνά εύκολα από τα αποδυτήρια και τις προπονήσεις στο παρκέ, έστω και υποσυνείδητα και παρότι δύσκολα θα το παραδεχτεί κάποιο μέλος της ομάδας. Ο Ολυμπιακός, ακόμη και με πολύ «φτωχότερο» ρόστερ, τουλάχιστον στο ΣΕΦ δεν έβγαζε ποτέ τέτοια πίεση απέναντι σε κατώτερους ποιοτικά αντιπάλους. Ανεξήγητη νευρικότητα, έλλειψη καθαρού μυαλού, τρεμάμενα χέρια και ενίοτε φόβος απέναντι σε έναν αντίπαλο που ΔΕΝ τρομάζει δεν συνηθίζεται να διακρίνουν τον Ολυμπιακό. Και ούτε φυσικά φταίει ο κόσμος, αφού όσοι πιστοί (και άξιοι συγχαρητηρίων αφού στις φιέστες όλοι τρέχουν, αλλά στα δύσκολα χρειάζονται περισσότερο) προσήλθαν στο ΣΕΦ δεν είχαν διάθεση ούτε να δείρουν, ούτε να κράξουν, αλλά να συμπαρασταθούν σε μια ομάδα που ούτε καν πριν ενάμιση χρόνο γέμισε τις καρδιές τους με χαρά και περηφάνια.

Ο Ολυμπιακός σίγουρα είναι πολύ καλύτερος από ό,τι έδειξε. Και θα παρουσιαστεί έτσι με την επιστροφή των τραυματιών, την αντιμετώπιση της κρίσης άγχους με νίκες, αλλά πάνω από όλα με ξεκάθαρες αποφάσεις. Μέχρι τότε, από το ματς κόντρα στη Λαμποράλ Κούτσα μπορεί πέραν της νίκης να κρατήσει μόνο την καλή του άμυνα, την πολλά υποσχόμενη παρουσία του Αγραβάνη (κυρίως αμυντικά, γιατί το επιθετικό ταλέντο τού περισσεύει), τη σταθερά καλή παρουσία των Χάντερ και Λοτζέσκι, καθώς και την αγωνιστική άνοδο του Μάντζαρη.

Follow @ChristosRobolis